Angst

Men kan geen krant in handen nemen ,i er staan allerlei benchten en beichouwingen in over crisis en ooriogs- Ireiging. De onrust onder de volkeren !B tot een hoogtepunt gestegen. Onrust in wrevel vervullen de wereld. Het mens lom leeft in een gestage angst. Men is ang voor elkaar. Het ene deel der weid stelt zich te weer en wapent zich jgen het andere deel. Waarom? Vraag „et de één of vraag het de ander. Beiden zullen zij u antwoorden: Wij willen geen oorlog, wfl willen niet strijden. Maar wij moeten wel omdat de ander zicii sterk maakt en straks ons zal overfvallen en ten onder brengen. Zoals het In het klein is, is het in het groot. Wat oorzaak van menige schietpartij? — ngst. Men is bang dat de ander schiejn zal. Ais er dan geschoten moet worlen, dan schiet ik het eerst. De eerste ,ap is een daalder waard, zegt een oud ipreekwoord. Wie is begonnen? Wie as de aanvaller, de agressor? Eak jacht de schön te wekken dat de telenpartij het is. Hitler viel niet aan, ^l neen. Hfl wUde zich slechts verdeden. Maar dan moest hij de ander lór zijn. Om dat waar te maken voor Jn eigen volk, heeft men slechts de be­ ..chtgeving in handen te hebben. Dan kan men immers de mensen van alles 'fls maken. Ze geloven het immers 'Bag.

Toen Hitler bevel gaf 10 Mei 1940 Neidand binnen te vallen, was men door leugenachtige berichtgeving in Duitsid overtuigd, van het voor elk ver­ tand ongeloofltjke, dat Nederland Duitsland had aangevallen. Dat bovendien Engeland daarbij hielp, er reeds Engelse troepen in Nederland waren. Dat de eerste krijgsgevangene een Engelse officier was, en dergelflke onzin meer.

Wij ztjn er van overtuigd, dat in Rusland de brede massa, voor zover het tenminste van belang is voor de Sovjetdictators, niet beter weet, dan dat heel de wereld buiten het commimistische Wok samenspant om Rusland en z^n satellieten neer te slaan en in slavernij te doen zuchten. Dat boze plannen beraamd worden tot vernietiging van de „volksdemocratie."

Het gaat maar al te gemakkelijk om de mensen dat te doen geloven. Immers een stelselmatige voorlichting door de per.s, de film en de radio, ja de gehele opvoeding, houdt de bevolking in onwetendheid over de werkelijke verhouding­en in de wereld. Het „yzeren gordijn" is niet enkel bestemd voor hen die daarbuiten leven om voor hun oog verborgen te houden wat daarachter geschiedt — het dient ook om degenen die daar echter wonen in diepe onkunde te houden van wat daarbuiten voorvalt. Het is haast ongelooflijk wat men de mensen op de mouw speldt.

In de „Vrge Wereld" is zulk een massaal bedrog niet mogelijk. Dat wil intussen heus niet zeggen, dat daar geen Invloed door de berichtgeving wordt uit geoefend. Denk maar eens aan de voorlichting vóór enige jaren in de Verenigde Staten gegeven over de Nederland­ Indié­kwestie. Hoe een volkomen scheef getrokken beeld gegeven werd over de verhoudingen, en welk een invloed dit heeft uitgeoefend op de totaal verkeerde oplossing, waarvan Amerika achteraf zelf overtuigd is.

Maar wij behoeven niet verder te kijken dan in onze eigen omgeving. Als men bij geval eens een nimimer van ,,de Waarheid", het communistisch dagblad in handen krijgt, staat men verbaasd over wat daarin gezegd en verzwegen wordt. Hoe allerlei zaken belicht worden. Hoe de revolutionaire sentimen­ ten worden opgewekt; op wat listige manier de mening wordt beïnvloed. Het is niet te verwonderen dat de wereld in verwarring verkeert. Dat angst zich van de massa rneester maakt. Angst is een slechte raadgeefster.

Moet men dan de ogen sluiten voor de gevaren die dreigen? Neen, dat ook niet. Maar het ware wel te wensen, dat er een andere geestesgesteldheid onder de mensen heerste. Niet een geest van slapte. Niet een leidelijkheid, welke alles maar op z'n beloop laat omdat men eigenlek het gevaar niet onder de ogen durft te zien. Dat men om politieke gunst de waarheid verzwijgt. Dat men het volk paait met schone beloften, waarvan men weet, dat ze niet z^jn te vervullen. Is dat niet veelzins het kenmerk van het regeerbeleid na 1945 ? En nu dringt zich de werkelijkheid hoe langer hoe sterker op. En nu móet het. En het schijnt niet te kunnen zonder dat angst gewekt wordt. Wij moeten ons bewapenen. Dat is plicht. Een averechtse Indië­politiek heeft onze krachten verlamd. De geest­van­de­gebroken­geweertjes woelt nog ondergronds. Voor de revolutionaire vuist van de Indonesiërs deinst men terug. Het rechtsbesef is ondermijnd. Men vraagt niet: wat is recht? maar: wat is opportune? Hoe kimnen wij de kool en de geit sparen? En als we met de werkelijkheid worden geconfronteerd, dan overvalt angst ons. Is dat niet de diepe ondergrond van de laatste kabinetscrisis? De rechtvaardige ziet het kwaad van verre. Hij erkent zön roeping. Hij betracht zijn plicht. Hij betrouwt op God, en doet wat zijn hand vindt om te doen. Er ontstaat echter een onbehaaglijk gevoel, dat de nood van het land niet weegt bij hen die geroepen zijn leiding te geven. Dat men de tijd laat voorbijgaan met politieke tinnegieterij. Terecht wordt er geklaagd over gebrek aan waarachtig staatsmanschap. Dat is: dienen van heel het volk. Men zoekt zgn heil en kracht in parttj­gekijf. Moet dit ons niet beangstigen? Waar is het geloof? Waar de rechte geloofsgehoorzaamheid ? Waar een bukken onder God? Dat, en dat alleen, zou ons in de betrachting van onze plicht doen zeggen: Daarom zullen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen