16. De geschiedenis van de blinde Bartiméüs - 2 (slot)

Hoe heeft de Heere de prediking van Zijn Woord alle eeuwen door willen gebruiken tot bekering van talloze zondaren. Het was ook Jezus’ opdracht aan Zijn discipelen: Gaat dan heen, onderwijst al de volken. Kanttekening 24 merkt op: ‘Onderwijst of maakt discipelen onder alle volken.’ Het is een groot voorrecht als we de middelen van genade mogen bezitten en een grote zonde als we die middelen versmaden en het Woord van de Heere verachten.

Als Bartiméüs niet aan de weg gezeten had toen de Heere Jezus de laatste keer voorbijkwam, had hij Zijn voorbijgang gemist en was hij voor altijd blind gebleven. Bartiméüs besefte heel goed blind te zijn en dat deed hem om ontferming roepen. Zo wil de Heere door genade het hart van arme zondaren door Woord en Geest bewerken zodat zij leren inzien ‘geestelijk blind’ te zijn. Van nature ziet een mens dat niet en is het met hem zoals er staat in Openb. 3:17: Gij weet niet dat gij zijt ellendig en jammerlijk en arm en blind en naakt. ‘Blind wil zeggen, dat u geen kennis hebt van uzelf en van uw ellende,’ zegt kanttekening 44. Gods kinderen leren door genade inzien hoe ellendig zij zijn en zij gaan vanuit die nood tot de Heere om ontferming roepen. Dat wil de geschiedenis van Bartiméüs ons leren.

Toen de blinde man riep, kreeg hij met tweeërlei mensen te maken. Er waren mensen die hem bestraften opdat hij zwijgen zou (Mark. 10:48). Die mensen hadden makkelijk praten, want zij waren niet blind en behoefden niet geholpen te worden. Maar Bartiméüs was zich van zijn blindheid bewust en daarom riep hij om ontferming en genezing. De mensen die hem bestraften voelden niet wat Bartiméüs voelde. Daarom stoorde hij zich niet aan hen, want we lezen dat hij zoveel te meer riep: Gij Zone Davids, ontferm U mijner (vers 48). Het is bekend dat als de Heere iemand wilde bekeren, hij of zij door vroegere vrienden of vriendinnen verlaten werd. Aan de andere kant kregen zulke Bartiméüssen er andere vrienden bij en werd het waar wat we lezen in Psalm 119:63: Ik ben een gezel van allen die U vrezen, en van hen die Uw bevelen onderhouden.

Toen de Heere Jezus op het geroep van Bartiméüs stilstond, spraken anderen hem bemoedigend toe door te zeggen: Heb goede moed, sta op, Hij roept u (vers 49). Ten slotte kwam hij tot de Heere Jezus, wierp zijn mantel van zich en op de vraag van de Heere Jezus wat hij wenste, antwoordde hij: Rabboni (Meester), dat ik ziende mag worden (vers 51). Maar wist de Heere dan niet dat hij genezen wilde worden? Hij is toch de Alwetende? Vanzelfsprekend wist de Heere dat, maar ds. Van der Groe merkt op: ‘De Heiland wil ons met deze vraag leren dat het niet genoeg is dat Hij onze noden weet. Hij wil dat wij die zélf ook weten en smartelijk gevoelen moeten, zoals Hij ze dan ook door Zijn Geest de arme zondaren bekendmaakt en op hun hart drukt en hun de genade schenkt dat ze hun nood door bidden ootmoedig aan Hem voorleggen.’

Bartiméüs werd op zijn gebed van zijn blindheid genezen en mocht ervaren:

De HEER’ wild’, op mijn kermen,

Zich over mij ontfermen;

Hij heeft mijn stem verhoord (Ps. 6:9).

De Heere maakt Zijn Woord waar, want we lezen in Ps. 50:15: En roep Mij aan in de dag der benauwdheid; Ik zal er u uithelpen, en gij zult Mij eren. De genezen man wilde uit dankbaarheid voor altijd een volgeling van de Heere Jezus worden. Er staat in het laatste vers van Markus 10: En Jezus zeide tot hem: Ga heen, uw geloof heeft u behouden. En terstond werd hij ziende en volgde Jezus op de weg (vers 52).

Ds. Van der Groe en ook andere uitleggers menen dat Bartiméüs niet alleen van zijn natuurlijke blindheid, maar bovenal van zijn geestelijke blindheid werd verlost en voor altijd een kind van de Heere Jezus werd. Zijn geloof zou dus niet alleen een wondergeloof zijn geweest, zoals kanttek. 42 op Markus 10:52 zegt, maar bovendien een zaligmakend geloof, waardoor hij voor eeuwig behouden werd.

Zoals deze blinde Bartiméüs voor altijd een volgeling van de Heere Jezus werd, zo zullen alle kinderen van de Heere voor eeuwig Zijn onderdanen zijn. Hoe duidelijk komen in deze geschiedenis de drie stukken: ellende (blindheid), verlossing (genezing) en dankbaarheid (het volgen en dienen van de Heere) tot uitdrukking. We lezen in Ps. 10:17: HEERE, Gij hebt de wens der zachtmoedigen gehoord; Die zachtmoedigen of kinderen van de Heere zullen de HEERE prijzen en hun hart zal in eeuwigheid leven (Ps. 22:27).

Looft Gods macht, die, onbeperkt,

Gadeloze wond’ren werkt;

Want Zijn gunst, alom verspreid,

Zal bestaan in eeuwigheid. (Ps. 136:4)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen