Kerstfeest voor Simeon en Anna

Ook in Jeruzalem woonden er gelovigen die verlangend naar Zijn komst uitzagen. In de Bijbel worden twee kinderen van God uit die plaats genoemd: een man en een vrouw. De waarschijnlijk bejaarde man heette Si meon. Hij bad voortdurend of spoedig de tijd mocht aanbreken dat de lang beloofde Messias geboren zou worden. Vurig hoopte hij die dag nog te beleven. De Heere wist van zijn verlangen af en Hij sprak op zekere dag tot hem dat hij niet sterven zou, vóórdat hij de Heere Jezus zou ontmoeten. Wat een blijdschap en troost voor het uitziende en verlangende kind van God! Op een dag werd Zijn verlangen vervuld en sprak de Heere tot hem dat hij naar de tempel moest gaan. In dat Godsgebouw zou hij de Heere Jezus aantreffen.

Aangedreven door de Heilige Geest spoedde de bejaarde man zich naar de tempel en toen hij via de trappen het voorhof bereikt had, zag hij daar twee eenvoudige mensen met een klein Kind voor een dienstdoende priester staan. Het was voor de tweede keer dat de ouders de tempel bezochten. De eerste keer was toen het Kind op de achtste dag besneden werd en een naam kreeg. Nu was het de veertigste dag na Zijn geboorte en weer moesten zij volgens Gods instelling de tempel bezoeken. Op die dag moest een oudste zoontje de Heere ‘voorgesteld’ worden. Die instelling herinnerde aan de tiende plaag van Egypte. Toen werden alle oudsten van de Egypte naren gedood, maar de eerstgeborenen van de Israëlieten werden gespaard. Ter herinnering daaraan wilde de Heere dat de oudste zoontjes van alle stammen in Zijn heilige dienst werkzaam moesten zijn. Later verkoos de Heere in hun plaats alleen de stam van Levi, zodat alleen de Levieten in Zijn dienst gebruikt werden. De eerstgeboren jongetjes uit alle andere stammen werden toen van de heilige werkzaamheden rond de dienst des Heeren vrijgesteld. Wel hadden de ouders de plicht om op de veertigste dag hun oudste zoontje via een priester de Heere voor te dragen en vijf sikkelen te betalen. Op die manier werd een oudste zoontje gelost of vrijgesteld.

Juist tijdens de voorstelling van de Heere Jezus aan de priester kwam Simeon in de tempel. Hij liep regelrecht naar het Kindeke toe en nam Hetzelve in zijn armen en loofde God en zeide: Nu laat Gij, Heere, Uw dienstknecht gaan in vrede, naar Uw woord. Want mijn ogen hebben Uw Zaligheid gezien (Luk. 2:29-30). Hij loofde de Heere voor dat grote Godsgeschenk. Nu de oude man de Heere Jezus gezien had, kon hij in vrede sterven. Tot de ouders deelde hij drie wonderlijke en verborgen zaken mee. In de eerste plaats zei hij dat dit Kind voor velen tot een voordeel, maar voor anderen tot een oordeel in de wereld gekomen was. Veel mensen zouden door het geloof als een arme zondaar tot Hem vluchten en vergeving van zonden krijgen. Maar heel veel mensen zouden zich door ongeloof van Hem afkeren. Voor de gelovigen zou Hij komen tot hun behoudenis, maar voor de ongelovigen tot hun ondergang.

In de tweede plaats vertelde Simeon aan Maria dat dit Kind straks zou sterven en dat zij om Zijnentwil veel zou moeten lijden. Ja, dat er een zwaard door haar ziel zou gaan (vers 35). Maria en zelfs later de discipelen van de Heere Jezus wilden er niet van weten dat Hij eens aan het kruis zou sterven, en als het aan hen gelegen had, hadden ze dat met alle geweld willen verhinderen. Maar juist door Zijn lijden en sterven aan het vervloekte kruishout zou de Heere Jezus Zijn kinderen voor eeuwig van de dood en het verderf verlossen. Ongetwijfeld heeft Maria later aan Simeons woorden teruggedacht toen ze aan de voet van de kruisheuvel op Golgotha stond! In de derde plaats voorzegde Simeon dat Joden én heidenen de Heere Jezus als hun Zaligmaker zouden mogen leren kennen. Ook dát was voor de gelovige Joden in de tijd van de Heere Jezus en kort daarna nog een grote verborgenheid! Petrus moest eerst door een laken uit de hemel onderwijs ontvangen, voordat hij naar de godvrezende heiden Cornelius ging (Hand. 10). En wat een moeite moest Paulus later doen om de gelovige Joden ervan te overtuigen dat de Heere Jezus niet alleen voor hén, maar ook voor heidenen in de wereld gekomen was. We kunnen dat lezen in Handelingen 15. Ten slotte heeft Simeon hen gezegend, en nauwelijks was hij uitgesproken of daar verscheen de oude weduwe Anna van 84 jaar, een profetes uit de stam van Aser. Zij was dagelijks in de tempel te vinden, God dienende nacht en dag (vers 37). Ook zij mocht in dit Kind de geboren Zaligmaker zien. Zo hebben die beide oude mensen het grote voorrecht mogen genieten dat ze de lang verwachte Zaligmaker nog aan het einde van hun leven mochten zien. Anna was zo blij met Zijn komst dat ze meteen aan andere kinderen van God in Jeruzalem het grote nieuws tot hun troost ging vertellen.

Nadat de plechtigheid in de tempel was afgelopen, keerden Jozef en Maria weer naar Nazareth terug. Toen zal het niet lang meer geduurd hebben of Simeon en Anna mochten beiden ingaan in het hemelse Jeruzalem om daar eeuwig hun Koning te verheerlijken.

Zo laat Gij, Heer’, Uw knecht,

Naar ’t woord, hem toegezegd,

Thans henengaan in vrede;

Nu hij Uw zaligheid,

Zo lang door hem verbeid,

Gezien heeft, op zijn bede (De lofzang van Simeon:1).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen