Heengegaan in de hope des eeuwigen levens
Nadat oefenaar Van Schothorst in 1918 naar de Veluwe is teruggekeerd, pakt hij daar het boerenwerk weer op. Daarnaast blijft hij op verschillende plaatsen in ons land voorgaan. Op 12 april 1938 overlijdt hij, in de leeftijd van 73 jaar.
Op zondag 3 april 1938 gaat oefe- naar Van Schothorst voor de laatste keer voor. In Meliskerke spreekt hij dan over Jeremía 3 vers 19a: ‘Hoe zal Ik u onder de kinderen zetten?’ In deze laatste preek legt hij er de nadruk op dat het niet het voornaamste is of de mensen ons erbij rekenen, maar dat de Heere ons er onder wil zetten.
Teruggekeerd uit Zeeland, krijgt hij die week verschillende keren te maken met benauwdheid rond zijn hart. De zondag daaropvolgend blijft hij thuis en krijgt hij voor zichzelf enige ruimte vanuit Hábakuk 2 vers 3b: ‘Dan zal Hij het op het einde voortbrengen, en niet liegen’. Nadat hij op dinsdagmorgen 12 april op bed heeft gege- ten, zegt hij tegen zijn vrouw: ‘Wat ben je toch altijd goed voor me geweest’. Na even gerust te hebben, begint hij met heldere stem Psalm 119 vers 46 te zingen:
De hemel blijft nog met den aard- kloot staan,
Naar Uw bevel; zij alle zijn Uw knechten.
Ik waar’ reeds lang in mijnen druk vergaan,
Indien ik mij met Uwe wet en rechten, Tot mijn vermaak en troost, niet had beraân,
Om aan Uw trouw alleen mijn hoop te hechten.
Hierna geeft hij een diepe zucht en is hij niet meer.
Opmerkelijk is, dat ds. J. Fraanje die nacht op het overlijden van oefenaar Van Schot- horst is voorbereid. Als hij ’s morgens wakker wordt, zegt hij namelijk tegen zijn vrouw: ‘Vannacht heb ik Van Schothorst begraven. De Heere zei ook tegen mij waar- over ik moest spreken, Hebreeën 11 vers 14: ‘Want die zulke dingen zeggen, betonen klaarlijk dat zij een vaderland zoeken’’. Hoewel mevrouw Fraanje nog opmerkt: ‘Pas maar op, Van Schothorst leeft nog’, worden de woorden van haar man even later bevestigd, als een zoon van oefenaar Van Schothorst komt meedelen dat zijn vader die morgen op 73-jarige leeftijd is overleden.
In Lunteren begraven
Op 15 april 1938 wordt oefenaar Van Schot- horst in Lunteren begraven. Voorafgaand aan de begrafenis wordt er in het sterfhuis gesproken door ds. Fraanje, ouderling B. Roest uit Scherpenzeel en een van de leden van de kerkenraad van Barneveld. Aan de geopende groeve voeren ds. R. Kok, ds. M. Heikoop, ds. Fraanje en één van de zonen van Van Schothorst het woord.
Als Van Schothorst een dag later in de ‘Barneveldsche Courant’ wordt herdacht, wordt er onder meer opgemerkt: ‘Hij bracht zijn boodschap in schuchterheid, doch door de beminnelijkheid van zijn persoon en de oprechtheid van zijn bevin- delijke prediking heeft hij zich in den lande een grote schare van hartelijke geest- verwanten verworven, die met droefheid het bericht van zijn verscheiden hebben vernomen’. En over de begrafenis wordt opgemerkt: ‘Ds. R. Kok uit Veenendaal was de eerste spreker bij de groeve en hij bepaalde familie en omstanders bij de rijke zegen, te mogen zeggen dat Van Schothorst is heengegaan in de hope des eeuwi- gen levens. (…) Ds. Heikoop van Utrecht zei dat een groot deel van het leven van den heer Van Schothorst wordt getekend door de Schriftwoorden: Welgelukzalig is de mens die geduriglijk vreest en die lust heeft in Zijn weg te wandelen. Hij vreesde God en omdat het zijn lust was in Zijn weg te wandelen, heeft hij gehoor gegeven aan de roepstem om Gods Woord te gaan verkondigen en te gaan getuigen van Zijn onnoemelijke grootheid. Ds. Fraanje getuigde van het feit dat hem kort gele- den het op handen zijnde sterven van Van Schothorst was geopenbaard, en hoe hij, kennende de doodsvrees van dezen broeder, tal van bedenkingen had tegen Gods Raad. Die zijn nu alle weggevallen, nu broeder Van Schothorst is heengegaan in de hope des eeuwigen levens. (…) Een zoon van de overledene deed uitkomen hoe diep de moeder, kinderen en behuwd- kinderen getroffen zijn door het verlies van man, vader en grootvader, doch hoe hun aller smart gelenigd wordt door de vaste wetenschap, dat de betreurde dode is ingegaan in de heerlijkheid des hemels. Hij troostte zijn moeder en deed haar verstaan, dat haar eenmaal een hereniging wacht; daar waar geen smart meer is’. (slot)
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 december 2022
De Saambinder | 20 Pagina's

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 december 2022
De Saambinder | 20 Pagina's