5. In de woestijn Sin (2)

De Heere zag het en sprak tot Mozes: ‘Waarom wordt Mijn heilige dag overtreden? Ik had toch bevolen om op de zesde dag voor die dag én voor de zevende dag te verzamelen?’ Hoewel de wet des Heeren straks op de berg Sinaï zou worden afgekondigd en daar nadrukkelijk zou worden gezegd: Gedenk de sabbatdag dat gij dien heiligt. Zes dagen zult gij arbeiden en al uw werk doen. Maar de zevende dag is de sabbat des HEEREN uws Gods; dan zult gij geen werk doen (Ex. 20:8-10), zo bleek dat Israël met de heiliging van de zevende dag en ook met alle andere geboden vóór de afkondiging op de Sinaï ervan, reeds op de hoogte was.

Ter herinnering aan het manna moest Mozes op Gods bevel een gomer (dat is 3½ liter) van het manna bewaren voor uw geslachten, opdat zij zien het brood dat Ik ulieden heb te eten gegeven in deze woestijn, toen Ik u uit Egypteland uitleidde (Ex. 16:32). De Heere wilde hebben dat Zijn weldaden niet vergeten zouden worden. Het is Zijn blijvend gebod: ‘Vergeet nooit één van Zijn weldadigheden; Vergeet ze niet; ’t is God, Die z’ u bewees’ (Ps. 103:1). Er staat in Ps. 78:4: Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN (Zijn loffelijke daden, zegt kanttek. 5). Daarom moest er een kruikje met manna voor het aangezicht des HEEREN (vers 33) bewaard blijven. Dat wil zeggen dat het geplaatst moest worden vóór de ark in de tabernakel die straks gebouwd zou worden.

Behalve het manna (brood) wilde de Heere Zijn volk ook vlees in de woestijn geven. Maar vóór Hij dat gaf, moest het volk zich verzamelen om de heerlijkheid des HEEREN (vers 10) in de vuur- en wolkkolom te aanschouwen. We lezen in Ex. 16:9 en 10: Daarna zei Mozes tot Aäron: Zeg tot de ganse vergadering der kinderen Israëls: Nadert voor het aangezicht des HEEREN, want Hij heeft uw murmureringen gehoord. En het geschiedde als Aäron tot de ganse vergadering der kinderen Israëls sprak en zij zich naar de woestijn keerden, zo zie, de heerlijkheid des HEEREN verscheen in de wolk. Met diep ontzag keek het volk naar de ontzagwekkende vuurgloed waardoor de Heere hen wilde leren dat Hij een heilig God is Die het murmureren en alle andere zonden van het volk hoorde. Vandaar de opmerkelijke toevoeging achter Zijn bevel: ‘Nadert voor het aangezicht des HEEREN, want Hij heeft uw murmureringen gehoord.’

Het was een waarschuwing om er blijvend aan te denken dat de Heere een heilig en rechtvaardig God is Die de zonden op Zijn tijd zeker zou bezoeken. Er staat in Ps. 97:3: Een vuur gaat voor Zijn aangezicht heen, en het steekt Zijn wederpartijen (Zijn tegenstanders) rondom aan brand. Zo wilde de Heere door middel van het vuur in de wolkkolom het volk waarschuwen om Hem niet telkens tot toorn te verwekken, maar in gehoorzaamheid aan Hem de woestijnreis te vervolgen. De Heere stelde meer dan eens het geloof van de Israëlieten op de proef, maar telkens bleek het dat zij, in plaats van op Gods goedheid en zorg te vertrouwen, opstandig werden. De Heere beproefde hen, maar zij gaven blijk van ongeloof, wantrouwen en ondankbaarheid. Terecht was het de klacht van de Heere: Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord, en Israël heeft Mijner niet gewild (Ps. 81:12).

Toch wilde de Heere in Zijn grote lankmoedigheid het volk sparen en verdragen en wat was daarvan de oorzaak? We lezen in Ezech. 36:22 en 27: Daarom, zeg tot het huis Israëls: Zo zegt de Heere HEERE: Ik doe het niet om uwentwil, gij huis Israëls, maar om Mijn heilige Naam, die gij ontheiligd hebt (…). En Ik zal Mijn Geest geven in het binnenste van u; en Ik zal maken dat gij in Mijn inzettingen zult wandelen en Mijn rechten zult bewaren en doen. De Heere had onder de Israëlieten Zijn uitverkoren volk dat Hij van eeuwigheid had liefgehad en in de tijd een nieuw hart zou geven. Er staat in Maleáchi 3:6: Want Ik, de HEERE, word niet veranderd; daarom zijt gij, o kinderen Jakobs, niet verteerd. Gods eeuwige liefde en verbondstrouw voor de uitverkorenen waren de oorzaak van Israëls behoudenis.

Na het gezicht op de vuur- en wolkkolom kwamen er op een avond heel veel kwakkels aanvliegen. We kunnen de vogels vergelijken met patrijzen. Ze streken vermoeid in het leger neer en het volk had volop vlees. Wat wilde Heere, ondanks de murmureringen, toch goed voor Zijn volk zorgen door het te voorzien van brood (manna) en vlees (kwakkels). Tevens wees het manna in de woestijn heen naar de Heere Jezus. Hij sprak: Ik ben het Brood Dat uit de hemel nedergedaald is (Joh. 6:41). De Heere Jezus wees erop dat Hij het ware Brood uit de hemel is (vers 32) en dat zij die van dat Brood eten (dat wil zeggen in Hem geloven), het eeuwige leven zullen ontvangen.

Hun hart was boos, vervuld met slinkse streken;
Van Zijn verbond was groot en klein geweken;
Doch God vergaf barmhartig hunne schulden;
Verdierf ze niet, schoon zij de maat vervulden;
Hij wendde zelfs Zijn gramschap dikwijls af,
En wekte nooit Zijn ganse wraak ter straf (Ps. 78:19).

(Volgende keer D.V. 6. In Rafidim: Massa en Meriba)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen