Werkelijk alle macht

Mattheüs beschrijft ons maar twee verschijningen: aan de vrouwen (Matth. 28:1-10) en op de berg die Jezus had aangewezen (Matth. 28:16-20). Om deze laatste verschijning gaat het in onze tekst.

In dit laatste hoofdstuk van zijn evangelie schijnt het dat de schrijver haast heeft. In twintig verzen trekt hij de lijnen door van de dag van de opstanding, de eerste dag der week (vers 1), naar de laatste dag van de wereld, de voleinding der wereld (vers 20). Dus de hele periode van de nieuwtestamentische kerk.

De waarheid

In deze periode wordt niet alleen de leugen verspreid (vers 11-15), maar ook de waarheid: alles wat Ik u geboden heb (vers 19). Nu gaat het erom dat we van de vader der leugenen gebracht worden tot de Mond der waarheid, die in onze tekst aan het woord is. Hij spreekt twee troostwoorden, namelijk in vers 18 en 20. De troost van Zijn almachtige en wettige Heersersbevoegdheid: ‘Mij is gegeven alle macht’. En de troost van Zijn genadige tegenwoordigheid: ‘Ik ben met ulieden’. Tussen deze twee troostwoorden geeft Hij de blijvende opdracht om heen te gaan en te onderwijzen in de waarheid. Want heen gaan kan alleen wanneer we ons uitsluitend door Hem laten gezeggen en wanneer we Zijn gemeenschap bij bevinding kennen.

Een onmogelijke opdracht, ingeklemd tussen twee passende beloften: Ik kan en mag bij jullie zijn; en Ik zal bij jullie zijn. Mijn trouw zal jullie altijd vergezellen. Hoe donker de dagen ook mogen zijn en worden. In kerk en wereld, zoals in 2024.

Opnieuw

Gehoorzaam zijn de elven vanuit Jeruzalem, waar ze Hem al ontmoet hadden, naar het noorden gegaan, naar de aangewezen berg in Galiléa. In de weg van gehoorzaamheid komt de Heere altijd mee. Opeens verschijnt de Opgestane op die berg. Hij is al vaker verschenen: zonder Thomas en een week later met Thomas. Dus ze zien Hem niet voor het eerst in Zijn heerlijkheid van na Pasen. Ze leren een komende en gaande Jezus kennen, waarvoor de Heilige Geest onmisbaar zal blijken te zijn. Want de ogen openen en de Schriften openen (Luk. 24:31, 32 en 45), dat blijft zo noodzakelijk voor dwaze zondaren.

Twijfelen

De elven zijn opnieuw samen met hun Meester, in de heerlijkheid van de Overwinnaar over dood en hel. Een hernieuwde ontmoeting! Wat lezen we dan? ‘En als zij Hem zagen, baden zij Hem aan, doch sommigen twijfelden’ (Matth. 28:17). Een aantal valt in verwondering en aanbidding op de aarde, maar, wat pijnlijk, er zijn er ook die twijfelen: ‘Zou het waar zijn, zou het wel echt zijn?’ Ze worden heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees. En dat terwijl ze Hem toch al eerder hebben aanschouwd.

Twijfel is een verstikkende woekerplant, wanneer we het Godswerk verdacht houden. Ondanks alle voorgaande bemoeienissen. Drie jaar lang hebben ze Zijn onderwijs ontvangen. En wat is er niet allemaal gebeurd rond Goede Vrijdag en zeker met en na Pasen? De Vredevorst uit het geopende graf! Hoe droevig is dan de pijnlijke ervaring van al Gods oprechten, als ze dit kwaad van de twijfel maar niet uitgeroeid krijgen. Maar nu het wonderlijke in het leven van zulke onverbeterlijke zondaren: ‘En Jezus bij hén komende…’. Niet slechts bij aanvang, maar steeds weer. Hij wil steeds weer de Eerste zijn, wanneer een ellendige twijfelaar maar niet bij Hém kan komen. Hij komt dichterbij, niet alleen bij de aanbidders, maar ook bij de twijfelaars. Dit is nu kenmerkend voor heel het werk van Vorst Immanuël. Hier staat de getrouwe Zaligmaker, in het planten en oefenen van het geloof, in het begin en in het vervolg van Zijn (genade)werk. Steeds maar weer blijkt het: en Jezus bij hen komende… Zelfs al kun je het maar niet geloven, door die vreselijke twijfel. Het gaat ook nu (weer!) van Hém uit. Hij stuurt ze niet weg. Hij laat die tobbers niet aan zichzelf over.

Alle macht

Terwijl Hij dan zo dicht bij hen állen staat, spreekt Hij de woorden: ‘Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde’. Er gaat kracht van Hem uit, ook om te geloven. Ingewonnen door zoveel liefde en trouw gaat het buigen en geloven vanzelf. En er staat álle macht nietwaar? Noem maar op wat hier niet onder valt, in uw hart en leven, in kerk en samenleving, in deze angstaanjagende wereld, vol van bloed, vuur en rookpilaren (Joël 2: 30; Hand. 2:19). De almachtige Zoon des Vaders, nu in het vlees, verrezen uit het graf, heeft de bevoegdheid gekregen om overal te heersen. Hij is de wettige Heerser. Hij heeft het voor het zeggen. Hij heeft het eerste en het laatste woord over ieders leven. Over heel de kerk en heel de wereld.

Genadekracht

Op grond van Zijn verdiensten mag Hij regeren, boven in de hemel en onder op de aarde. Zo is het Hem beloofd in Psalm 2: ‘Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion…’. En ook in Psalm 110: ‘Heers in het midden Uwer vijanden…’. Zo is van Hem geprofeteerd tegen de maagd Maria in Lukas 1 vers 32 en 33: ‘Deze zal groot zijn…, en Zijns Koninkrijks zal geen einde zijn’.

Zo heeft Hij Zijn macht tot hiertoe getoond in de overwinning over dood, hel en alle machten der duisternis. Zo zal het blijken in het voortwentelen van de eeuwen, totdat God Zijn doel heeft bereikt. Door de gruwel der verwoestingen heen zal God door Hem Zijn verkoren Kerk hebben en alle eer en aanbidding ontvangen. Openbaring 4 en 5 zijn hierover niet onduidelijk. In Hem is de bron van kracht en troost. In Hem ligt het begin en het einde van Gods raadsplan met kerk en wereld.

Hebt u Zijn levendmakende genadekracht al in uw hart ervaren? Hij kán niet zonder onderdanen zijn (Nederlandse Geloofsbelijdenis, artikel 27).

En Jezus bij hen komende, sprak tot hen, zeggende: Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde.

Mattheüs 28:18

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen