Kerst

Toch leefde bij Gods kinderen de verwachting dat de beloofde Messias op Gods tijd verschijnen zou. Naar Zijn komst werd reikhalzend door hen uitgezien. Zij wisten het: ’Hoe donker ooit Gods weg moog’ wezen, Hij ziet in gunst op die Hem vrezen’ (Ps. 73:1). Nee, niet alle mensen in Israël keken hoopvol naar Jezus’ komst uit. De meeste mensen hadden het druk met wereldse dingen en bekommerden zich niet om de dingen van de Heere, hoewel zij geen onwetende heidenen waren en in de leer van de Heere waren onderwezen. Het waren alleen Gods kinderen zoals Zacharías en zijn vrouw Elisabet, de oude Simeon, de weduwe Anna, de verloofde jonge mensen Jozef en Maria uit Nazareth, enige herders in de velden van Efratha en andere vromen die aanhoudend om de komst van de beloofde Messias baden.

Op zekere dag had de oude Zacharías zijn woonplaats Hebron in het gebergte van Judéa verlaten en was naar Jeruzalem gereisd. In die stad bevond zich de tempel en de priester was aan de beurt om het reuk - altaar te bedienen. Terwijl hij op een dag de wierookkorrels op het altaar strooide, verscheen er plotseling een engel in het stille heiligdom. De oude man schrok begrijpelijk heel erg, maar de engel nam meteen zijn vrees weg en sprak: ’Ik ga u groot nieuws vertellen. U hebt lang gewacht op een kind, maar uw gebed is verhoord. U zult, ondanks dat u en uw vrouw oud geworden zijn, een zoontje krijgen en u moet hem Johannes noemen. Die naam betekent ’de HEERE gedenkt’ en hij zal de voorloper en wegbereider van de lang verwachte Heere Jezus worden!’ Daar werden in één keer twee wensen van hem vervuld: hij zou niet alleen een kind krijgen, maar bovendien zou de Heere Jezus worden geboren!

Verder zei de engel ook welk belangrijk werk zijn zoon zou krijgen. Hij sprak: ’Uw zoon zal net zo groot als de profeet Elía zijn. Door middel van zijn prediking zal hij de Heere een toegerust volk bereiden (Luk. 1:17) en veel oude en jonge mensen zullen onder zijn prediking een nieuw hart krijgen!’

De engel vertelde dat Johannes door zijn prediking de weg bereiden zou tot Jezus en zou zorgen voor een toegerust volk. De kanttekening zegt hiervan: ’Dat woord toegerust betekent dat er een volk zou komen, dat bekwaam en vaardig zou zijn om de Heere te ontvangen’ (kanttek. 23), dat wil zeggen: de Heere Jezus te ontvangen in hun hart. De woorden ’de weg bereiden’ en ’het volk toerusten’ hebben dezelfde betekenis. Het wil zeggen dat de prediking van Johannes ertoe zou dienen dat veel mensen hun zonden zouden gaan voelen om daarna als arme smekelingen tot de Heere Jezus te vluchten. Zij zouden dan tot hun blijdschap ondervinden: ’De HEER’ wild’, op mijn kermen, Zich over mij ontfermen’ (Ps. 6:9).

Toen jaren later er veel mensen onder de prediking van Johannes hun zonden gingen voelen, wees hij hen op de Heere Jezus en zei: Zie, het Lam Gods, Dat de zonde der wereld wegneemt (Joh. 1:29). Kanttekening 68 zegt bij het woord wereld: ’dat is, van al degenen die uit de gehele wereld in Hem zullen geloven’. En wie zullen er in Hem geloven? De Heere Jezus heeft Zelf gezegd: Die gezond zijn hebben den medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn (Mark. 2:17). Hij wilde daarmee zeggen dat alleen mensen die hun zonden voelen de Heere Jezus nodig krijgen! Om één voorbeeld uit de Bijbel te noemen: toen Petrus op de pinksterdag preekte, zei hij eerst tot de mensen dat zij grote zondaars waren omdat zij de Heere Jezus hadden gekruisigd. Die woorden troffen doel en zo bereidde hij hen de weg voor tot Jezus, want we lezen: En als zij dit hoorden, werden zij verslagen in het hart en riepen radeloos uit: Wat zullen wij doen, mannenbroeders? (Hand. 2:37). Daarna sprak de apostel tot hun troost dat zij door Jezus’ bloed behouden (vers 40) en gered konden worden.

Toen de engel zijn boodschap aan Zacharías had gedaan, kon hij zijn woorden niet geloven. Daarom sprak de engel: ’Ik ben Gabriël en de Heere heeft mij verteld dat die dingen zeker gebeuren zullen. Omdat u de Heere niet gelooft, zult u stom zijn tot op het ogenblik dat uw kind geboren wordt.’ Daarna vertrok de engel en nadat de oude priester zijn werkzaamheden had verricht, keerde hij naar zijn huis in Hebron terug. Thuis kon hij geen woord uitbrengen en daarom zal hij het een en ander voor zijn verbaasde vrouw opgeschreven hebben.

Toen negen maanden later de kleine Johannes geboren werd, schreef Zacharías op een wastafeltje: Johannes is zijn naam! Meteen kon hij spreken en wat was zijn eerste werk? Uit volle borst ging hij tot eer van de Heere een lofzang zingen! In die lofzang zong hij in de eerste plaats over de Heere Jezus, de Verlosser van Zijn kinderen en pas in de tweede plaats zong hij over zijn eigen kind. Alle mensen in zijn omgeving vroegen zich verwonderd af: Wat zal dit toch voor een kind worden! En de hand des Heeren was met hem! (Luk. 1:66).

Voor elk, die in het duister dwaalt (ieder die zijn zonden voelt), Verstrekt deez’ Zon (de Heere Jezus) een helder licht,

Dat hem in schâuw (schaduw) des doods bestraalt,

Op ’t vredepad zijn voeten richt (Lofz. van Zacharías:5).

(Volgende keer D.V. 2. De aankondiging van de Zaligmaker aan Maria en Zijn werk)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen