Voortgekomen uit God

Het is de Geest Die ons leert een welgevallen te krijgen aan de straf van onze ongerechtigheid. Hij leert ons God lief te hebben boven alles. Als gekozen moet worden tussen de zaligheid van de zondaar en de eer van God, dan kiest Hij zonder beding de eer des Heeren. Daar- om is het ook zo’n wonderlijke ervaring om te beleven dat Sion door recht wordt verlost.

Heere, U hebt, toen U voor Uzelf zorgde, ook voor mij gezorgd. Iedere gedachte omtrent Jezus moet in verband staan met de eeuwige, volzalige God. Hij gaf Zijn Enige om Sion te behouden. Waar- om wilde de Heere dit doen? Omdat Hij met ontferming was bewogen!

Maar waarom was Hij met ontferming bewogen? Omdat wij verloren waren? Ja, maar allen waren toch verloren? Zo kan toch onze verlorenheid Hem niet hebben bewogen? Dan was Hij allen genadig geweest, omdat wij allen ellendig waren. Waarom had de Heere medelijden?

Omdat Hij ons liefhad. Maar hoe kon Hij ons liefhebben daar wij hatelijk waren?

Omdat Hij ons reeds in Christus aanzag. Maar Hij moet ons dan toch eerst als verloren hebben aangemerkt, vóórdat Hij een Borg kon daarstellen?

Zo schenkt dan de liefde een Borg en de Borg maakt het liefhebben van de zon- daar voor God mogelijk. Waarom zag Hij ons in Christus aan? Omdat Hij anders had moeten verderven! Waarom wilde Hij ons niet verderven? Omdat Hij dit niet wilde!

Deze oorspronkelijke liefde heeft haar eigen grond in zichzelf. Zich te mogen koesteren in de stralen van deze liefde, is meer dan te liggen aan de bron van Bethesda of te wonen in de hutten van de Thabor.

‘Uit u zal Mij voortkomen…’. Zalig wie deze waarheid leerde verstaan. Ja Hee- re! Jezus is van U en voor U, maar nu ook van mij in U. Zalig, als de door God geëi- gende zondaar Hem mag voorstellen aan de Heere. ‘Mijn ogen hebben Uw zalig- heid gezien’. In Hem sta ik welbehaaglijk voor U Die met de zondaar als zodanig niet te doen kunt hebben.

Zulk een Middelaar betaamde ons. Ja, maar dat betaamde óók de Vader. Zo kon Hij Sions ongerechtigheid op Hem doen aanlopen, Hem doen sterven in onze natuur. Zo kon Hij de last van de Goddelijke toorn doordragen en Zijn volk daarvan verlossen. De Eeuwige wordt schepsel in de tijd.

‘Uit u…’. verbazingwekkende afdaling van God. De Trooster van de treurenden ligt daar verzonken in mijn noden. Dat Hij dáár is ‘voortgekomen’.

ds. I. Kievit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen