Overdoop

Verwerping

We proefden iets van het intense verdriet over een afdwalend kind. Als we dicht bij de Heilige Schrift en de daarvan afgeleide belijdenisgeschriften leven, is dat verdriet ook terecht. Maar wat nog te zeggen? Als het goed is, mocht in de opvoeding regelmatig gesproken worden over het grote voorrecht van de kinderdoop. Een heilig God wilde uit vrije genade aan een ‘kind des toorns’ het teken en zegel van het genadeverbond geven. In dat verbond gaat het niet om onze keus, maar om Gods genade. Gedragen naar de doopvont. Ten doop gehouden. De doopnaam is uitgesproken in één zin met de Naam van God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest.

Bij het opgroeien heeft regelmatig het onderwijs uit de Heidelbergse Catechismus geklonken. Met antwoord 69 wordt beleden dat het een inzetting van de gezalfde Zaligmaker is. Vraag en antwoord 74 laten er geen misverstand over bestaan: ‘Zal men ook de jonge kinderen dopen? Ja het; want mitsdien zij alzo wel als de volwassenen in het verbond Gods en in Zijn gemeente begrepen zijn, en dat hun door Christus’ bloed de verlossing van de zonden en de Heilige Geest, Die het geloof werkt, niet minder dan den volwassenen toegezegd wordt, zo moeten zij ook door den Doop, als door het teken des verbonds, der Christelijke Kerk ingelijfd en van de kinderen der ongelovigen onderscheiden worden, gelijk in het Oude Verbond of Testament door de besnijdenis geschied is, voor dewelke in het Nieuwe Verbond de Doop ingezet is’.

Wat nog méér te zeggen? Misschien nog één keer vanuit de liefde van het ouderhart: ‘Kind, zou je zo’n groot kwaad doen en zondigen tegen God? Je verwerpt geen menseninzetting maar de inzetting van Christus’. En daarbij mag ook de ernstige waarschuwing van Guido de Brès (1522-1567) niet ontbreken: ‘Hierom geloven wij, dat, zo wiens voornemen is in het eeuwige leven te komen, die moet maar ééns gedoopt worden met den enigen Doop, zonder dien immermeer te herhalen; want wij kunnen ook niet tweemaal geboren worden’ (zinsnede uit artikel 34 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis).

Verzuchting

Waarschijnlijk is met de belijdenisgeschriften van Gods Kerk al lang afgerekend en wordt de Heilige Schrift naar eigen inzicht gelezen en uitgelegd. Graag spreekt men over de overdoop als volwassendoop in het verlengde van de beslissing om te geloven. De keuze van de mens staat centraal. God gaf Zijn Zoon om zondaren zalig te maken, maar de mens zet uit vrije wil de stap in het geloof en laat de Heere Jezus toe in het hart. De grond van de doop is niet meer wat God uit genade schenkt, maar de keuze van de mens. Wat een armoede! De overdoop is ten diepste een verachten van wat God in de Heilige Doop schonk. Bij een overdoop aanwezig zijn, lijkt me daarom niet mogelijk.

Ouders willen graag nabij hun kinderen zijn. Om getuige te zijn van de hoogtepunten en ook dieptepunten in hun leven. Maar als een ‘zonde’ begaan wordt, zelfs al is het meestal vooral uit onwetendheid, moeten we maar achterblijven. Met de verzuchting om waarachtige bekering, ook van deze zonde. Wellicht terugdenkend aan de Bijbelse kinderdoop en het gezongen vers: ‘God zal Zijn waarheid nimmer krenken, maar eeuwig Zijn verbond gedenken’

Heb jij/hebt u ook een vraag?

Mogelijke vragen over onderwerpen binnen de doelstelling van De Saambinder kun jij/kunt u mailen naar ds. B. Labee of hem per post toezenden (zie colofon). Er volgt -zo mogelijkaltijd een reactie. Echter alleen als de redactie het waardevol acht voor de lezers, volgt een antwoord op jouw/uw vraag in een nummer van De Saambinder. Graag wel wat geduld. Er liggen nog tientallen vragen op een reactie te wachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen