Wolk van getuigen

Dat Mozes een kind van de Heere was, weten we. Maar waren álle Israëlieten ook kinderen van God? Zijn zij allen door het geloof de Rode Zee doorgegaan? Bezaten zij allemaal het ware geloof? Hoe moeten we dat verstaan? Sommige verklaarders wijzen op wat de bekende dr. John Owen hiervan zegt. Hij schrijft: ’De hele vergadering wordt genoemd naar het beste deel. In een belijdenisdoende gemeente behaagt het God het geloof en de gehoorzaamheid van sommigen toe te schrijven aan het geheel.’ Dus het geloof van de bekeerde Israëlieten (‘het geloof van sommigen’) werd toegeschreven aan het hele volk van Israël (‘het geheel’). Maar dat wil niet zeggen dat alle Israëlieten bekeerd waren! In de Bijbel staat dat de Heere in het merendeel van de Israëlieten geen welgevallen heeft gehad en dat ze zijn omgekomen door ongeloof. Met de woorden: Door het geloof zijn zij de Rode Zee doorgegaan, wordt dus bedoeld: Door het geloof van Gods kinderen zijn alle Israëlieten door de Rode Zee doorgegaan.

Iets dergelijks vinden we in bijv. de brieven van Paulus. In zijn ‘Samenspraak over de brief van Paulus (5)’ handelt ds. Mallan over Romeinen 1:6-7. We lezen in die verzen: Onder welke gij ook zijt, geroepenen van Jezus Christus, en dan verwijst de predikant in zijn verklaring over ‘de geroepenen’ naar kanttekening 18, waar we lezen: ‘Dat is, die niet alleen uiterlijk door het woord, maar ook door de kracht des Geestes inwendig tot de gemeenschap van Christus zijn geroepen en gekomen, waarom hij hen ook in de volgende verzen ‘geroepen heiligen’ en ‘geliefden Gods’ noemt. Want hoewel ook in deze gemeente, gelijk als in andere gemeenten, huichelaars konden zijn, zo noemt de apostel die nochtans altijd in het begin van zijn brieven, naar de eis der liefde, van het beste deel onder hen’. De apostel spreekt dus in het begin van zijn brieven het geheel van de gemeente aan als ‘geroepenen van Jezus Christus’ maar hij bedoelt het beste deel, overeenkomstig Owens woord: ‘De hele vergadering wordt genoemd naar het beste deel.’

Ds. Mallan legt vervolgens in navolging van ds. G.H. Kersten nog eens duidelijk uit dat we ‘de zichtbare kerk (‘het geheel’: de hele gemeente) als een openbaring van de onzichtbare kerk (de ware gelovigen) moeten zien en stelt dat onze Gereformeerde vaderen én in de Formulieren én in de Kerkenordeningen ons steeds voorgehouden hebben dat de zichtbare kerk de gemeente van Christus is, die zich naar Zijn bevelen openbaart’. Maar dan laat ds. Kersten er gelijk op volgen: ‘Doch in hun praktische behandeling, getuige hun nagelaten predicaties, hebben zij zich volstrekt niet op het standpunt gesteld, dat alle belijdende leden wedergeboren, of als zodanig te beschouwen zijn’ (zie DWS nr. 25, 17 febr. 2022). Vandaar dat, om nog een voorbeeld te noemen, in het doopformulier alle doopouders worden aangesproken als: ‘Geliefden in de Heere Christus…’.

Ook hier worden (zoals dr. Owen sprak) het geloof en de gehoorzaamheid van Gods kinderen (sommigen), toegeschreven aan alle ouders (het geheel). Mozes heeft door het geloof het pascha uitgericht (vers 28) en hij geloofde dat de Heere alle eerstgeborenen van de Egyptenaren zou doden en die van Israël zou sparen vanwege het bloed van het paaslam aan de deurposten. Ook geloofde hij dat Farao het volk daarna zou laten gaan. Zo geloofde hij al in de uittocht uit Egypte, vóórdat hij Egypte nog verlaten had.

Daarna hebben Mozes en de gelovige Israëlieten vast en zeker mogen geloven dat de Heere de muren van water aan weerszijden van het volk zou laten staan totdat het veilig de overkant bereikt had. Zij trokken als door het droge en toen de Egyptenaren dat ook probeerden, kwamen ze allen om. Alzo verloste de HEERE Israël aan dien dag uit de hand der Egyptenaars; en Israël zag de Egyptenaars dood aan den oever der zee (Ex. 14:30).

De verlossing uit Egypte wordt in de Bijbel vaak gezien als een afspiegeling van de geestelijke verlossing van Gods kinderen. Zo lezen we bijv. in Ps. 66:6: Hij heeft de zee veranderd in het droge; zij zijn te voet doorgegaan door de rivier; daar hebben wij ons in Hem verblijd. Het opschrift boven de Psalm zegt: ‘De profeet vermaant een iegelijk tot Gods lof over Zijn wonderbare werken, bijzonder over de verlossingen van Zijn Kerk uit allerlei noden, waarmede Hij hen beproeft’.

D’ aarde sloeg van schrik aan ’t beven,

Toen z’ U langs Uw pad zag streven,

Zee en grote waters door,

In het nooit ontdekte spoor.

Toen G’ Uw volk de weg bereiddet,

Daar Gij ’t als een kudde leiddet;

Mozes’ en Aärons hand

Bracht hen dus naar ’t heilig land (Ps. 77:11).

Volgende keer D.V. 18. Door het geloof zijn de muren van Jericho gevallen)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen