Zorgen over morgen

De aantallen werden per bericht op de sociale media hoger, maar er komen maximaal 170 asielzoekers naar Middelharnis. De zorgen over de periode van de opvang zijn wel gegrond. Het COA ziet het liefst een opvanglocatie voor minimaal vijf jaar, de gemeente heeft volgens burgemeester Grootenboer “de blaren op de tong gepraat” om dit naar twee jaar te krijgen. Langer was echt geen optie op deze locatie. Op de website van de gemeente staat evenwel dat de opvang ‘zeker twee jaar’ zal duren. Het impliceert op z'n minst dat dit ook zomaar langer zou kunnen zijn. Of dat ook zo is zal de toekomst uitwijzen, maar de zorgen hierover zijn terecht.

Alleen mannen

Ook zijn er zorgen over het feit dat er alleen mannen worden opgevangen. Deze zorg is voor een deel gebaseerd op onderbuikgevoel. Het is immers niet zo dat een boot vol asielzoekers gelijkstaat aan een toename van het aantal (gewelds)incidenten in Middelharnis. Roepen dat de gemeente de kinderen in de wijk in gevaar brengt met deze opvanglocatie, zoals een inwoner deze week nogal ongenuanceerd in De Telegraaf deed, is van de zotten. Het is net zoiets als oversteken bij het zebrapad, aangereden worden door een dronken automobilist en de gemeente de schuld geven dat hij daar reed.

De onderliggende zorg is echter wel te begrijpen. Zeker als de bootbewoners de hele dag niets mogen doen, ligt verveling op de loer. Dat kan een voedingsbodem zijn voor ellende. Het is precies de reden dat erop wordt ingezet om de asielzoekers zo snel mogelijk aan het werk te krijgen. En dat er 24/7 beveiliging aanwezig is. Asielzoekers weten bovendien dat met een veroordeling voor crimineel gedrag de kans op een verblijfsvergunning nihil is en terugkeer naar het land van herkomst zo goed als onafwendbaar.

Desinformatie

Sociale media zijn een bron van informatie, maar vaak ook van desinformatie. Een opmerking op Facebook dat een COAprojectleider gezegd zou hebben dat in Middelharnis vooral mannen worden opgevangen die in Ter Apel voor overlast zorgen, is een voorbeeld van dat laatste. De opmerking kreeg veel likes, maar is klinkklare onzin, zo blijkt uit navraag. Zowel de gemeente als het COA ontkennen "met klem" dat dit gezegd is.

Het dorp ligt een paar kilometer verder, de woonwijk om de hoek. Een terechte constatering en zeker als dat bijvoorbeeld leidt tot een toename van het aantal inbraken en meldingen van overlast, zijn de gemeente en het COA aan zet om dit de kop in te drukken.

Aan de slag

In dat opzicht zijn de eerdere ervaringen in Stellendam een goede leerschool geweest. Een asielzoeker die overlast veroorzaakte is per direct verwijderd en zeker vanaf het moment dat de bootbewoners mochten gaan werken, zijn er nauwelijks meldingen van overlast geweest. De gemeente en het COA mikken op hetzelfde effect in Middelharnis.

Veel zorgen van de omwonenden zijn dus terecht, moeten hoe dan ook serieus genomen worden en waar mogelijk weggenomen. Ook de informatievoorziening richting met name de bewoners van Park Nieuw Zeeland moet blijvende aandacht krijgen. Ergens gaat iets mis als de gemeente zegt dat de inwoners zijn geïnformeerd, terwijl diezelfde inwoners laten weten dat juist het gebrek aan informatie en transparantie een van de heikele punten in dit hele proces is. Ongeacht wie er gelijk heeft, dan is er werk aan de winkel voor in dit geval de gemeente en het COA.

Lijden

Tegelijk is het uiteindelijk per persoon een keuze welke houding je aanneemt. Een deel van de omwonenden is mordicus tegen de komst van de asielzoekersboot. Die zijn dus niet zo gevoelig voor allerlei argumenten, ideeën en initiatieven. Die zijn alleen tevreden als de boot zo snel mogelijk weer weg is.

De angst dat er iets zou kunnen gebeuren is daarentegen wel te begrijpen. Het is en blijft een groep mensen waarbij het risico dat er iets misgaat net iets hoger is dan in een gemiddelde straat op het eiland. Daarom is het zaak de zorgen te weten en zeer serieus te nemen. Aan de andere kant maken we ons als mensen toch altijd zorgen over dingen die zouden kunnen gebeuren, vooral als het over geliefden en kinderen gaat. Men lijdt het meest aan het lijden dat men vreest, luidt een bekend gezegde. Daarvoor hoef je niet per se in Park Nieuw Zeeland te wonen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen