Stellendammer Gert Kievit 102 jaar

Op de vraag hoe ‘t met z’n gezondheid is gesteld, antwoordt hij met een kwinkslag: “Tja, als je kijkt naar ‘t getal dat voor m’n leeftijd staat, kan ‘k niet anders zeggen dan dat ‘t heel goed gaat! Maar ja, intussen heb je natuurlijk wel van genoeg dingen last…” Maar klagen doet hij niet, integendeel: “Als je ziet hoe ‘t met anderen van mijn leeftijd gesteld is, dan ben ik gezegend. En ‘t belangrijkste: híer is alles nog goed!” Terwijl hij dit laatste zegt, tikt Kievit op z’n hoofd. “Ja”, valt één van de dochters hem bij: “hij is nog scherp en houdt alles nog graag bij, ook hoe ‘t met de kleinkinderen gaat. En elke vrijdag gaan we nog een rondje met de auto door de polder doen en rijden we langs het land, om te kijken hoe ‘t er bij ligt.” Zelf eropuit gaan gaat niet meer. Lezen gaat ook heel moeilijk en het gehoor werkt alleen nog goed als er niet teveel geluiden door elkaar klinken. Maar met de hulp van enkele kinderen die op een paar passen afstand van hem vandaan wonen én met de hulp van Thuiszorg woont Kievit nog steeds zelfstandig, samen met een nog thuiswonende zoon.

Landbouwer

De 102-jarige werd geboren en groeide op in Stellendam. Hier leerde hij z’n vrouw Aagje Noorthoek kennen, die ook uit Stellendam kwam en met wie hij op 1 april 1938 in het huwelijk trad. Alleen, om de vraag die wethouder De Jong een paar keer aan hem stelde hóe ze elkaar hebben leren kennen, bleef hij steeds heen draaien. Totdat hij de wethouder ferm aankeek en zei: “Joe heit toch oak ‘n vrouw? Nou, dan wéét je hoe dat gegaen is…!”

In z’n arbeidzame leven was Kievit zelfstandig landbouwer. Al toen hij van de lagere school kwam is hij in de landbouw gaan werken. Eerst als boerenknecht, maar later, rond z’n huwelijksjaren startte hij een klein agrarisch bedrijf, waarin hij bloembollen, aardappelen en tarwe verhandelde. Kievit woonde en werkte met z’n gezin aan de Nieuweweg, waar hij zo’n 77 jaar geleden een nieuw huis liet zetten. Voor tweeduizend gulden, inclusief de grond. In de samenleving was hij bij verscheidene verenigingen betrokken en bekleedde hij diverse bestuursfuncties. Zo was hij verbonden aan de toenmalige Hollandse Maatschappij voor Landbouw, de Oranjevereniging, de zondagschool en de ijsclub - laatstgenoemde heeft de plek waar de ijsbaan nu ligt zelfs aan het doorzettingsvermogen van Kievit te danken.

Doortastend

Zijn doortastendheid heeft hij trouwens op meer momenten in z’n leven laten zien. Kievit was niet al te bang uitgevallen en durfde in de oorlog wel eens wat dingen te doen waar hij de bezetter mee tegen zich in het harnas joeg. Tot twee maal toe fietsen weghalen uit een schuur, even buiten Stellendam, waar er talloze waren opgeslagen, maar waar wel een schildwacht omzeild moest worden. Of de Duitsers hout ontfutselen uit een bunker, en vlakbij huis op een patrouille stuiten. Kievit weet nog als de dag van gisteren hoe hem, toen hij op verhoor moest komen, met een gummiknuppel de bril van z’n hoofd werd geslagen. En ook hoe hij, samen met z’n maat, uit gevangenschap ontsnapte, toen ze hiervoor naar een kazerne in Kampen waren overgebracht.

Maar ook hoe hij tijdens de Watersnoodramp, nadat hij laat in de nacht wakker werd gemaakt omdat één van de polders vol aan ‘t lopen was, er met de fiets op uit trok om poolshoogte te nemen. De massa water die hij toen zag, herinnert hij zich nog. Hij maakte rechtsomkeert en wekte thuis meteen de kinderen. Zijn vrouw lag in het ziekenhuis omdat ze enkele dagen ervoor van een tweeling bevallen was. Toen de kinderen op zolder zaten, heeft hij samen met z’n oudste zoon de touwen losgesneden waarmee het vee in de schuur stond vastgebonden. Ze zetten de schuurdeuren wagenwijd open, zodat de dieren naar buiten konden, maar niet één wilde eruit. Inmiddels liep hij zelf al tot z’n borst in het water en wist hij nog een veilig heenkomen te vinden op een berg hooi in de schuur en kon toen via een dakraam over het schuurdak naar het dak van de woning komen om daar via een dakraam weer bij zijn kinderen te komen. Z’n veestapel is in de schuur omgekomen, maar het hele gezin is gespaard gebleven.

Alle tien de kinderen heeft hij nog om zich heen. De jongste is 54, de oudste 76 jaar. Z’n vrouw is al in 1990 al overleden. En van de negentien kleinkinderen is zes jaar geleden ook zijn oudste kleindochter overleden. Vorig jaar kreeg hij er zijn 22e achterkleinkind bij, die werd op precies dezelfde datum geboren als Kievit zelf, zodat zij precies 101 jaar in leeftijd verschillen. Vorige week zaterdag hebben familie en bekenden de 102e verjaardag van Kievit gezamenlijk gevierd. Ze hebben zeker honderd man over de vloer gehad. Natuurlijk niet thuis, maar in verenigingsgebouw De Rank. En met elkaar hopen ze dat ze ook volgend jaar weer zo bij elkaar zullen mogen zijn…

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen