David, de man naar Gods hart

Brallend daagde hij elke morgen en elke avond iemand van de Israëlieten uit om met hem te strijden, steeds roepend: Kiest een man onder u, die tot mij afkome. Indien hij tegen mij strijden en mij verslaan kan, zo zullen wij ulieden tot knechten zijn; maar indien ik hem overwin en hem sla, zo zult gij ons tot knechten zijn en ons dienen (1 Sam. 17:8 en 9). Het was geen wonder dat er onder het hele leger van Israël niet één man gevonden werd die de strijd met de enorme reus durfde aan te gaan.

Toen hij merkte dat niemand met hem durfde te vechten, riep hij overmoedig uit: Ik heb heden de slagorden Israëls gehoond. Dat wil zeggen dat hij niet alleen spottend en minachtend sprak over het vólk van Israël, maar vooral over de God van Israël. Onder het hele leger van Israël was er echter niemand te vinden die de strijd met de reus aandurfde. We lezen in vers 11: Toen Saul en het ganse Israël deze woorden van de Filistijn hoorden, zo ontzetten zij zich en vreesden zeer. Het was een duidelijk teken dat de Geest des HEEREN van Saul en het volk geweken was en dat er van hun vroegere dapperheid niet veel meer over was. Toen kwam er ongedacht en onverwacht redding.

In het leger van Israël dienden ook drie zonen van Isaï. De oude vader stuurde nu en dan zijn jongste zoon David naar het leger om te vernemen hoe zijn drie broers het maakten. Als David zijn opdracht gedaan had, keerde hij daarna weer naar zijn schapen terug.

Op een keer werd David weer naar het leger gezonden en zijn vader gaf hem voor zijn broers en de oversten wat eten en drinken mee. Nadat David de leeftocht in het legerkamp aan een toezichthouder had afgedragen, zocht hij zijn broers in het leger op. Juist op dat moment kwam Goliath er weer aan. Meteen waren de Israëlieten in rep en roer en enigen zeiden tot David: ‘Zie je die reus daar? En hoor je wat hij zegt? Hij is opgekomen om Israël te honen en wie de strijd met hem aanbindt, krijgt van de koning vrijstelling van belasting en mag zelfs met een dochter van de koning trouwen!’

Toen David nader informeerde naar de beloning van hem die met de reus wilde strijden, hoorde het zijn oudste broer Eliab. Meteen kwam hij naar zijn broer David toe en sprak boos: ‘Waarom ben je eigenlijk hierheen gekomen! Je wilt zeker graag de strijd zien. Je had beter bij de schapen kunnen blijven.’

David gaf weinig acht op de schampere en onterechte woorden van zijn broer en sprak daarna met een paar anderen over de reus en over de beloning van de koning. Blijkbaar was zijn broer Eliab erg jaloers op David en moest hij mogelijk denken aan zijn zalving tot koning enige tijd geleden. Waarschijnlijk kon hij het niet verkroppen dat zijn jongste broer het tweegevecht met de reus zou aangaan en daardoor grote bekendheid zou genieten.

Toen koning Saul vernam dat David de strijd met de reus wilde aangaan, liet hij hem meteen roepen en David sprak tot de koning: Geen mens ontvalle het hart om zijnentwil. Uw knecht zal heengaan en hij zal met deze Filistijn strijden (vers 32). Verwonderd keek de koning David aan en sprak: ‘Jij bent nog onervaren en jong, terwijl de reus vanaf zijn jeugd een krijgsman is.’ Daarop antwoordde David: ‘Koning, ik heb eens een leeuw en een beer verslagen en ik zal ook deze onbesneden Filistijn slaan omdat hij de slagorden van de levende God gehoond heeft. De HEERE, Die mij van de hand des leeuws gered heeft en uit de hand des beers, Die zal mij redden uit de hand van deze Filistijn (vers 37). Wat was het een moedige geloofstaal die David hier sprak. In Hebreeën 11:32 lezen we: En wat zal ik nog meer zeggen? Zou ik verhalen van Gideon, en Barak, en Simson, en Jefta, en David? Daar wordt ook David onder de geloofshelden genoemd.

Toen koning Saul dat getuigenis uit de mond van David hoorde, sprak hij: Ga heen en de HEERE zij met u (vers 37). Meteen gaf koning Saul hem zijn harnas en zijn zwaard! Maar toen David in die uitrusting naar de reus wilde gaan, kon hij zich niet voortbewegen, want hij had een dergelijke uitrusting nooit eerder aangehad. Wel bleek hieruit dat David een flinke lengte gehad moet hebben daar het harnas van Saul hem paste. Van Saul staat immers in de Bijbel geschreven dat hij hoger was dan al het volk, van zijn schouder en opwaarts (1 Sam. 10:23). Maar David wilde in Sauls harnas en met zijn zwaard niet ten strijde trekken en sprak tot Saul: Ik kan in deze niet gaan, want ik heb het nooit verzocht. Daarom legde hij ze van zich (1 Sam. 17:39b).

Durft gij bestaan te twisten met Mijn kracht

Zal nietig stof Mij ’t hoog gezag ontwringen,

Of weerstand biên aan Mijn geduchte macht?

Ontziet Mijn toorn, verdoolde stervelingen! (Ps. 2:3)

(Volgende keer 4. David en Goliath - 2)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen