ELSKE WAARHEEN?

Vorige week zondagmorgen, toen ze het ook weer ergens over hadden, was Marja boos uitgevallen: ‘Meid, hou nou maar eens op. Ik zou niet eens in de Bijbel willen lezen, want je hoort niks anders dan: dit mag niet en dat mag niet. Tjonge, je bent maar een jaar bij je opa en oma geweest en ze hebben je aardig beïnvloed’.

‘Helemaal niet’, had Elske verontwaardigd uitgeroepen, ‘toen papa en ik nog samen waren, was het ook heel anders’, waarop Marja zei: ‘Daar geloof ik helemaal niks van. Els, nu moet je eens goed luisteren. Je opa en oma zijn aardige mensen en ze zullen het best wel goed bedoelen, maar je eigen moeder kon het bij hen ook niet meer uithouden en is er vandoor gegaan. Kijk, dan laat je tenminste merken dat je jong bent. Dus neem een voorbeeld aan je moeder’.

Elske was vuurrood geworden. ‘Wat gemeen! Zo mag je helemaal niet praten. Opa en oma vonden het erg genoeg enne...’. Ze wilde nog meer zeggen, maar ze wist niet wat. Ze was naar haar kamertje gehold en had gehuild, erg gehuild. Totdat vader naar haar toe kwam, bij haar op de rand van het bed ging zitten en zei: ‘Toe nou, Elske, je moet je alles niet zo aantrekken. Opa en oma willen leven zoals in de Bijbel staat, maar Marja gelooft niet in de Bijbel en dan kun je toch niet gaan zeggen: Dit mag niet en dat mag niet. Daar moet je iedereen vrij in laten’.

Snikkend had Elske gezegd: ‘Maar... maar... toen wij samen waren... was alles... toch ook anders?’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen