Het Licht schijnt in de duisternis

Het evangelie van Johannes begint op een soortgelijke manier. In het begin van het Johannes-evangelie gaat het ook over licht en duisternis: ‘In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God. (…) In Hetzelve was het leven, en het leven was het Licht der mensen. En het Licht schijnt in de duisternis’. Zo is het als Jezus, de Zoon van God, neerdaalt in de kribbe van Bethlehem in de volheid des tijds. Daar gaat het Licht weer schijnen in een donkere wereld. ‘Het waarachtige Licht, Hetwelk verlicht een iegelijk mens, komende in de wereld’.

Het Licht der wereld

Dan komt er een geweldige spanning in het evangelie naar Johan- nes. Want, hoe zal het dit keer met het licht gaan? Hoe zal het gaan als God opnieuw licht zendt in de wereld? Johannes schrijft in vers 11: ‘Hij is gekomen tot het Zijne, en de Zijnen hebben Hem niet aangenomen’. Dat is toch wat! De mens haalt door eigen schuld eerst de duisternis over z’n leven. En als God opnieuw het Licht schenkt, de Heere Jezus Christus, hebben ze Hem niet nodig! Hij komt tot de Zijnen (dat zijn zij die tot het uitwendig verbond horen), maar ze leven liever in het donker. Ze hebben de duisternis liever dan het Licht. Onbegrijpelijk, maar waar!

Is dat bij u ook zo? Dat u geen Licht nodig hebt? Dat u de duisternis liever hebt dan het Licht? O, het Kind Jezus, Dat neder- daalde in de kribbe om donkere harten te verlichten, had geen gedaante noch heerlijkheid dat we Hem zouden begeerd hebben. Zo is het met ons allemaal van nature. De mens leeft liever in het donker dan in het Licht.

Toch zijn er ook andere mensen, want in vers 12 lezen we: ‘Maar zovelen Hem aangenomen hebben, die heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, name- lijk die in Zijn Naam geloven; welke niet uit den bloede, noch uit de wil des vleses, noch uit de wil des mans, maar uit God geboren zijn’. Er zullen er tóch zijn die het Licht aannemen. Hij, de Koning van het heelal blijft niet zonder onderdanen. Hij neemt mensenharten in. Daar zorgt Hij Zelf voor.

‘Zovelen Hem aangenomen hebben... die in Zijn naam geloven…’ Mag dat wel, aan- nemen? Kan dat wel? Wie zal dat doen? Ik ben het met u eens, het klinkt ons wat remonstrants in de oren. En ik weet wel dat er mensen zijn die zeggen: Neem Hem maar aan. Laat Hem maar toe in je hart. Alsof dat zomaar gaat. Alsof je vanuit het donker het Licht kunt vinden. Alsof het Licht niet geschonken moet worden. Alsof een mens niet wederom geboren moet worden.

Maar wat is dan aannemen? Wat wordt daarmee bedoeld? Het oorspronkelijke woord heeft twee betekenissen. De eerste is: bij of tot zich nemen, meenemen. De tweede is: ontvangen, aannemen, aan- vaarden. De Engelse King James-vertaling gebruikt daarom ook het woord ‘receive’, dat ‘ontvangen’ betekent. En wanneer ontvang je iets? Als iets gegeven wordt natuurlijk. Als iemand je iets geeft, doe je je hand open en legt iemand iets in je lege hand. Kantekening 28 zegt: ‘… namelijk door een waar geloof’. Dat is dus een aan- nemen met een ontvangende hand.

De vraag is of u Hem ontvangen wilt. Wie wil dat? Wie wil Hem, het Licht, ontvangen? Dat zegt vers 13: ‘Welke niet uit den bloede, noch uit de wil des vleses, noch uit de wil des mans, maar uit God geboren zijn’. Kanttekeningen 31 en 32 zeggen: dat zijn mensen die niet door natuurlijke of vleselijke wijze geboren zijn, maar die door het Woord Gods en door de Geest wedergeboren zijn.

Wedergeboorte als genadewerk

Wedergeboorte. Daar gaat het om, om de geboorte uit God, de geboorte uit de Geest. Dat is iets heel wonderlijks. Dat is een genadewerk van God. Wat gebeurt er dan met een mens? Dan word je uit de duisternis getrokken naar het Licht. Dan komt er weer licht in je ogen en ga je dingen zien die je nog nooit gezien hebt. Dan valt er licht over je zondige bestaan en gaan de zonden je voor ogen zweven. Dan wordt de breuk ingeleefd tussen God en je ziel. Dan maakt een mens door de trekking van de Heilige Geest een inner- lijke omzetting mee. Ze worden getrokken met koorden van Gods goedertierenheid en liefde uit de duisternis tot Gods Licht. U zult begrijpen dat dat niet onopgemerkt blijft. Die mens ervaart dat het oude voor- bij is gegaan en alles nieuw geworden is. Hij gaat met de blindgeborene zeggen: Ik weet dat ik blind was, maar nu zie. Maar Wie is Hij, dat ik in Hem moge geloven?

Wanneer weet zo iemand nu dat hij weder- geboren is? Hoe weet hij dat het Licht der wereld in zijn hart is gaan schijnen? Zegt hij dan: dat voel ik? Nee. Dat weet zo iemand alleen als hij bij het Licht Zelf gebracht wordt. En daar zien ze ook naar uit! Ja, eerst proberen ze het Licht zelf te vinden, maar dat lukt niet. Maar wat een wonder als de Heere gaat afbreken wat geen God en Christus is en als de Zoon van God geopenbaard mag worden. Als Hij geschonken mag worden en ze Hem met een geloofshand mogen gaan aannemen. Wat een wonder als ze Hem met een geloofsoog mogen gaan zien, Die nederdaalde in de kribbe van Bethlehem. Het Licht der lichten! Dan wijkt de duister- nis en komen ze in het volle Licht te staan. Daar mag de Zonne der gerechtigheid gaan schijnen en mogen ze gaan geloven. Ja, dan wordt het onmogelijk om niet te geloven en gaan ze zingen: ‘een Licht zó groot, zó schoon, gedaald van ’s hemels troon, straalt volk bij volk in de ogen’.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen