Gewennen

2. Als deze mensen afvallig worden, betekent dat niet dat zij in ernstige zonden vallen. Een ware gelovige kan zelfs in alle zonden vallen, behalve de zonde tegen de Heilige Geest. De ene gelovige kan daarin langer, de andere korter blijven liggen. Bij David duurde dat bij voorbeeld minstens één jaar. Maar de schijngelovigen vallen op zó’n manier af dat zij daar genoegen in scheppen en zich lasterlijk uitlaten over hun vroegere leven. Ze spreken ook een heimelijke haat tegen alle ware gelovigen, behalve misschien tegen degenen die hen beschermen en helpen in tijden van nood. God is daarin rechtvaardig dat Hij dit toelaat: daardoor laat Hij namelijk de onwaarachtigheid van deze mensen zien, terwijl Hij toelaat dat nette, oppassende burgers niet in zulke zonden vallen. Maar van deze schijnchristenen wil Hij het masker afnemen. O, verwonder u daarom niet als zulke mensen afvallig worden. Ik lees het overal in Gods Woord, dat schijnchristenen tijdens hun leven afvallig worden, terwijl een oprecht christen ondanks al zijn struikelingen in zonde, trouw blijft tot in de dood.

Maar het is weer zaak om tot ons onderwerp terug te keren. Als het geloof bij iemand in het hart komt, raakt hij er ook direct van overtuigd dat hij onbeschrijflijk onwetend is ten opzichte van God. Daardoor roepen dergelijke mensen uit dat ze onvernuftig zijn en geen mensenverstand bezitten (zie Ps. 73:22). Ja, met Asaf zeggen ze dat ze een groot beest bij de Heere zijn.

Ze hebben ogenzalf nodig voor hun blinde ogen, opdat ze ziende mogen worden (zie Openb. 3:18). Daarom is het een van de heerlijke daden van de Messias dat Hij het licht doet opgaan in de duisternis.

Als de gelovigen zich aan de Heere gewennen en vertrouwelijk met Hem omgaan, vooronderstelt dat ook dat er een grote vrees in de ziel is als ze Zíjn majesteit en hun eigen nietigheid beseffen. Het geloof brengt immers altijd hoge en verheven gedachten met zich mee over God, als de God van het verbond, maar heel lage gedachten over zichzelf.

Zo was het met David, toen hij zei: ‘Is dit naar de wijze van mensen, Heere HEERE?’ (zie 2 Sam. 7:19). En Job zegt: ‘Met het gehoor des oors heb ik U gehoord, maar nu ziet U mijn oog. Daarom verfoei ik mij, en heb berouw, in stof en as’ (Job 42:5, 6). De arme tollenaar stond daarom vanwege de vrees voor Gods majesteit van verre en riep uit: ‘O God, wees mij, een verdoemelijke zondaar, genadig’. En de bloedvloeiende vrouw raakte Hem daarom alleen maar heimelijk aan. Als vrijmoedigheid op goede gronden berust, is ze een heerlijke gave, maar als men zich klein weet, bevreesd is en deemoed kent, is dat een beminnelijke eigenschap in een beginnende gelovige, in een christen die vanuit zijn gebreken begint op te staan. Dit zijn zekere kenmerken die aangeven dat hij het echt meent en dat hij oprecht is.

Het laatste wat vooraf genoemd moet worden, is de in de gelovigen gewekte overtuiging dat zij welkom zijn. Ze mogen in Zijn vriendschap vrede ervaren door zich aan de Heere te gewennen. Tegen Bartimeüs wordt gezegd: ‘Heb goede moed, de Heere roept u'. Ja, zo is het! Gods dienaren moeten zo’n gelovige ziel met woord en daad de hand toesteken om haar als een koningsdochter tot de Koning te leiden.

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen