Snoeitijd

Ondanks Catharina’s gewicht trekt hij de ladder met gemak van de gesteltak waartegen hij steunt. Hij voelt hoe Catharina zich vastgrijpt. Dit kennen ze beiden van vroeger. Een ladder loodrecht trekken is niets, maar één streep te veel en je houdt hem niet.

Volkomen aan hem overgeleverd probeert Catharina zo stil mogelijk te staan.

‘Chiehiel!’ roept ze, er is lach en angst in haar stem. ‘Chiel, wat doe je!’

Nu is hij terug bij het moment. Ooit. Toen. ‘Chiel, wat doe je?’ Maar ze had hem niet afgeweerd. Ze had zijn hoofd omlaag getrokken, naar haar hals, haar borsten. Hij had de woorden ingeslikt die hij had willen zeggen. Dat het niet kon. Dat dit niet goed was.

Weet Catharina wat er door zijn hoofd spookt? Even lijkt het of hij de ladder niet houden kan. De trilling mag geen beweging worden. Evenwicht is als spinrag zo dun. ‘Buiten de gevarenzone blijven, geen dingen van vroeger,’ roept hij zichzelf tot de orde. De ladder zakt terug tot op te takken en hij zegt: ‘Dat kwam ik net aan jou vragen!’

Nu roffelt ze naar beneden op haar gympen. Hij schudt zijn hoofd. Hoe vaak heeft hij al gezegd dat met gympen op de sport van een ladder staan niet best is voor de botjes in je voeten? Ze is hardleers. Zoals ze nu is, is ze als vroeger.

Als ze bij hem is, legt ze even haar handen tegen zijn borst, maar voor hij haar dichterbij kan trekken heeft ze hem speels weggeduwd. ‘We hebben bekijks!’ Nu pas ontdekt hij meer ladders en aan de kromming ervan ziet hij dat ze in gebruik zijn ook. Een jong rond gezicht maakt zich los uit de veel te overvloedige bladerkroon.

‘Nu koffie, Catharina?’

‘Nog niet, je plukt nog maar even, Yasmine!’

Er klinkt een teleurgestelde zucht en langzaam wordt het Chiel duidelijk dat er drie vrouwen bezig zijn. Hij had ze niet gezien vanwege het blad.

Dan geeft Catharina hem een arm en trekt hem buiten gehoorsafstand. ‘We zijn begonnen!’ zegt ze, alsof dat op zich een overwinning is.

‘Dat zie ik,’ zegt Chiel. haar warmte verwart hem. Ze kijkt naar hem op. Hij knikt nog maar een keer. ‘Weet je, Chiel, misschien ben je kwaad op me, maar ik ben soms radeloos. Dit kon ik je niet schrijven, je zou het niet begrijpen. Je moet met Lode praten. Alle papieren op tafel. Eerlijk.’ Nu wil ze een antwoord, maar hoe kan hij antwoorden? Hij weet nog minder dan niets. Er liggen hier duizenden voetstappen van hem en toch voelt hij zich een vreemde.

‘Toen je belde, had je het over moeder.’

‘Ja.’ Ze buigt haar hoofd. ‘Dat kwam er bij, Chiel. Ik ben daar echt van geschrokken. Ze leek ineens zo’n mens van de dag, zo kwetsbaar. En toen pas wist ik dat ik je voor de rest ook nodig had. Ik kon het je niet schrijven, je moest hier zijn. Je bent gekomen.’ Ze drukt zijn arm, meer hoeft niet. Hij zal haar geen verwijt maken. Dat zijn moeder het beter maakt dan zij liet doorschemeren is alleen maar goed. ‘Vertel eerst maar van de afgelopen jaren, want dit is niet van gisteren of eergisteren.’

Een korte knik en even verzamelt Catharina woorden - of is het moed? ‘Ik heb je ooit geschreven, zo’n jaar of zes geleden, dat we biologisch gingen telen, weet je nog?’

Het was de op vier na laatste brief geweest. Hij weet het nog. Een mededeling was het geweest. Catharina had altijd alleen maar feiten, plannen en mededelingen geschreven. Nooit raad gevraagd. Ze schreef altijd zo dat hij niet hoefde te reageren. Hij koesterde de brief omdat die van haar was. Hij wilde tussen de regels lezen dat ze voor een klein deel van hem gebleven was. Catharina had nooit een antwoord verwacht, hij zou er zijn hand voor in het vuur durven steken.

‘Dat klopt,’ zegt hij. Alleen bevestiging, geen instemming, geen kritiek.

Even kijkt Catharina naar hem; ze wil haar arm uit de zijne trekken. Maar hij klemt haar vaster. ‘Verder,’ zegt hij aanmoedigend.

‘Je vindt het niks, biologisch, ik weet het wel, maar we hadden geen andere keus, Chiel!’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen