De lachverwekker

Gewoonlijk vervult de Heere een belofte als Zijn kinderen er zelf tussenuit zijn, want ze moeten geoefend worden in het eenzijdige Godswerk. Wat kan het wel een strijd geven om er tussenuit gehaald te worden. Abraham heeft deze les keer op keer moeten leren.

We lezen in Genesis 11:30: ‘En Saraï was onvruchtbaar; zij had geen kind’. Mozes, de schrijver van dit Bijbelboek, benadrukt met deze woorden dat Gods belofte uit Genesis 12:2, ‘En Ik zal u tot een groot volk maken’, door de weg van het onmogelijke zou heen gaan. Wat is het voor Abraham en Saraï een zware weg geweest hoe ze hiermee moesten omgaan. Als vader aller gelovigen heeft Abraham laten zien dat hij een mensenkind was van gelijke bewegingen als wij allemaal. Zijn vrouw Saraï was van dezelfde lap gescheurd.

Toch is de Heere voor hen beiden geen land van uiterste duister- nis geweest. We lezen dat de Heere Zijn moegestreden kind en knecht meerdere keren heeft willen bemoedigen. Bijvoorbeeld in Genesis 15 waar we lezen dat de Heere hem, als het buiten donker is, naar de sterren laat kijken en hem belooft: ‘Zo zal uw zaad zijn’ (Gen. 15:5). Op deze manier sterkte de Heere hem in zijn geloof dat, ondanks alle lichamelijke onmogelijkheid, Saraï toch een zoon zou baren.

Een beproevingsweg

We lezen ook van Abrahams eigen geko- zen wegen, als hij ingaat tot Hagar en Ismaël wordt geboren. Abraham is het wachten op de vervulling moe: ‘Och, dat Ismaël mocht leven voor Uw aangezicht’ (Gen. 17:18). Gods beproevingsweg gaat zelfs zover dat het Sara had ‘opgehouden te gaan naar de wijze der vrouwen’ (Gen. 18:11). Alle hoop op de vervulling van Gods belofte, dat zij een zoon zou baren, lijkt hiermee definitief vervlogen.

De levendgemaakte Kerk kan niet boven de twijfels en de zelfgekozen wegen van Abraham uitkomen. Ook in hun leven kan de Heere de belofte hebben gegeven dat Gods Zoon als de beloofde Messias geopenbaard zal worden, dat het in de kribbe van Bethlehem geboren Kerstkind in de armen mag worden genomen en het waarlijk Kerst mag worden. Mét Abraham en Sara moeten ze echter leren dat de Heere alle pogingen afsnijdt om in een eigen gekozen weg tot de vervulling hier- van te komen. Wat komen ze in hun hart dan een vijandschap tegen over Gods onbegrijpelijke en raadselachtige wegen. Ze weten best dat God op Zijn tijd voor de vervulling van Zijn belofte instaat, maar ze kunnen niet wachten. Het ‘Wacht op den HEER’, zijt sterk en Hij zal uw hart verster- ken’ wordt zo bitter weinig gevonden. Toch kunnen ze ook niet lijdelijk afwachten, hoezeer het boze vlees, de duivel en de wereld ook hun best doen en de gifpijlen in hun zielen worden afgeschoten en Gods werk verdacht wordt gemaakt.

De lach van het geloof

Gelukkig lezen we ook van het wonder van de vervulling: ‘En Sara zeide: God heeft mij een lachen gemaakt; al wie het hoort zal met mij lachen’. Gods vernieuwende belofte aan haar man ging eraan vooraf: ‘Ik zal voorzeker weder tot u komen, omtrent deze tijd des levens; en zie, Sara, uw huisvrouw, zal een zoon hebben’ (Gen. 18:10). Wat moet het voor Sara geweest zijn toen ze op hoge leeftijd de eerste tekenen van haar zwangerschap waarnam.

Het wonder werd nog groter, eigenlijk niet te verwoorden, toen ze na een voorspoe- dige geboorte haar Izak in de armen mocht nemen. Haar ongeloofslachen werd veran- derd in het lachen des geloofs.

Hemelse vreugde doorstraalde haar. Izak was haar lachverwekker geworden. Ze heeft de ogen niet van haar kind kunnen afhouden. Van haar kant was alles afge- sneden, maar van Gods kant niet. God Zelf had haar een lachen gemaakt. Iedereen om haar heen was hierover verblijd, zoals we dat ook lezen in Lukas 1:58 na de geboorte van Johannes de Doper.

De wereld en de godsdienst begrijpen deze wegen niet. Men heeft niet geleerd dat God altijd op Zijn eigen eer aanwerkt en dat Hij een jaloers God op Zijn eer is. Maar Gods bestreden Sion put juist moed uit deze voor Abraham en Sara onbegre- pen en vastlopende wegen.

Lofzang van Maria

Wat moet het eeuwen later voor Maria geweest zijn toen zij haar Jezus, haar Zaligmaker, háár Lachverwekker, in de armen mocht nemen. Door afgesneden wegen was ze gegaan voordat ze in Beth- lehem als een diep gevallen Adamskind haar Jezus mocht baren. Toen kreeg ze haar Zoon in de armen gelegd en zo mocht ze Hem in de kribbe leggen. Hij Die door de hemel niet was te omvangen, werd omvangen door het lichaam van een aardse moeder. Hij Die van eeuwigheid in de schoot des Vaders was, werd nu op de schoot van Zijn aardse moeder gezoogd. Maria zal zeker haar lofzang bij Elisabet hebben herhaald: ‘Mijn ziel maakt groot den Heere, en mijn geest verheugt zich in God mijn Zaligmaker’.

Bestreden en aangevochten Sionieten, houd een weinig moed. Hij Die eenmaal sprak, zal op Zijn tijd voor Zijn eigen woord en werk instaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen