De rechtvaardige Lot

Toch zal hij zich niet zo gelukkig gevoeld hebben, omdat Saraï in handen van de Farao was en de leugen zal hem ook zeker niet lekker gezeten hebben. Mogelijk heeft hij meer dan eens tot de Heere om uitkomst geroepen. En Hij liet Zijn ontrouwe knecht niet in de steek, want we lezen dat de HEERE Farao plaagde met grote plagen, ook zijn huis, ter oorzake van Saraï, Abrams huisvrouw (Gen. 12:17). Farao en zijn huis werden door de Heere bezocht met allerlei plagen en bovendien gaf zijn geweten hem te kennen dat hij er verkeerd aan deed Saraï als vrouw te willen nemen (zie kanttek. 32).

Op zekere dag liet Farao Abram roepen en sprak tot hem: ‘Waarom hebt u mij bedrogen en gezegd dat Saraï uw zuster was terwijl zij uw vrouw is? Waarom hebt u dat gedaan?’ Abram kon geen woord uitbrengen en Farao gaf hem opdracht om met zijn vrouw en alle goederen meteen naar Kanaän terug te keren. Zelfs vergezelden hem Farao’s knechten tot aan de grens van Kanaän. Het kan niet anders of Abram heeft in dit alles Gods beleid en bijzondere voorzienigheid over hem mogen zien, zoals kanttekening 38

opmerkt. In korte tijd waren zijn bezittingen aanzienlijk toegenomen, want we lezen: Alzo toog Abram op uit Egypte naar het zuiden van Kanaän, hij en zijn huisvrouw en al wat hij had, en Lot met hem. En Abram was zeer rijk, in vee, in zilver en in goud (Gen. 13:1 en 2).

Opnieuw zocht hij de omgeving van Bethel op en toen hij daar aankwam, heeft hij weer in het openbaar een godsdienstoefening gehouden en in die heidense omgeving de HEERE erkend voor Zijn onverdiende weldaden. Maar ineens rezen er nieuwe moeilijkheden op. Abram en Lot hadden veel vee en veel knechten. Daarom brak er onenigheid uit tussen de knechten van Abram en van Lot omdat er onvoldoende eten en drinken voor al hun dieren was. Er ontstond ruzie over het gebruik van de weiden en de drinkputten. Als de herders van Abram op bepaalde plaatsen eerder waren dan de herders van Lot, bleef er voor de schapen van Lot maar weinig eten en drinken meer over. Omgekeerd was dat ook het geval. Vandaar dat we in de Bijbel lezen: En er was twist tussen de herders van Abrams vee en tussen de herders van Lots vee (Gen. 13:7).

Vanzelfsprekend klaagden de knechten hierover tegen Abram en Lot, zodat ook deze twee mannen woorden met elkaar kregen. Ineens was de goede verhouding tussen die twee verstoord en daar bleef het niet bij. Ook de Kanaänieten en Ferezieten, de oorspronkelijke bewoners van Kanaän, kwamen door de aanwezigheid van Lot en Abram in moeilijkheden omdat ook zij onvoldoende eten en drinken voor hun dieren konden bemachtigen. Zo werden er over en weer boze woorden gesproken, niet alleen tussen de herders van Abram en Lot, maar ook tussen de herders van hen en van de Kanaänieten. De wederzijdse onverdraagzaamheid groeide met de dag.

Abram besefte dat de toestand zo niet blijven kon en hij sprak op een keer tot Lot: ‘Laten we toch niet steeds met elkaar ruzie maken, want wij zijn mannen broeders (vers 8). Hij wilde met die woorden zeggen: ‘Wij zijn niet alleen familie van elkaar, maar wij vrezen bovendien de Heere en wat moeten die heidense Kanaänieten niet van ons denken! Door ons gedrag leggen we een blaam op de Naam en de dienst des Heeren en dat is heel erg!’ (zie kanttek. 10). Toen stelde Abram voor om van elkaar te scheiden en hij sprak tot Lot: ‘Het is beter dat we uit elkaar gaan, want er is voldoende land. Als jij links gaat, dan zal ik rechts gaan en als jij rechts uitwijkt, dan ga ik naar links. Zeg het maar wat je wilt, Lot.’

In plaats dat Lot nu voorstelde dat Abram als eerste mocht kiezen, omdat hij zijn oudere oom was, lezen we: En Lot hief zijn ogen op, en hij zag de ganse vlakte der Jordaan, dat zij die geheel bevochtigde; eer de HEERE Sódom en Gomórra verdorven had, was zij als de hof des HEEREN (vers 10). Aangegrepen door de vruchtbare weidegronden dacht hij geen moment aan Abram, maar koos dat hele gebied voor zichzelf. En zij werden gescheiden, de een van de ander (vers 11). Eigenlijk staat er: ‘de man van zijn broeder’ (kanttek. 19). Op zich is het heel erg als er tussen mensen die de Heere vrezen verwijdering ontstaat. De Heere zegt in Zijn Woord: Zie, hoe goed en hoe lieflijk is het, dat broeders ook tezamen wonen (te weten in eendracht en liefde, zo in de godsdienst als in de regering en in de dagelijkse omgang, zegt kanttek. 3), want de HEERE gebiedt aldaar de zegen, en het leven tot in der eeuwigheid (Ps. 133:1 en 3). Zo werden de mannenbroeders Abram en Lot, die zo nauw aan elkaar verbonden waren geweest, van elkaar gescheiden. Er staat in vers 12: Abram dan woonde in het land Kanaän; en Lot woonde in de steden der vlakte, en sloeg tenten tot aan Sódom toe.

Wend, wend mijn oog van d’ ijdelheden af;

Verlevendig mijn hart door Uwe wegen;

Dat mij ’t betreên dier paden vreugd verschaff’;

Bevestig toch aan Uwe knecht de zegen,

Waartoe Uw woord hem blijde hope gaf;

Hij is oprecht tot Uwe vrees genegen (Ps. 119:19).

(Volgende keer D.V. 4. De Heere komt Lot tegen)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen