“Weloverwogen beslissen”

Daar de mensen geen geneesmiddel wisten tegen de dood, de ellende en de onwetendheid en toch gelukkig wilden zijn, hebben zij bedacht er maar niet aan te denken. Blaise Pascal (1623-1662)

Bij het maken van een rondje langs diverse ‘neutrale’ websites die voorlichting geven over abortus, viel het mij op dat vrijwel nergens duidelijk ter sprake komt dat de vrouwen waarover het gaat op het punt staan te beslissen over het levenslot van hun nog niet geboren kindje. Hoogstens wordt daarop gehint in verhullende termen, zoals ‘het laten beëindigen van de zwangerschap’ en: een abortus is toegestaan tot de 22e week van de zwangerschap, omdat daarna ‘het vruchtje’ buiten de baarmoeder levensvatbaar is.

Pardon? Vruchtje? Dik twaalf jaar geleden keek ik naar een schermpje waarop ons nog niet geboren dochtertje was te zien. Mijn vrouw was in de twaalfde week van de zwangerschap. Nog weet ik hoezeer verrast ik was. Op het scherm zag ik duidelijk afgetekend een mini-mensje, met ruggengraat, hoofd, armpjes, beentjes en een wat groot uitgevallen kloppend hartje. De suggestie dat het bij 22 weken (dus 10 weken later) om ‘een vruchtje’ gaat, is geen ‘neutrale voorlichting’ die bijdraagt aan een ‘weloverwogen beslissing’. Het ongenuanceerde streven om taboes te doorbreken verdraagt zich moeizaam met kritische reflectie. Gaan we als samenleving niet al te lichtvaardig om met zulke ingrijpende levensbeslissingen? Of willen we het gegeven dat er leven doodgemaakt wordt niet serieus meewegen? Pro-choice’ers willen dit niet eens onder ogen zien, omdat hiermee ‘moderne geloofsartikelen’ zoals de keuzevrijheid en zelfontplooiing van de vrouw (in het geval van abortus) of de zelfbeschikking van de patiënt (in het geval van euthanasie) niet het volle pond krijgen. Hoe weloverwogen!

Is het verbazend dat bij mensen die iets dieper nadenken een onbehaaglijk gevoel naar boven komt, dat veel mensen zich geen raad weten met tegenvallers, met het lijden en met de vraag naar de zin van het leven? Dat zijn vragen waar iedereen vroeger of later mee geconfronteerd wordt, geen mens uitgezonderd.

Daarom deze editie van Zicht over vragen als: Wat is perfect leven? Wat is een goede dood? Volgens Blaise Pascal is het beter om daar wel over na te denken.

Jan Schippers,

eindredacteur

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen