Het gekrookte riet [44]

Twaalfde predikatie

7. Hebt u tenminste dat dan niet, dat u soms thuis of onder het een of ander middeltje geweest bent, in het verborgene of in het openbaar, dat u zeggen moet: wat treurt ge zo, o mijn ziel? Ik zal met nieuwe lust en moed de middelen gaan waarnemen, onder verwachting van des Heeren invloed; wie weet, Hij mocht mij nog genade geven? En heeft de Heere u, als u zo te werk ging, nooit eens met verse olie overgoten en u weer opgewekt?

8. Kent u dat niet, dat u weleens zegt: Och God, Die het willen in mij gewerkt hebt, werk ook eens het werken in mij. Geef mij ook eens door te breken. Voleindig het goede werk in mij (Fil. 1:6; 2:13).

9. Ten laatste, heeft de Heere dit niet in u gewerkt, dat u vastbe- raden bent om te blijven liggen aan de voeten van God, van de Vader en de Zoon? Doe zo, en wacht stil op het heil des Heeren (Klaagl. 3:26), of er nog een ogenblikje van troost in Gods vrije en onveranderlijke eeuwige raad was! Is het zo niet met u?

Er zal geen gekrookt rietje zijn die dergelijke dingen niet kan zeggen. En is het zo, zijn de dingen alzo, wat zal dan de duivel en het verdorven hart, de wereld, of iemand in heel de wereld durven inbrengen tegen zulke heilzame dingen? Zou de duivel kunnen zeggen: al uw werken is tevergeefs? Men zou kunnen zeggen: voor u en uws gelijken is er nooit uitkomst. Maar de duivel met al zijn engelen, het verdorven hart met al zijn listen en boosheden, noch iemand in geheel de wereld zal kunnen bewijzen dat er voor u geen hoop is. Nu vragen we u of het Woord u niet eens te sterk wordt, zodat u moet zeggen: ik kan noch wil meer tegenspreken. Doe zo en u zult wél doen. Ik eindig met de woorden van de apostel in Romeinen 15:13: ‘De God nu der hoop vervulle ulieden met alle blijdschap en vrede in het geloven, opdat gij overvloedig moogt zijn in de hoop, door de kracht des Heiligen Geestes’. Amen.

Zestiende predikatie

Waarin aangewezen wordt dat er zijn die in de staat der genade zijn en het niet kunnen geloven; en waarin reden gegeven hoe het komt dat oude christenen vaak het minst en jonge christenen het meest verzekerd zijn.

We lezen in Romeinen 8:17: ‘En indien wij kinderen zijn, zo zijn wij ook erfgenamen, erfgenamen Gods en mede-erfgenamen van Christus’. We zullen tegenwoordig alleen maar spelen met onze gedachten op het erfgoed dat de begenadigde mensen hebben. En wat is dan toch hun erfgoed? Dit:

1. Al wat er in heel de wereld is. ‘Alles is uwe’ (1 Kor. 3:21), predikanten, overheden, het gehele schepsel, en een geheiligd en geze- gend recht in Christus.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen