Een Diepgaand Gesprek

Waarvoor leven wij eigenlijk? Waarmee zijn wij in ons leven bezig en welke doelen streven wij daarmee na? Waaruit putten wij onze kracht? Aan welke bronnen laven wij ons? Het gesprek van de Here Jezus met de Samaritaanse vrouw plaatst ook ons voor deze vragen. Deze vragen moeten wij niet ontwijken, al zijn wij daartoe wel geneigd. Evenals de Samaritaanse vrouw, die zich uitput in het bedenken van ontwijkende antwoorden.

De Here Jezus ontmoette deze vrouw op het heetst van de dag bij de bron of put van Jakob. Hij rustte daar uit van de vermoeienissen van de reis naar het noorden, terwijl Zijn discipelen naar de dichtstbijzijnde stad waren gegaan om voedsel te kopen. Toen was opeens deze vrouw gekomen om water te putten op dit ongewone tijdstip. Wilde deze vrouw haar stadgenoten ontlopen, omdat zij vanwege haa: verwerpelijke levenshouding werd veracht? Zij was "een vrouw, te slechter naam en faam bekend; immers aan zodanigen behaagt het Gode de genade van de Here Jezus te verheerlijken tot troost van arme zondaren" (Dr. H. F. Kohlbrugge).

De Here Jezus opent het gesprek door een gunst van haar te vragen: "Geef Mij te drinken". Verbazing en spot klinken door in het afwijzende antwoord van de vrouw: "Hoe kunt Gij, als Jood, van mij, een Samaiitaanse vrouw, te drinken vragen?" Niet alleen waren de onderlinge verhoudingen tussen Joden en Samaritanen gekenmerkt door vijandschap en haat, maar het was in die tijd ook ongebruikelijk, dat een rabbi een gesprek aanknoopte met een hem onbekende vrouw. Maar de Here Jezus doorbreekt deze vanzelfsprekende tegensteüingen. Hij wordt niet boos vanwege haar afwijzende reactie. Liefdevol spreekt Hij met haar over de "gave Gods" die Hij haar kan geven, namelijk: "levend water". Bij "gave Gods" worden wij herinnerd aan Johannes 3, vers 16: "Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft .... ". Jezus Christus Zelf is Gods genadegave aan een verloren wereld, opdat Hij "de oorzaak van onze eeuwige honger en kommer, namelijk de zonde, zou wegnemen en ons de levendmakende Geest verwerven" (Avondmaalsformulier). De Here Jezus bedoelt dus: Als u eens inzag, hoe het in werkelijkheid met u ervoor staat, hoe arm, hoe leeg, hoe schuldig, hoe ongelukkig u bent en als u dan eens erkende wat Gods gave van Zijn Zoon voor u wil betekenen, dan zou u Mij vragen om Gods hulp in uw nood, om de vergeving van uw zonden, om de heling van uw geschonden, mislukte leven

Verbazing en spot (misschien zelfs sarcasme) klinken opnieuw door in het antwoord van de vrouw: "U hebt niet eens een emmer en de put is diep! Hoe komt U dan aan levend water? Bent U méér dan onze vader Jakob, die ons de put gegeven heeft ?" Als de Here Jezus vervolgens nadere uitleg geeft over het "levende water", dat voor altijd de dorst lest, vraagt de vrouw: "Here, geef mij dit water, opdat ik geen dorst heb en niet hierheen behoef te gaan om te putten". Water putten is immers een lastig en zwaar karwei en het keert dagelijks terug. Hoe fijn, als dat niet meer nodig zou zijn. "Geef mij , opdat ik ..."Dit is een bede die ook ons voorin de mond ligt: "Geef mij, dat ik van de moeiten en lasten van het leven bevrijd mag zijn, geef mij dit en geef mij dat en niet Gods wil, maar mijn wil geschiede!" Immers, m het "geef mij , opdat ik "staan "mij" en "ik" centraal. Dan wil men het Evangelie hanteren als een middel om er in de eerste plaats zelf beter van te worden, terwijl men intussen zichzelf voor God handhaaft en bij dat alles dezelfde blijft, die men was en is. Maar zó mag het Evangelie niet verstaan worden.

Dit is dan ook de reden van de plotselinge wending in het gesprek, wanneer de Here Jezus opeens tot de Samaritaanse vrouw zegt: "Ga heen, roep uw man en kom hier". Hij laat merken, dat Hij haar volkomen doorziet en doorgrondt. Niet om opzettelijk in de beerput van haar schuldige verleden te roeren, maar opdat het mag komen tot waarachtige schuldbelijdenis en haar hart ontvankelijk mag worden voor de verkondiging van Gods genade. Opdat deze vrouw haar vluchthouding opgeeft en, in het nauw gedreven, de Here Jezus als haar Heiland en Verlosser zal ontdekken!

Nog even probeert zij de Here Jezus van het pijnlijke gespreksonderwerp aangaande haar levenswandel af te brengen door nogmaals een belangrijk twistpunt tussen Joden en Samaritanen ter sprake te brengen, namelijk of men God moet aanbidden op de berg Sion of op de berg Gerizim. In Zijn antwoord houdt de Here Jezus vast aan de waarheid, dat "het heil uit de Joden is" en dat nu de heilstijd gekomen is, waarin alle ware aanbidders — Joden, Samaritanen en wie men ook is — tot God mogen komen in Geest en Waarheid.

Daarop komt de Samaritaanse vrouw met een bijzonder getuigenis: "Ik weet, dat de Messias komt, die Christus genoemd wordt; wanneer Die komt, zal Hij ons alles verkondigen". En dan volgt het hoogtepunt van het gesprek, de indrukwekkende, geladen woorden, waarmee de Here Jezus Zich aan de Samaritaanse vrouw bekendmaakt; "Ik, Die met u spreek, ben het". Hijzelf is de Messias, in Wie de HERE God Zich openbaart. Onmiskenbaar klinkt in Jezus' "Ik ben het!" de Naam, waarin de HERE God Zich bekendmaakte: "Ik ben. Die Ik ben" of "Ik zal zijn. Die Ik zijn zal!" (Ex. 3 : 14). In de Here Jezus Christus is God Zelf tot ons gekomen om ons te redden. Jezus is de door Gods Heilige Geest Gezalfde, onze hoogste Profeet en Leraar, die gekomen is om ons alles, de hele weg van het behoud, te verkondigen. Het woord waarmee de Here Jezus het verzet van

Het woord waarmee de Here Jezus het verzet van de Samaritaanse vrouw overwint, zodat haar ogen en haar hart voor Hem opengaan, geldt ook voor ons: "Ik, Die met u spreek, ben het". Wij kunnen niet denken en doen alsof de Messias, de Christus nog komen moet om ons alles te verkondigen. Hij is gekomen en in de prediking komt Hij telkens weer tot ons. Hij is in Zijn Gemeente tegenwoordig door Zijn Heilige Geest. In de verkondiging van het Evangelie is Hij in ons midden en zegt: "Ik, Die met u spreek, ben het". Hij kent en doorgrondt een ieder van ons persoonlijk. Hij wil en moet ook nu mensen ontmoeten, heel persoonlijk, onder vier ogen. Want Gods hefde in Jezus Christus is persoonlijk gericht: "opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe" (Joh. 3 : 16). En als Christus dan zegt: "Ga heen en kom met de zonden van uw leven bij Mij terug ", dan zegt Hij dit uit liefde tot ons, zondaren. Voor Hem behoeven wij niets te verbergen. Hij kent onze harten, onze levensgeschiedenis, onze diepste drijfveren. Maar, Hij komt met het "levende water", het Evangelie van de vergeving der zonden, het ware geluk, de bron van het echte leven, het eeuwige leven. Wij mogen Hem bidden om Zijn genade en de vervulling met Zijn Heilige Geest. Opdat wij telkens opnieuw komen tot de belijdenis: "Gij hebt woorden van eeuwig leven Gij zijt het: de Christus, mijn Here en mijn God!"

"Gij zijt het water ons ten leven;

de bronnen van de eeuwigheid zijn ons ter lafenis gegeven,

zijn ons ter lafenis gegeven,

zijn doorgebroken in de tijd.

O Gij, die als een bron ontspringt

in elk die tot U komt en drinkt".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen