God stelt heil tot muren

Geachte lezers,

Jesaja 26 laat ons de grote werken van een drie-enig God zien. In een tijd waarin veel zekerheden, waarvan wij dachten dat het zekerheden waren, plotseling totaal anders geworden zijn, blijft de Heere dezelfde. De tekst laat ons zien dat de Heere grote werken gedaan heeft in het land van Juda, de kanttekenaar zegt ‘in de gemeente Gods’. Zo is het immers, hoe het ook gaat, de Heere is niet ver weg, maar dichtbij.

‘Wij hebben een sterke stad’, een stad die door de Heere beschermd wordt. Als we in die stad mogen verkeren, weten we dat de Heere waakt. ‘God stelt heil tot muren en voorschansen.’ Dat wil zeggen dat het heil hier genoemd wordt als muur rondom de stad. Dat is de enige veiligheid, die tijd en eeuwigheid kan weerstaan. Dat moest het volk van Juda leren, komende uit de ballingschap in Babel, dat dwars door alle ellende heen het leven geen uitzichtloze situatie is, maar dat ‘God stelt heil tot muren’.

Natuurlijk is het zo dat het virus rondgaat, dat we geliefden weg zien vallen, dat zekerheden onzeker geworden zijn, maar is dat eigenlijk altijd niet zo? Wat is onze zekerheid? Dat we geboren zijn en gaan sterven en dus God ontmoeten. Zo is toch ons hele leven een voorbereiding op het leven na het leven?

Het leven buiten het heil is een leven in de wereld, een heilloze toestand, waar we ons van nature in bevinden en gewend aan raken. Een jungle van egoïsme, moord en doodslag. Denk aan de 700 kinderen die week in, week uit, sterven, vermoord worden in de moederschoot. Mensen, die vrijwillig hun einde denken te kiezen, oorlogen, tientallen miljoenen mensen op de vlucht, christenen die vervolgd worden, Israël dat voortdurend wordt bedreigd, wilt u nog meer ellende, buiten de sterke stad om, lezen?

De Kerk heeft geleerd niet te steunen op stenen muren, die haal je om, die schiet je in puin. Kerkmuren houden hooguit een ogenblik de wereld buiten, maar zijn niet bestand tegen de overheden in de lucht, waar zoveel wereldse troost uit wordt gehaald. En dan dwars door al die luchtbellen heen, zie eens omhoog, Sion ligt op een berg, als u/jij omhoog ziet, wat zie je dan? Sion, of Babel.

De Heere komt, via Jesaja, met de prediking om uit Babel te gaan, want daar is het niet, geen troost, geen vrijheid, geen geborgenheid. Daar in Babel moet je inderdaad bang worden om te sterven, geen troost in het heil van de Heere, geen Sion, alleen niets. Jesaja gaat de kerk eigenlijk vooruit en zegt: wat is uw enige troost in dit leven en in sterven? Wij hebben een sterke stad. Wij die Babel zijn uitgegaan, op reis gegaan, wellicht alles achter moeten laten, maar we zien de stad zonder muren, hoe kan daar nu bescherming zijn? ‘God stelt heil tot muren en voorschansen.’

Christus is de muur van de stad, want Hij is daar Christus, Heil en Verlosser, heeft daar plaatsgemaakt voor de Kerk, met Zijn verdiensten, waardoor Hij bij de Vader pleit voor dat volk dat daar over die stoffige weg aankomt. Mensen die tot zichzelf gekomen zijn, opgestaan zijn vanuit die zwijnentrog van de wereld, vermoeide reizigers die angstig om zich heen kijken. Kinderen die over de weg huppelen, ouderen die leunen op hun grootste goed, het Woord dat eeuwig zeker is, juist in hun grijsheid. Rijken die arm werden om rijk te mogen zijn in Hem. Armen die rijk werden door Zijn verdiensten, kortom een bijzondere kerk. Zullen ze het zingen? Heer’, ai maak mij Uwe wegen door Uw Woord en Geest bekend. Achter Hem, het Evangelie, aan.

En misschien toch: ‘wie zal ons de steen van het graf doen wentelen?’ Veel te zwaar, we komen nooit door die muur heen van dit moment. Zie eens omhoog, de voorschansen, bolwerken, versterkingen voor de stad zijn ervoor om ons te bemoedigen, ons aan te sporen dat de reis bijna voorbij is. Je kunt je er een ogenblik verfrissen, uitrusten, eten.

Veiligheid en geborgenheid vinden, zo’n plaats hoort Gods huis ook te zijn, geen twistplaats, maar een plaats om naar elkaar te luisteren. ‘Merk op, mijn ziel wat antwoord God u geeft, Hij spreekt gewis tot elk die voor Hem leeft.’ Die gesprekken onder elkaar over de omgang met de levende God geven toch kracht, daar krijg je geestelijke energie van, dan kun je weer verder. En dan ga je verder, achter het Woord, geleid door de Geest en dan zie je het, hoor je het, je hoeft het niet te begrijpen, dat komt later wel.

Doet de poorten open, inderdaad, de poorten van het heil, de muren van de voorschansen, kerken, liggen achter ons en dan zien we het, er is in Sion geen muur meer, alleen maar licht, liefde, geborgenheid. Waarom? Omdat Christus daar is, uw/ jouw liefste. Dan vallen alle dingen op Zijn plaats. Het Heil is daar. ‘Dat het rechtvaardig volk daar inga.’ Rechtvaardig? Ja, niet in zichzelf, maar door het geloof van Jezus. Door Zijn verdiensten en liefde en leiding zijn ze daar gekomen.

Wat hebben ze bij zich? De getrouwheden, de lessen, de omgang, de genade, kortom alles wat ze om niet ontvangen en ontvingen uit de handen van de levende God, door de levende Geest, genomen uit het levende Kind.

Nog in Babel? De Heere zegt het: ‘Wendt u tot Mij en wordt behouden’.

Grafhorst, ds. J. den Boer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen