Thuis in Zuid – Liefde en aandacht maken veel los!

Drie jaar geleden kende nog niemand in de Elskampflat in Ede Alma (44) en de vrijwilligers met wie ze Thuis in Zuid op poten zette. ‘Onze kerk had een avond met een diaconaal consulent. We wilden als kerk meer betekenen voor de buitenwereld, buiten ons eigen vertrouwde clubje’, vertelt Alma. ‘Als we samen Bijbelstudie deden dacht ik wel eens: al die mensen buiten onze kerk die in de narigheid zitten, wat betekenen we eigenlijk voor hen? Ik moest vaak denken aan Jesaja 58 vers 6 en 7: ‘Is dit niet het vasten dat Ik verkies: dat u uw brood deelt met wie honger lijdt, en de ellendige ontheemden een thuis biedt? ’Christen-zijn is volgens de Bijbel vaak een stuk praktischer dan wat wij ervan gemaakt hebben.’ Samen met kerklid Marjan zocht Alma contact met de wijkregisseur van Ede-Zuid. ‘Eenzaamheid in de wijk bleek een groot probleem. Corporatie Woonstede gaf ons de beschikking over een ontmoetingsruimte. Vanaf het begin was er veel belangstelling’, vertelt Alma.

Monica zit samen met Alma in het kernteam dat de activiteiten coördineert. ‘Het geeft veel voldoening als je mensen ziet opbloeien’, zegt ze. ‘Dat lukt niet bij iedereen, maar het betekent al heel veel voor deze mensen als je een ochtend per week naar hun verhalen luistert.’ De ruimte die Thuis in Zuid van Woonstede mag gebruiken, is de afgelopen maanden met subsidie helemaal opgeknapt en opnieuw ingericht. Er werken nu 25 vrijwilligers, die uit Ede en omgeving komen.

Thuis in zuid

Acht grote flats aan de zuidkant van Ede, daar woont de doelgroep van het vrijwilligersinitiatief Thuis in Zuid. In de flats zijn heel wat mensen die weliswaar een dak boven hun hoofd hebben, maar toch thuisloos zijn. Het initiatief van enkele leden van de Hersteld Hervormde Kerk in Ede om koffie-ochtenden te starten in een van de flats ontmoet dan ook veel enthousiasme. Zoveel, dat het initiatief zich in drie jaar sterk uitbreidt. Sinds mei is er elke dag een activiteit. Vrijwilligers uit verschillende kerken ontvangen bezoekers, bieden een luisterend oor of doen een spelletje. Er kan iets lekkers worden gebakken , er zijn naaimachines en wie wil schilderen kan er ook terecht. Op woensdagmiddag zijn de kinderen uit de flats welkom. Soms komen grotere problemen boven tafel, zoals eenzaamheid en schulden. Liefde en aandacht maken veel los! Ontmoeting is gevraagd om professionele ondersteuning te geven bij dit werk. Dat doet Ontmoeting door coördinatie van het vrijwilligerswerk, training van vrijwilligers, zorgadvies en het aangaan van contacten met gemeente en ketenpartners in Ede.

Martijn Schot is vanuit Ontmoeting verantwoordelijk voor de strategische ontwikkeling van dit soort projecten. ‘Doordat eenzaamheid groeit, ontstaan er lokale initiatieven zoals in Ede. De kerk krijgt een steeds belangrijker taak in de maatschappij. De professionele zorg die als gevolg van deze kerkelijke activiteiten in beeld komt, wordt gezocht bij christelijke organisaties zoals Ontmoeting.

In Haarlem en Ede zijn we gestart met activiteiten, geïnitieerd door mensen uit plaatselijke kerken, die zich richten op diaconale zorg voor mensen.’ Toch ziet Martijn Schot dat het soms lastig is om als nieuwe toetreder te starten op de gemeentelijke zorgmarkt. Martijn: ‘Het vraagt om een lang traject van vertrouwen winnen, jezelf bewijzen als goede zorgpartner en wachten tot je mee kan doen met aanbestedingen voor financiering. Om dit belangrijke en echt noodzakelijke diaconale werk te kunnen verrichten, vraagt het forse investeringen van kerken en christelijke instellingen. Voor hen die zich in de praktijk al hebben bewezen, zou er meer ruimte moeten zijn om ‘nieuw’ toe te treden in gemeenten.’

Ramon: ‘heb je een brood voor me?’

Maak kennis met Andrea en Ramon, bezoekers van Thuis in Zuid.

Op een avond gaat bij vrijwilliger Alma de telefoon. Het is Ramon, een van de bewoners van de flats in Ede-Zuid. ‘Heb je een brood voor me?’ vraagt hij. Ramon blijkt al weken op heel weinig voedsel te leven. Maar hij heeft diabetes en moet nu echt iets eten. Alma stapt op de fiets om hem wat te brengen, en zorgt er met andere flatbewoners voor dat hij in de weken erna voldoende te eten heeft.

Als je de vrijwilligers van Thuis in Zuid vraagt waar hun betrokkenheid vandaan komt om zich in te zetten, dan noemen ze de naam van Ramon. Hij motiveert hen. Waarom? Aan de ene kant laat Ramon zien hoe groot de problemen zijn die achter sommige voordeuren schuilen. Hij woonde op straat en kickte af van een drugsverslaving. Zijn schulden zijn enorm, met zijn kinderen heeft hij geen contact en hij heeft een legertje hulpverleners om zich heen. Aan de andere kant is Ramon een zegen voor het team. Hij is christen. Toen het vrijwilligersteam een keer aan de voorbereiding van een wijkmaaltijd begon was Ramon degene die zei: ‘We gaan eerst bidden, en dan aan het werk.’ Ramon slaagt erin allerlei flatbewoners mee te nemen naar de activiteiten. Hij is een belangrijke schakel tussen de vrijwilligers en de doelgroep.

Toen het team een kok zocht om maaltijden aan te kunnen bieden, wezen flatbewoners naar Ramon. En wat bleek? Ramon was jaren kok op cruiseschepen. Hij wilde graag helpen. Op een wonderlijke manier werd daarmee de vraag van het team beantwoord.

Andrea: ‘ze zijn een soort familie voor me!’

Een van de vaste gasten van de ontmoetingsruimte in Ede is Andrea. In haar flatwoning leefde ze achttien maanden lang tussen onuitgepakte verhuisdozen. Andrea, net gescheiden, zag er geen gat in om te beginnen aan het inrichten van haar flat. Dat de woningbouwvereniging in die periode het hele gebouw grootschalig renoveerde, hielp ook al niet. Haar woonkamer is nu overvol, ruimte om te zitten is er nauwe lijks. ‘Ik ben verhuisd vanuit een grote hoekwoning,’ legt Andrea uit. Met een volwassene en drie kinderen van 9, 12 en 15 is het woekeren met de ruimte.

‘Mijn familie heeft me aan de kant gezet,’ vertelt ze. ‘Daarom is het voor mij belangrijk om hier andere mensen te kunnen ontmoeten. Ik heb op de koffieochtenden mijn buurvrouw beter leren kennen. Dat het nu redelijk met mij gaat, komt door haar. Ze doet de was voor me, ze helpt me met uitpakken en het huis inrichten. De mensen die ik op de koffieochtenden ontmoet zijn een soort familie voor me. Ik kijk er echt naar uit.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen