In Amerika gebleven

Dat zei ds. W.C. Lamain in 1947 toen hij op weg was naar Amerika omdat hij het beroep van de gemeente Grand Rapids had aangenomen. Maar hij is in Amerika gebleven tot zijn overlijden. Dat was op 30 november 1984, veertig jaar geleden.

Iedere dag preken

Wat is er veel over ds. Lamain geschreven en wat heeft hij zelf ook veel herinneringen op papier gezet. Als hij vertelde over de vele ontmoetingen die hij met Gods kinderen gehad had, was hij lange tijd aan het woord. Hierover en over zijn ijzersterk gestel vertelde de Hervormde predikant ds. J.T. Doornenbal in 1957 het volgende: ‘Ik ben niet zo’n krachtfiguur als mijn goede vriend ds. Lamain, die het presteerde in de zes of zeven weken die hij in het vaderland doorbracht iedere dag te preken, soms drie of vier maal per dag, en die na een dag van vier diensten nog als een wervelwind in mijn pastorie kwam binnenstormen, ’s nachts om twaalf uur nog een warme maaltijd naar binnen werkte, tot twee uur aan één stuk zat te praten, en ’s morgens weer bijtijds uit zijn bed kwam, volkomen uitgerust, om zijn tocht met nieuwe energie weer voort te zetten’.

Wat zijn er veel gemeenten geweest die vaak ds. Lamain beroepen hebben. Werkendam zelfs veertien keer.

Maar ook Barneveld en Genemuiden hebben ds. Lamain bij herhaling beroepen. Genemuiden zelfs nog in 1981, toen ds. Lamain 77 jaar oud was. De gemeente telde toen 1500 leden en doopleden.

En dan Rotterdam-Zuid, waar ds. Lamain van 1932 tot 1943 predikant geweest is, na drie jaar de gemeente in Leiden gediend te hebben.

Wat was hij aan Rotterdam verbonden. Hij heeft zelfs overwogen om daar een graf te kopen, omdat hij dacht nooit te zullen vertrekken. Maar in 1943 leidde de weg naar Rijssen en in 1947 naar Amerika.

Tot drie keer toe

In 1970 hoorde ik in onze gemeente in Den Helder een preek van ds. Lamain lezen. Na de kerkdienst was ik bij de familie Van der Beek. Er werd over de preek gesproken, en - zoals dat vaak gebeurt - ook over de predikant, gelukkig toen in positieve zin. ‘Er is een volk dat mag geloven dat ds. Lamain nog eens terugkomt naar ons land’, zei mevrouw Van der Beek. Haar man, ouderling A. van der Beek, zei toen: ‘Ja, voor zoiets is er altijd wel een volk te vinden’.

In Barneveld is tot drie keer toe nadat de gemeente vacant geworden was, het eerste beroep op ds. Lamain uitgebracht, in 1956, in 1962 en in 1969. Over de verkiezing in 1962 vertelde ds. K. de Gier eens wat er toen voorgevallen is. Ouderling Aart Schreuder was voorzitter van de kerkenraad en hij leidde dus de ledenvergadering. Hij zei: ‘We gaan kiezen uit het tweetal ds. Lamain uit Grand Rapids… en…. en…’. Toen bleef hij steken en hij vroeg aan een ambtsbroeder: ‘Wie was die andere ook alweer?’ Het kwam die andere dominee ter ore, en hij was er erg ontstemd over. Ds. De Gier: ‘Het viel bij hem in het vlees’.

Geen woord Engels

Ds. Lamain heeft veel preken nagelaten. Toen hij in Grand Rapids kwam, waren daar twee gemeenten. In de ene gemeente werden de diensten in het Hollands gehouden, in de andere gemeente in het Engels. Maar ds. Lamain sprak geen woord Engels. Hij schreef: ‘In die taal spreken op de preekstoel, dat was geheel uitgesloten. Er bleef maar één weg open, en dat was de preek in het Engels lezen. Dat hield vanzelf in dat ik eerst de preek in het Hollands schrijven moest, daarna moest er iemand gevonden worden die de preek vertaalde, en dan zodanig instuderen om hem op de meest duidelijke wijze te lezen in de kerk’.

Veel van deze preken zijn in boekvorm uitgegeven. En later zijn er ook nog veel preken uitgegeven. Zo spreekt ds. Lamain nog nadat hij gestorven is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen