13. Jozef maakt zich aan zijn broers bekend

Wat moet dat voor hem en zijn broers geweest zijn toen hij die woorden uitsprak. Geen wonder dat zijn broers het met grote verslagenheid en vrees aanhoorden. Daar stonden ze oog in oog met hem die ze destijds mishandeld en verkocht hadden! Roerloos en sprakeloos bleven ze als aan de grond genageld staan, totdat Jozef zelf verzachtend en uitnodigend sprak: ‘Kom eens naar mij toe. Ik ben Jozef die jullie naar Egypte verkochten. Wees niet bevreesd om wat jullie mij destijds hebben aangedaan, want de Heere heeft het zo bestuurd dat ik gebruikt ben om jullie en andere mensen van eten te voorzien. We hebben nu twee jaren van hongersnood achter de rug en er komen nog vijf zware jaren aan. Het is de Heere Die mij heeft willen gebruiken om veel mensen van de hongerdood te redden en daarom moeten jullie vlug naar vader Jakob gaan om hem met al de zijnen naar Egypte te halen. En gij zult in het land Gosen wonen en nabij mij wezen, gij en uw zonen en de zonen uwer zonen, en uw schapen en uw runderen en al wat gij hebt. En ik zal u aldaar onderhouden (vers 10 en 11a). De broers konden het maar niet geloven wat tot hen gesproken werd en daar-om sprak Jozef nog eens tot hen: ‘Ik ben Jozef die met jullie spreekt. Ga vlug naar mijn vader terug en vertel hem over mijn macht en heerlijkheid die ik in Egypte bezit. Ga naar hem toe en haal hem met de zijnen hierheen.’ Na die woorden viel hij huilend om de hals van Benjamin en ook Benjamin omarmde huilend zijn broer. Daarna omhelsde Jozef al zijn broers en toen dat gebeurd was, durfden zij pas met hem te praten. Ze zagen dat Jozef oprecht met hen begaan was. Wat moet er ontzettend veel in hen allen zijn omgegaan toen ze eensgezind na zoveel jaren elkaar in deze omstandigheden mochten ontmoeten.

In mijn jeugdjaren hoorde ik op de middelbare school een leraar een onbarmhartig oordeel vellen over het gedrag van Jozef. Hij verweet hem dat hij zijn vader zo lang in het onzekere had gelaten. Toen hij onderkoning was geworden, toog hij door gans Egypteland (Gen. 41:46). Ongetwijfeld bezocht hij ook het grensgebied van Kanaän. Het was voor Jozef een dag of vier reizen geweest om naar zijn vader te gaan en hem te vertellen dat hij leefde en regeerder was over heel Egypte. Maar niets van dat alles. Jozef liet volgens die leraar zijn vader in droefheid wegkwijnen en pas jaren later vroeg hij aan zijn broers: Leeft uw vader nog? (Gen. 43:7). Geen goed woord had de leraar voor Jozef over! Toch moeten we de geschiedenis in een ander licht zien.

Jozef zal ook vast het verlangen gehad hebben zijn vader eerder te hebben willen ontmoeten, maar blijkbaar was het Gods tijd nog niet. Het was de Heere Die Jozefs weg bestuurde en ongetwijfeld schreef Hij hem de weg voor die hij gaan moest. Immers: de dromen moesten in vervulling gaan en dat kon alleen maar door een zware en lange weg van diepe vernedering voor de broers. Pas toen zij op de tweede reis diep vernederd waren en er blijk van gaven dat zij Benjamin niet koelbloedig wilden en konden afstaan om hun eigen leven te redden en ze duidelijk anders gezind waren en anders handelden dan zij destijds met Jozef hadden gedaan, was het moment aangebroken dat Jozef zich aan zijn broers bekend wilde maken. Toen Stéfanus zijn rede voor de Grote Raad hield, sprak hij: En in de tweede reize werd Jozef aan zijn broederen bekend (Hand. 7:13). We mogen in Jozef een type van de Heere Jezus zien, en dan blijkt ook uit deze geschiedenis dat Hij de verdrukten recht doet, de hongerigen brood geeft en de gevangenen losmaakt (Ps. 146:7). We zien dat zo duidelijk in Psalm 107, waar we steeds lezen: Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten (vers 6,13,19 en 28). We lezen in Jes. 55:1: O alle gij dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet, ja, komt, koopt zonder geld en zonder prijs wijn en melk. Hier worden zij die hun zonden en ellenden voelen en geen waardigheid noch verdiensten in zichzelf hebben (kanttek. 2 en 4) genodigd tot de Heere Jezus om door Hem gered te worden.

Jozef riep uit: Ik ben Jozef. Matthew Henry schrijft: ‘Zo zei Christus, toen Hij Paulus van zonde wilde overtuigen: “Ik ben Jezus.” En toen Hij Zijn discipelen wilde vertroosten: “Ik ben het, vreest niet !” (…) Als Christus Zich openbaart aan Zijn volk, moedigt Hij hen aan om tot Hem te gaan met een waarachtig hart (…). Jozef poogde de smart van zijn broers te verzachten (…). Zondaren moeten bekommerd zijn tegen zichzelf over hun zonden, maar oprechte boetvaardigen moeten er diep door bewogen worden als zij zien hoe God goed uit kwaad doet voortkomen.’

(Volgende keer D.V. 14. Jozef leeft nog)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen