Ervaringen delen met de nadruk op mooie momenten

Sinds eind jaren zeventig zijn er heel veel kinderen uit het buitenland door Nederlandse ouders geadopteerd. De laatste jaren neemt het aantal echter flink af, uitgezonderd 2010 na de aardbeving in Haïti. Het gaat bij adoptie echter niet alleen om kinderen die hun ouders verloren hebben door oorlogen en natuurrampen, maar voornamelijk om kinderen die afgestaan zijn door hun biologische ouders. Vaak speelt een gebrek aan geld een rol, maar ook bijvoorbeeld ook de cultuur. Pas als een kind niet door naaste familieleden kan worden opgevangen en er ook in het land van herkomst geen geschikt pleeg- of adoptiegezin is, komt adoptie naar het buitenland als mogelijkheid in aanmerking. Het gevolg hiervan is, dat aspirant ouders erg lang moeten wachten. Zo kan de totale duur van de gehele procedure tussen de anderhalf en vijf jaar duren.

Lange procedures

Carla Moerkerken, Petra Aleman, Marianne den Hoedt en Sjacolien van Dongen weten er alles van. Samen zijn ze goed voor 7 adoptiekinderen en kennen dus het klappen van de zweep.

“Er zijn verschillende organisaties, waarbij je je kan aanmelden”, vertelt Petra Aleman, moeder van een jongen en een meisje uit Taiwan. “Het traject is echter overal hetzelfde. Na het aanmelden wordt je getoetst of je aan alle voorwaarden voldoet, als dat zo is krijg je een BKA nummer en wordt je uitgenodigd voor een informatiebijeenkomst. Daarna volgen er voorlichtingsbijeenkomsten en een gezinsonderzoek. Als dat allemaal goed is krijg je beginseltoestemming. Hierna volgt de bemiddelingsfase met het land van herkomst en pas dan krijg je een voorstel voor een kindje. Als je daarmee akkoord gaat, kan de adoptieafhandeling beginnen. Het is een lange weg, die jaren duurt, maar als je dan je kindje ziet, dan ben je dat allemaal vergeten, zo’n moment, is niet te beschrijven”.

Onvoorwaardelijke liefde

“Alles, maar dan ook alles willen de instanties van je weten”, vult Carla, moeder van drie biologische en twee adoptiedochters uit China aan. “Je financiën, je leeftijd, je woonomgeving, gezinssamenstelling, je complete medisch dossier enzovoort. Soms werd ik er wel eens moedeloos van, maar op een gegeven moment heb ik de knop omgezet en gedacht, wat maakt het me ook uit, ik ga ervoor, het gaat me om die kinderen, dat is het enige wat telt. Als die er echter eenmaal zijn hoor je niets meer van het land van herkomst, dat is heel typisch. Je moet alleen nog jaarlijks een verslagje en een foto naar de bemiddelde instantie sturen”.

“Voor mij voelde het als bevallen op Schiphol”, zegt Marianne den Hoedt, moeder van een jongen en een meisje uit Taiwan. “Bij de eerste aanblik hield ik onvoorwaardelijk van ze. Nu moet ik zeggen, dat onze kinderen ook nog erg jong waren en ons meteen toelachten. Alle kinderen reageren echter anders. De meeste kinderen zijn ook wat ouder als ze hierheen komen en hebben al het een en ander meegemaakt. Dus je kunt je voorstellen, dat alles voor hen natuurlijk erg vreemd is.

Sjacolien van Dongen kan dat beamen. Haar zoon was drie jaar toen hij vanuit China naar Nederland kwam en moest erg aan alles wennen, zoals aan de taal en het eten. “Toch is het dan achteraf wel goed, dat we naar die cursussen zijn geweest”, vertelt ze. “Daar wordt je voorbereid op dergelijke situaties en krijg je tips hoe daarmee om te gaan. Ze maken je duidelijk hoe de situatie voor het kind is en je moet je dan voorstellen dat het je zelf overkomt. Dat helpt om je in te leven in die gevoelens en daarop in te spelen”.

Ervaringen uitwisselen

De vier moeders zijn het er allemaal over eens, dat de hele adoptieprocedure een bijzondere ervaring is. “Als je bericht krijgt, dat er een kindje is en dat je dus moeder wordt, is volgens ons hetzelfde als het gevoel dat moeders hebben als ze horen dat ze zwanger zijn. Je bent zo blij. De tijd tussen dat bericht en het voor het eerst zien van je kindje is ook heel spannend net als de eerste tijd thuis. De dames kunnen nog veel meer verhalen vertellen en voorbeelden geven over hun kroost, maar het liefst willen ze dit delen met andere adoptiemoeders. “Er waren nog geen bijeenkomsten op het eiland”, zegt Carla, “vandaar dit initiatief. Nu moeten wij elkaar vinden via het schoolplein of je ziet iemand in de supermarkt met een buitenlands kindje of je leest een aankomstadvertentie in de krant en dat terwijl het zo leuk is om ervaringen uit te wisselen, met de nadruk op de leuke en mooie momenten. De bijeenkomst is dan ook voor alle adoptiemoeders op Goeree-Overflakkee, met kinderen van elke leeftijd en uit alle landen wereldwijd. We hopen op een grote belangstelling op zaterdag 25 april in het Koetshuis aan de Philipshoofjesweg 7A in Dirksland”.

Moeders kunnen zich aanmelden via adoptieoudersflakkee@gmail.com.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen