De blijde herders in de velden van Efratha

Toen de Heere Jezus in Bethlehem werd geboren en neergelegd was in een kribbe, hielden niet zover van Zijn geboorteplaats vandaan herders de nachtwacht over hun kudde. Zij bevonden zich in deze tijd van het jaar in een open ruimte in de buitenlucht. Omdat rovers en wilde dieren hen zo nu en dan één of meerdere schapen afhandig maakten, hadden ze een waakzaam oog over de kudde. Herders waren meestal heel eenvoudige en niet zo ontwikkelde mensen en hun onderlinge gesprekken omvatten meestal de dingen van het gewone leven.

Toch was het met deze herders in Bethlehems velden iets anders gesteld. Zij behoorden tot de mensen die met verlangen uitzagen naar de komst van de lang verwachte Heere Jezus en mogelijk liepen ook deze nacht hun gesprekken over Hem Die volgens de profetieën in Bethlehem geboren zou worden. Dat uitzien en verlangen leefde bij hen en bij al het volk van de Heere, ondanks het feit dat er inmiddels ruim vierhonderd jaar waren verlopen sinds de laatste profeet Maleachi Zijn komst had voorzegd. Maar in deze nacht was plotseling het ogenblik aangebroken dat de komst van de geboren Heere Jezus hun op het allerluisterrijkst werd meegedeeld.

Terwijl zij die nacht bijeen zaten, omscheen hen haastelijk een engel en werden zij omvangen door een goddelijke glans en heerlijkheid. Ineens stonden ze in het volle licht van Gods heerlijkheid. Geen wonder dat ze heel erg schrokken, zoals dat altijd de eerste reactie was van de Bijbelheiligen als zij een bezoek uit de hemel kregen. Zij vreesden met grote vreze, lezen we in Luk. 2:9. Maar Gods ware kinderen hebben van de hemel geen kwaad te duchten. Ook deze herders werd meteen gezegd: Vreest niet, want zie, ik verkondig u grote blijdschap, die al den volke wezen zal (vers 10). Vol ontzag luisterden de herders toe hoe de engel hen de geboorte van de Heere Jezus aankondigde en hen tevens vertelde dat Hij in Bethlehem geboren was en daar in een kribbe was neergelegd. Terwijl de engel zijn heerlijke boodschap nauwelijks had vermeld, was er van stonden aan met de engel een menigte des hemelsen heirlegers, prijzende God en zeggende: Ere zij God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde, in de mensen een welbehagen (vers 13 en 14). Met eerbied en diep ontzag luisterden de herders toe hoe die hemelgeesten de Heere eerden en loofden voor het zenden van Zijn Zoon in deze wereld. Dat geboren Kindeke zou straks door lijden en sterven de ware vrede teweegbrengen voor al Zijn kinderen uit de hele wereld. Door moedwil ­ lige ongehoorzaamheid van het eten van de verboden boom was er een eeuwig durende vijandschap gekomen tussen de Heere en de mens. Door Adams val waren alle mensen in oorlog gekomen met hun Schepper en Weldoener. Nooit kon er meer vrede voor een mens te vinden zijn vanaf het ogenblik dat hij in oorlog stond met de Heere. Bovendien leeft het in elk mensenhart: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust (Job 21:14).

Maar de engelen vertelden deze nacht in koor dat zulke vijandige mensen vrede met de Heere kunnen krijgen. Die geestelijke en eeuwige vrede zou worden verdiend door de Vredevorst (Jes. 9:5), Die als Kindeke op aarde was verschenen en straks aan het kruishout van Golgo tha uit liefde tot Zijn kinderen zou lijden en sterven, om zó de verloren vrede met God te herstellen. Die ware vrede zou worden ondervonden door álle mensen uit de héle wereld die de Heere Jezus zouden mogen leren kennen als hun Zaligmaker. Die eeuwigdurende vrede wordt zo lang de wereld bestaat geschonken aan álle mensen, waar ook ter wereld, die als arme en ellendige zondaars in hun nood tot de Heere Jezus de toevlucht zullen nemen. Geen wonder dat de herders op het horen van zo’n heerlijke boodschap en na het vertrek van het engelen koor meteen naar Bethlehem reisden om dat Kindeke te mogen zien.

Er staat in vers 16: En zij kwamen met haast en vonden Maria en Jozef, en het Kindeke liggende in de kribbe. Daar zagen zij in de kribbe het in doeken gewonden Kindeke Dat straks de eeuwige vrede en zaligheid voor hen en al het volk van God zou gaan verdienen. Toen kon het niet anders of ze moesten gaan vertellen van het grote wonder en het onuitsprekelijke heil dat zij mochten zien. Daarom maakten zij alom bekend het woord dat hun van dit Kindeke gezegd was (vers 17). En werden Maria en Jozef en het Kindeke daarna overlopen door veel bezoekers? Kwamen er veel mensen naar de stal om Hem te begroeten? O nee, de mensen hoorden de verbaasde herders opgewonden spreken over wat zij gehoord en gezien hadden, ze verwonderden zich even en … gingen weer door met hun dagelijkse bezig heden. Alsof er niets bijzonders gebeurd was! Hieruit blijkt duidelijk dat de Heere Jezus pas echt onmisbaar wordt als mensen hun zonden voelen en met de schuldige tollenaar leren uitroepen: O God, zijt mij zondaar genadig (Luk. 18:13). Ds. Kohlbrugge zegt: ’Dit heerlijke kerstevangelie predikt ons van een hemelse Geneesheer. Ja, maar alleen voor geestelijk zieken. Spreekt van lieflijke balsem. Ja, maar alleen op brandende wonden. Het spreekt van blijde tijding van verlossing en bevrijding. Ja, maar alleen voor hem of haar die een verbroken geest hebben en voor Zijn Woord beven.’ (Schriftverklaringen, deel 4 blz. 173). Zo mocht de Heere bij jong en oud plaats willen maken voor het gezegende Kerstevangelie!

Voor elk, die in het duister dwaalt,

Verstrekt deez’ zon een helder licht,

Dat hem in schâuw des doods bestraalt,

Op ’t vredepad zijn voeten richt

(Lofz. van Zacharias: 5).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen