Het verlangen van de bruid

Zo is het ook met de geestelijke bruid. Ze is zwart, doch liefelijk. Zwart in zichzelf, maar liefelijk in de Heere! De Bruidegom getuigt van haar schoonheid. O, Hij verlangt naar haar en roept haar toe: ‘Kom bij Mij van de Libanon af!’ Hij vergelijkt haar met een tuin of hof.

Wat een groot verschil met wat we lezen in Lukas 11:21. Daar vergelijkt Christus het mensenhart met een hof die bewaard wordt door de satan, de sterkgewapende. Alles is in diepe rust. Het is de stilte van het graf. Maar nu is er Eén Die sterker is dan hij: Christus! En als Hij komt in het uur van Gods welbehagen, dan zal Hij overwinnen. Dan moet de dood wijken voor het leven. En dan wordt een hof vol onkruid herschapen in een hof van Eden.

Daar mocht nu de geestelijke bruid in delen. In zichzelf was ze een dorre woestijn, maar haar hof werd besproeid met het bloed van Christus en de wateren des Geestes. Daarom alleen kon de hemelse Bruidegom zeggen: ‘Mijn zuster, o bruid, gij zijt een besloten hof, een besloten wel, een verzegelde fontein!’

Ontwaakt verlangen

Wat is het antwoord van de bruid? Het liefdesverlangen is ontwaakt. Ze zegt: ‘Ontwaak, Noordenwind, en kom, Gij Zuidenwind, doorwaai mijn hof!’ Als de Koning haar zo’n besloten hof noemt, gaat ze niet de hoogte in. Ze buigt nog dieper. Ach, ze ziet zoveel waardigheid in God en zoveel onvolmaaktheid in zichzelf dat ze uitroept: O Heere, als het waar is dat ik zo’n hof ben, doorwaai dan mijn hof, opdat zijn specerijen uitvloeien! ‘Ontwaak, Noordenwind, en kom, Gij Zuidenwind’.

De wind is hier een beeld van de Heilige Geest in Zijn onwederstandelijke werking. Zegt Jezus het niet: ‘De wind blaast waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid; maar gij weet niet vanwaar hij komt en waar hij heengaat; alzo is een iegelijk die uit de Geest geboren is’? Dat ziet op het soevereine van Zijn werk. Het ziet ook op het krachtdadige ervan. Denk aan het geluid als van een geweldige gedreven wind dat gehoord werd op de Pinksterdag. Hoe nodig is die werking van Gods Geest, ook voor ons. ‘Ontwaak, Noordenwind, en kom, Gij Zuidenwind!’ De noordenwind in Israël, komend van het Libanongebergte, is een koude wind. In de wintertijd kan zij bijzonder guur en soms ook stormachtig zijn. De zuidenwind daarentegen is anders. Komend vanuit de woestijn, is zij een zachte, warme wind. Zij maakt dat nieuw leven kan uitspruiten en opbloeien. En nu zijn ze allebei nodig: de noordenwind en de zuidenwind. Als alleen de eerste waait, zal dat verkillend werken. Maar als alleen de laatste waait, zal het te broeierig worden en zal wildgroei het gevolg zijn.

Zo is het ook in geestelijk opzicht. Als de scherpe noordenwind der ontdekking niet waait, is er geen behoefte aan genade en geen plaats voor Christus. Maar als de zuidenwind der vertroosting er niet bijkomt, zal de ziel der bekommerden bezwijken van verlangen en verdriet.

Overtuigen van zonde

Hebt u al kennisgemaakt met de noordenwind, met die Geest der uitbranding en des oordeels? Daar begint de Heere toch mee? Als Hij gaat overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel, kunnen wij wel proberen ons te bedekken met de vodden van onze eigengerechtigheid, maar die koude noordenwind blaast er dwars doorheen.

Wij trachten ons wel te warmen aan onze gevoelens, maar de noordenwind legt alles bloot wat geen God en Christus is. Het wordt omkomen! Hoe zalig is het dan wanneer de zuidenwind gaat waaien. Wanneer de Heere komt in het suizen van een zachte stilte. Wanneer Hij de beloften van Zijn goedertierenheid brengt op een verbroken hart. Wanneer de Heilige Geest Christus gaat openbaren in het Evangelie van vrije genade, zodat de zondaar op Hem verliefd wordt. Wanneer Hij op Gods tijd de ziel drijft in de armen van de Zaligmaker, zodat ze mag instemmen met de bruid: ‘Zulk een is mijn Liefste, ja, zulk een is mijn Vriend, gij dochteren van Jeruzalem.’ O, wie kan dat wonder uitspreken? Waar Adam de hof verspeeld heeft in moedwillige ongehoorzaamheid, daar wilde Christus in de hof van Gethsémané kruipen onder de last van Gods toorn om de schuld uit te delgen. Gaat uw hart naar Hem uit? Ach, de Heere doet geen half werk. De wintertijd gaat vooraf aan de lentetijd, maar die liefelijke tijd zal zeker komen. ‘Ontwaak, Noordenwind, en kom, Gij Zuidenwind!’ Die bede blijft nodig, ook in de verdere weg. De bruid is wel het eigendom van Christus, maar haar hof moet telkens weer doorwaaid worden. Het kan zo ingezonken zijn, zo doods en zo onvruchtbaar. Gods kinderen reizen over ‘Betoverde Grond’. Het gevaar is zo groot dat ze in slaap vallen, samen met de dwaze maagden. Hoe nodig is het dan dat er weer een frisse wind opsteekt. Dan wordt de lucht gezuiverd van kwade dampen.

Zo komt er opwas in de kennis en de genade van de Heere Jezus Christus. En zo zullen de specerijen uitvloeien in de hof van de bruid. Niet haar specerijen, maar Zijn specerijen. Het zijn de heerlijke balsemgeuren waardoor de Bruidegom wordt aangetrokken. Ze zijn welriekend voor Hem. Ook voor u? Die liefdegeur moet elk tot liefde nopen!

Ontwaak, Noordenwind, en kom, Gij Zuidenwind, doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien.

Hooglied 4:16a

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen