Wolk van getuigen

Op dat vertrek uit Egypte wijst de aangehaalde tekst: Door het geloof heeft hij Egypte verlaten. De kanttekening merkt op: ‘Namelijk met het ganse volk van Israël, niettegenstaande de dreigementen des konings’ (kanttek. 66). Dat er dreigementen van de koning waren, blijkt duidelijk uit het vervolg van de tekst: niet vrezende den toorn des konings. De dreigementen van de koning waren er reeds toen Mozes tot hem sprak om op Gods bevel Egypte te verlaten. Al in het eerste optreden van Mozes sprak Farao: Wie is de HEERE, Wiens stem ik gehoorzamen zou om Israël te laten trekken? Ik ken den HEERE niet en zal ook Israël niet laten trekken (Ex. 5:2). Het gevolg van de eis van de Heere was dat Farao de dienst van het volk aanmerkelijk verzwaarde, zodat de Israëlitische ambtlieden tot Mozes en Aäron spraken: ‘U hebt ons stinkende gemaakt voor Farao en voor zijn knechten, gevende een zwaard in hun handen om ons te doden’ (Ex. 5:21).

De plagen van de Heere werden al heviger, maar Farao verstokte zijn hart dat hij de kinderen Israëls uit zijn land niet trekken liet (Ex. 11:10). Tenslotte werd Farao het verzoek van Mozes om zijn volk te laten trekken zó zat, dat hij sprak: Ga van mij; wacht u dat gij mijn aangezicht niet meer ziet; want in welken dag gij mijn aangezicht zult zien, zult gij sterven (Ex. 10:28). Mozes werd dus met de dood bedreigd: Farao zou hem doden of laten doden, zegt kanttek. 34. Na de instelling van het pascha sloeg de Heere alle eerstgeborenen van Egypte en sprak Farao tot Mozes en Aäron: Maakt u op, trekt uit het midden van mijn volk, zo gijlieden als de kinderen van Israël; en gaat heen, dient den HEERE, gelijk gijlieden gesproken hebt (Ex. 12:31).

Toen het volk eenmaal uit Egypte vertrokken was, kreeg Farao er grote spijt van. Er staat in Ex. 14:5: Toen nu den koning van Egypte werd gebood-schapt dat het volk vluchtte, zo is het hart van Farao en van zijn knechten veranderd tegen het volk, en zij zeiden: Waarom hebben wij dat gedaan, dat wij Israël hebben laten trekken, dat zij ons niet dienden?’ Vervolgens spande Farao zijn wagen aan en trok met zeshonderd uitgelezen wagens, ja, al de wagens van Egypte, en de hoofdlieden over die alle (vers 7) de Israëlieten achterna. Toen de Israëlieten dat zagen, vreesden zij zeer (vers 10). Zij zagen de dood voor ogen en dachten door de hand van Farao en zijn krijgsvolk in de woestijn omgebracht te zullen worden. Maar Mozes kalmeerde het volk en sprak dat de Heere uitkomst zou geven, want hij wist het: Die God is ons een God van volkomen zaligheid, en bij den HEERE, den Heere, zijn uitkomsten tegen den dood (Ps. 68:21).

Van Mozes lezen we: Door het geloof heeft hij Egypte verlaten, niet vrezende den toorn des konings. Maar waarom vreesde Mozes de wraak van Farao niet en kon hij de bange vrees van het volk voor Farao wegnemen door te zeggen: Vreest niet, staat vast? (vers 13). De apostel geeft het antwoord als hij vervolgt: Want hij hield zich vast, als ziende den Onzienlijke. We lezen dat het geloof een bewijs is van de zaken, die men niet ziet (Hebr. 11:1). De kanttekening merkt over die woorden op: ‘Want het geloof ziende op Gods openbaring en belofte, overtuigt en verzekert het hart der mensen veel sterker van de waarheid der zaak, dan enig ander bewijs uit de natuurlijke rede voortgebracht. Het Goddelijk geloof ziet alleen op Gods belofte of openbaring’ (kanttek. 2 en gedeeltelijk kanttek. 3). Wat zag Mozes dan? Hij zag de Onzienlijke! Dat wil zeggen dat hij zich door het geloof vastklampte aan de belofte van de onzienlijke God dat Hij in alle omstandigheden hem en Zijn volk zou bijstaan.

Toen de Heere Mozes verscheen in een brandende braambos om Israël te verlossen, zei hij tegen de Heere: Wie ben ik, dat ik tot Farao zou gaan, en dat ik de kinderen Israëls uit Egypte zou voeren? Hij voelde zich onbekwaam, zoals dat meestal het geval is van hen die door de Heere in het ambt geroepen worden. Jesaja, Jeremia, Gideon en anderen hadden allemaal hun bezwaren toen de Heere hen riep. Ook Mozes voelde zich onbekwaam! Maar het antwoord van de Heere was: Ik zal voorzeker met u zijn, en dit zal u een teken zijn dat Ik u gezonden heb: wanneer gij dit volk uit Egypte geleid hebt, zult gijlieden God op dezen berg dienen (Ex. 3:12). Toen Mozes allerlei bezwaren bleef aandragen, sprak de Heere nogmaals: En nu, ga heen, en Ik zal met uw mond zijn, en zal u leren wat gij spreken zult (Ex. 4:12). Er staat in Ps. 34:6: Zij hebben op Hem gezien, ja, Hem als een waterstroom aangelopen; en hun aangezichten zijn niet schaamrood geworden.

Steunend op de Goddelijke beloften ging Mozes naar Farao en heeft het volk uit Egypte geleid, als ziende den Onzienlijke.

God deed Zijn volk met wisse treden,

Daar niemand struikeld’ in zijn schreden,

Met zilver en met goud belaân,

Blijmoedig uit Egypte gaan.

Toen juicht’ om hun vertrek al ’t land,

Daar ’t al door schrik was overmand (Ps. 105:20).

(Volgende keer D.V. 17. Het pascha gevierd en de Rode Zee doorgegaan)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen