Eilandlicht

Ze boog haar hoofd iets achterover, wat voor hem genoeg was om zijn mond naar haar wang te laten glijden. Ze slaakte een kreetje en haar lippen weken van elkaar. Toen nam zijn mond de hare met een explosie die hem deed wankelen.

De zachtheid van haar huid en de zoete smaak van haar mond joegen zijn verstand op de vlucht en voordat hij het besefte, had hij haar in zijn armen getrokken. Hij zette haar muts af en maakte haar haarlint los, vol verlangen om met zijn handen door haar haren te woelen.

Haar lippen voegden zich naar de zijne. Ze leek hem net zo nodig te hebben als hij haar.

Hij groef met zijn ene hand diep in haar haren en spreidde de andere tegen haar rug. In plaats van schuwheid of het verwijt dat hij verwachtte, vouwde ze haar handen om zijn nek en trok ze hem zelfs nog dichter naar zich toe.

Toen hij de kus beëindigde om adem te halen, protesteerde ze zachtjes en spoorde hem aan door te gaan.

‘Isabelle,’ fluisterde hij zacht tegen haar lippen, terwijl hij met de seconde meer naar haar hunkerde. ‘Isabelle, ik verslind je als je me mijn gang laat gaan.’

‘Ga je gang.’ Haar stem was dik van hartstocht.

Hij trok zich ver genoeg terug om de onstuimigheid in haar glanzende ogen te zien. Hij wist dat ze te onschuldig was om te beseffen wat ze zei en was vastbesloten om haar onschuld te beschermen. ‘We moeten voorzichtig zijn.’ Haar lippen weken weer uiteen, klaar voor een nieuwe kus. Dit keer wachtte ze niet op hem, maar leunde ze tegen hem aan en legde ze hem het zwijgen op met een onbeschaamde kus – een die hem vertelde dat ze zich aan hem aanbood. Met een staaltje zelfbeheersing waarvan hij niet wist dat hij het had, verbrak hij de kus en liet hij haar los, ondanks dat zijn lichaam strak van verlangen stond.

‘Isabelle, ik hou van je.’ De woorden kwamen er schor uit, maar nu ze eenmaal waren uitgesproken, wist hij dat hij in zijn leven nooit ergens zekerder van was geweest.

Haar ogen verwijdden zich en ze keek hem onderzoekend aan, alsof ze zich afvroeg wat hij bedoelde.

‘Ik heb deze woorden nog nooit eerder uitgesproken,’ zei hij, ‘want ik heb me nooit eerder bij iemand zo gevoeld als bij jou.’ ‘Het komt gewoon door dit moment,’ zei ze. ‘Nee, het is meer dan dat, hoewel ik moet zeggen dat ik brand van verlangen om jou te kussen.’

Ze bloosde schattig. Hij bracht een hand naar haar wang en genoot van het gevoel van haar gladde huid onder zijn duim. ‘Ik ben van je gaan houden. En nu geef ik het eindelijk toe aan mijzelf.’

‘Je kent me niet goed genoeg -’

‘Ik ken je beter dan wie ook.’

Ze sloeg haar ogen neer, alsof ze iets te verbergen had.

‘Isabelle… kun je ooit mijn liefde beantwoorden?’

Ze zweeg zo lang dat zijn maag zich samentrok en zijn longen pijn deden van de ingehouden adem.

Uiteindelijk hief ze haar kin en keek ze hem aan. In haar glanzende ogen las hij zowel liefde als verdriet. ‘Ik hou al van je. Met heel mijn hart.’

Hij liet de lucht uit zijn longen ontsnappen en stond zichzelf een glimlach toe.

Ze had totaal het recht niet om van hem te houden, maar Isabelle kon zich niet beheersen, ook al wist ze dat ze dat wel zou moeten doen. Voor deze ene keer in haar leven wilde ze weten hoe de liefde was. Hij trok haar weer tegen zich aan en sloeg zijn armen nog steviger om haar heen. Ze protesteerde niet, maar legde haar hoofd tegen zijn borst en hield zichzelf voor dat ze in het heden moest leven en de toekomst moest laten voor wat die was.

Hij zou toch weer weggaan. Was het niet voordat het meer dichtvroor, dan toch zeker in de lente. Hij zou terugkeren naar zijn luxeleventje en op een dag alles van zijn vader erven.

Zij zou bij haar vader blijven en het leven leiden dat ze altijd had gekend en Henry zou nooit weten wat haar in de toekomst stond te wachten.

Dan kon ze toch op zijn minst van dit moment genieten? Deze liefdeservaring was een geschenk. Het was meer dan ze ooit had verwacht te ervaren.

Hij drukte een kus op haar hoofd en zijn vingers kamden door haar lange haren die over haar rug heen vielen.

Ja, ze hield van hem. En ze zou genieten van elke seconde die ze nog met hem had.

Ze boog haar hoofd iets naar achteren om zijn gezicht te zien. Ze trok haar wanten uit, bracht haar beide handen naar zijn gezicht en streek met haar vingers over zijn wangen, zijn kaak, zijn kin en toen zijn neus en ogen. Ook al had ze al geprobeerd zijn gezicht in haar geheugen te prenten, ze wilde zich ervan overtuigen dat ze ieder detail en elke lijn kende. Dan kon ze haar herinneringen voor altijd als schatten bewaren… nadat hij weg was.

Hij legde een hand in haar nek. Zijn blik liet haar lippen geen moment los en langzaam boog hij haar hoofd in de juiste richting om haar lippen weer te bedekken met de zijne. Ze ging op haar tenen staan. Met haar handen nog steeds om zijn gezicht, kuste ze hem vol overgave.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen