Christus, de ware Wijnstok

Ook in Israël zijn wijngaarden te vinden. De wijngaard en de wijnstok behoren tot de zegeningen van het beloofde land. Denk ook aan de verspieders, die terugkeerden (Num. 14). De wijngaard is ook een beeld van het volk Israël. De Heere had Zijn volk als een wijnstok uit Egypte overgebracht (Ps. 80). Maar bij de profeten zien we dat de wijngaard Israël geen goede vrucht had voortgebracht. We lezen in Jesaja 5 dat de Heere moet klagen: ‘Wat is er meer te doen aan Mijn wijngaard, hetwelk Ik aan hem niet gedaan heb?’ Maar nu is Christus gekomen als de ware Wijnstok, zodat er goede vrucht zal zijn.

De Heere Jezus is de paaszaal uitgegaan. Hij gaat in de richting van de Olijfberg, het Kedrondal (Joh. 18:1). Het is goed mogelijk dat Hij met Zijn discipelen langs een aantal wijnstokken loopt (kanttekening 1). En dan klinkt Zijn stem in de donkere nacht: ‘Ik ben de ware Wijnstok, en Mijn Vader is de Landman’. Het is alsof Hij Zichzelf stelt tegenover dat onvruchtbare en ondankbare Israël, zoals Hij Zichzelf ook noemt de goede Herder tegenover de valse herders in Israël (Joh. 10).

Planten en snoeien

Christus spreekt ook van het werk van de Vader. Zijn Vader is de grote Landman of Wijngaardenier. Wat is het werk van een wijngaardenier? In de eerste plaats is zijn werk planten.

Dat is een intensief werk. In Washington heb ik gesproken met families die na de oorlog daarheen waren geëmigreerd en die met de hand(!) een wijngaard geplant hadden. Dat was zwaar werk geweest.

Vervolgens heeft de wijngaard zon en water nodig. En dan volgt het onderhoud: er moet van tijd tot tijd gesnoeid worden. Lange ranken moeten gesnoeid worden, dorre bladeren moeten weggenomen en dode ranken verwijderd worden.

Dat is nu het beeld van het werk van de Vader. De Vader heeft Zijn Zoon gesteld tot een Middelaar tot verlossing van Zijn Kerk. Hij heeft Zijn Zoon in deze wereld gezonden uit eeuwige liefde, opdat een ieder die in Hem gelooft niet verderve (Joh. 3:16). Deze Wijnstok heeft diepe wortels. Die gaan terug tot in de eeuwigheid. Micha getuigt: ‘Wiens uitgangen zijn vanouds, van de dagen der eeuwigheid’.

Zwak en gering

Christus vergelijkt Zichzelf met een wijnstok. De wijnstok is op zichzelf geen sterke boom. De takken moeten vaak ondersteund worden door een pergola. Christus vergelijkt Zichzelf niet met een machtige eikenboom of een hoge cederboom, maar met een wijnstok. Zien we hier niet iets van Zijn menselijke natuur? In de staat van Zijn vernedering kwam Hij als een Wortel uit een dorre aarde. Hij kwam niet met uiterlijk machtsvertoon, maar in zwakheid en geringheid. Jesaja 53 getuigt dat Hij geen gedaante noch heerlijkheid had. ‘Als wij Hem aanzagen, zo was er geen gestalte dat wij Hem zouden begeerd hebben’.

Hij ging de weg van lijden en sterven. Hij werd ten slotte naar de wijnpers geleid. Daar werd Hij onder de molensteen van Gods recht verbrijzeld. Hij Zelf getuigde: ‘Hoe word Ik geperst, totdat het volbracht zij’. Maar Hij heeft Zijn dierbaar bloed laten vergieten tot verlossing van de Zijnen.

Ten slotte is de Wijnstok ook een beeld van de discipelen. Immers, Christus zegt: ‘Ik ben de Wijnstok, en gij de ranken’ (Joh. 15:5). De ranken zijn met de stam verbonden.

Ze kunnen erg lang worden en er is veel bladvorming. Maar het gaat om de druiven. Het gaat om de vrucht. Dit is nu een treffend beeld van de innige gemeenschap tussen de Heere en Zijn volk. Zij zijn door een waarachtig geloof met Hem verbonden. Van nature leefden zij uit de oude Adam-stam, maar door de wedergeboorte vindt er een afsnijding van Adam plaats en komt er een nauwe vereniging met Christus (Boston).

Zij worden gereinigd door het Woord dat tot hen gesproken is (Joh. 15:3). Maar ze blijven ook gedurig afhankelijk van de levenssappen die vloeien uit de Wijnstok Christus (vers 4). Zonder dat ‘inblijven’ kunnen zij geen vruchten voortbrengen, ja kunnen zij niets doen (vers 5).

Rijke vruchten

Mag ik u vragen of dat Woord in uw leven al Zijn reinigende kracht gedaan heeft? De levende ranken worden geroepen om rijke vruchten te dragen. Daarin wordt de Vader verheerlijkt (vers 8). Een paar van die vruchten zijn: geloof, hoop en liefde. Maar ook zelfkennis en Godskennis, verootmoediging en boetvaardigheid, ootmoed en zachtmoedigheid. Nee, dat zijn geen vruchten van henzelf: ‘Uit u geen vrucht meer in der eeuwigheid’. Zij kunnen alleen vruchten voortbrengen als ze leven uit de stam Christus.

Het is ook zo nodig dat van tijd tot tijd de ranken worden gesnoeid. Ranken van hoogmoed en eigenliefde. Dat gebeurt met het snoeimes in de hand van de Vader. Dat is pijnlijk. Dat geschiedt door het Woord, maar ook door kruis en lijden (kanttekening 6). Waarom toch? Opdat zij meer vrucht dragen (vers 2) en opdat de kracht niet in de rank, maar in de vrucht zal zijn!

Christus wijst ten slotte op het grote onderscheid tussen de levende ranken en de dode ranken. Die dode ranken kunnen lang en sterk zijn en veel blad vertonen. Maar wat wordt gemist? De vrucht! We kunnen heel dichtbij geweest zijn, en toch het leven missen. Denk aan Judas. En wat is het einde van de dode ranken? Ze worden vergaderd en in het vuur geworpen! O, dan mogen wij onszelf wel onderzoeken: zijn wij levende ranken, verbonden met de Wijnstok Christus?

U zegt misschien: dan vrees ik een dode rank te zijn. Maar wat nu in de natuur onmogelijk is, kan in de genade. God kan een dode rank nog tot een levende rank maken (Smijtegelt).

Ik ben de ware Wijnstok, en Mijn Vader is de Landman.

Johannes 15:1

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen