Biddende voetballers

Kranten als de NRC en de Volkskrant schonken daar uitgebreid aandacht aan. Sportjournalisten en anderen gaven daarbij blijk van hun verbazing. West-Europa is zo geseculariseerd dat het gewoon opvalt wanneer bekende figuren toch gelovig blijken te zijn. Elders in de wereld ligt dat anders. Daar is het alledaagse leven veelal nauw verbonden met de godsdienst. Dat geldt ook voor de sportwereld. Het is dan ook niet toevallig dat het in de Europese ploegen vooral om zwarte voetballers gaat. ‘Het geloof geeft me rust en kracht als ik dat nodig heb’, zo zei de Togolees-Nederlandse Cody Gakpo. Maar niet elk geloof, lang niet elk geloof, is ook een waar geloof en niet elk gebed is ook een waar gebed. We kunnen ook verkeerd bidden. In de brief van Jakobus wordt daarvoor gewaarschuwd. ‘Gij bidt, en gij ontvangt niet, omdat gij kwalijk bidt, opdat gij het in uw wellusten doorbrengen zoudt’ (Jak. 4:3).

Waar zouden die voetballers om moeten bidden? In ieder geval ook dat God hun de kracht geeft om radicaal te breken met die door en door goddeloze en verdorven voetbalwereld die hen al jarenlang in zijn ban houdt en waar ze zich met hart en ziel voor inzetten. Maar helaas geven ze er geen blijk van dat dat voor hen zwaar weegt. Veeleer is God een middel om daar nog succesvoller te worden.

Omkoperij en uitbuiting

Ditmaal is althans in Nederland de betrokkenheid bij het Wereldkampioenschap voetbal niet zo uitzinnig als in het verleden. Dat komt door Qatar. De regering van deze Arabische woestijnstaat heeft eerst met grof geld het bestuur van de FIFA, de wereldvoetbalbond, omgekocht om voor haar land te kiezen. Ten koste van alles wilde men dit evenement binnen halen en daardoor de aandacht van de wereld op zich vestigen.

Vervolgens zijn door Aziatische gastarbei- ders in de woestijnhitte accommodaties en stadions gebouwd om de voetbalwereld royaal te kunnen ontvangen. Geld heeft men daar genoeg, maar aan een menswaardige behandeling van de arbeiders ontbrak veel. Naar schatting zijn er vele honderden omgekomen.

Als gevolg van al die misstanden voelen velen, die anders dolenthousiast zijn over dergelijke voetbalcompetities, zich nu toch wat ongelukkig. De kijkcijfers zijn duidelijk minder en je ziet het ook aan de ‘versieringen’ op straat. Gelukkig maar.

In de Tweede Kamer werd er dan ook over gedebatteerd of er regeringsleden naar Qatar moesten afreizen. Helaas gebeurde dat wel, maar de koning ging er in ieder geval niet heen.

Voetbalgekte

Maar ook los van Qatar zijn er voor ons redenen te over om niet mee te gaan in zo’n toppunt van voetbalgekte. Succesvolle voetballers worden zodanig bewonderd dat de term afgoderij hier zeker op z’n plaats is. Ze zijn ook veel geld waard. De grote publiciteit wakkert het competitie-element aan en jaagt de hartstochten op. Over heel de wereld volgt men het WK alsof daar iets gebeurt dat voor de mensheid geweldig belangrijk is. Met de zondag houdt men uiteraard geen rekening.

Overwinningen van het eigen land of de eigen club leiden tot grote feesten die niet zelden eindigen in grootscheepse vernielingen en massaal geweld. Rond stadions is vaak veel politie-inzet nodig om erger te voorkomen. Militante supporters bedreigen de leiding van de club als ze hun zin niet krijgen.

Spelers worden omgekocht om een bepaalde uitslag van een wedstrijd teweeg te brengen die bijna niemand verwacht had. Er wordt immers massaal gegokt op uitslagen van voetbalwedstrijden. Bij een onverwachte uitslag komt de hoofdprijs terecht bij degenen die de uitslag wisten omdat ze eerst de spelers hebben omgekocht.

Dat alles zou voor ons meer dan genoeg moeten zijn om afstand te houden van deze voetbalwereld. Helaas valt dat zwaar tegen. Naar we vrezen niet alleen onder jongeren, maar evenzeer onder ouderen.

Loopbaan

Overigens moeten we daarbij niet denken dat die sportverdwazing zo ongeveer het enige is waar we ons voor moeten hoeden. ‘IJdelheid der ijdelheden, zegt de Prediker, het is al ijdelheid!’ (Pred. 12:8).

In zijn brieven ontleent de apostel Paulus een voorbeeld aan de toenmalige sport- wereld. Bij een hardloopwedstrijd in de loopbaan zette men alles op alles om een kroon te ontvangen, ook al was die maar tijdelijk. Een verderfelijke kroon die geen waarde had voor de eeuwigheid.

De ware christen ontvangt echter een onverderfelijke kroon. Hij bedwingt zijn lichaam en brengt het tot dienstbaarheid aan God. ‘Loopt alzo, dat gij dien moogt verkrijgen’ (1 Kor. 9:24-27). Dat dit ons hele leven zou beheersen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen