Niet(s) veranderd

En toch is er ook weer niets veranderd; God is niet veranderd en Hij zal altoos Dezelfde zijn. Hij is dan ook de Enige die het rustpunt van het hart kan zijn. Buiten Hem rest ons fundamentele onrust. Op welke manier en met welke middelen we die ook zoeken te verdoven of minstens dragelijk te maken.

Denk aan de tijd. En bédenk hoezeer wij mensen daar geen grip op hebben, terwijl andersom de tijd alle grip op ons heeft. De tijd gaat door, hoezeer we soms zouden wensen dat we hem stil konden zetten. En de tijd lijkt hoe langer hoe meer haast te hebben. Of ervaart u niet dat het lijkt alsof uw levenstijd steeds sneller voorbijglijdt?

Denk aan de wereld. Ze gist en bruist; het gevaar van overkoken dreigt. Na ’22 dachten we in ’23 na de coronacrisis in rustiger vaarwater te komen. Het tegendeel was het geval. Zal ’24 veel anders zijn? Menigeen beziet het met een gevoel van onbehagen. ‘Waar gaat het heen?’ En persoonlijker: ‘Waar gaat het met míj heen?’ Denk aan ons mensen. Hoevelen gingen ons voor? Ontelbaar velen. Althans, voor een mens ontelbaar. Ze werden geboren, leefden korter of langer, zijn gestorven en begraven. Heel wat mensen zijn dat trouwens niet: begraven. Ze verdwenen in oorlogen, bij ongelukken of rampen. Maar ook als ze wel een graf kregen, zijn ze nog gedacht door een generatie of twee en toen in vergetelheid geraakt. Zoals die geknakte bloem in de bloei, een gebroken schoonheid. ‘Men kent en vindt haar standplaats zelfs niet meer.’ En zo zal het mij en u vergaan.

En wie dan meer niet heeft dan zichzelf houdt niets over. Of eigenlijk wel. Die houdt de verlorenheid over, het duister, de nacht. Dan houdt ook alle verandering op. Op die nood heeft zelfs de tijd geen grip; hij is eeuwig.

Er is maar op één manier aan te komen; er is maar één uitweg. En dat is door te rusten in God. Hij is eeuwig. En van de door God gegeven Verlosser geldt: ‘Hij is gisteren en heden Dezelfde, en tot in eeuwigheid!’ Hij weet raad met het verloren en verstervende leven van u en mij. Want Hij weet raad met onze zonde en schuld, die aan de wieg staan van alle ellende. Hij gaf Zijn Zoon tot een Schuilplaats, waar we met dat alles de wijk mogen nemen. Zijn Zoon, Die Zich in deze stervende wereld begaf, om de zonde en de dood teniet te doen. Wie schuilt bij Hem, mag zich geborgen en verborgen weten in God. Delend in het eeuwige leven. Rustpunt van het hart, hoezeer en door hoeveel het ook ontrust wordt.

Als u, als jij zich wendt tot Hem – misschien na lang zoeken, aarzelen, dralen of verzet – moet aan het eind van ’24 wel de conclusie zijn: ‘Alles is veranderd!’

Columnisten dr. P.C. Hoek en dr. M.J. Kater geven om de beurt iedere eerste dinsdag van de maand hun visie op de dingen die om ons heen gebeuren in de wereld. Dat doen ze vanuit een christelijke visie, gestoeld op de boodschap van de Bijbel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen