Opgenomen in de hemel

En Zijn handen opheffende. Dat is het gebaar van een priester. Hier zijn het doorboorde handen, waarmee Hij aan het vloekhout des kruises genageld is geweest. Handen, die de schuld betaald hebben van al de Zijnen. Handen, die het handschrift dat tegen hen was, uitgewist hebben. Zegende Hij hen. Zegenen is het werk van een priester. Als hij het offer had gebracht en het reukwerk der gebeden had ver- richt, kwam hij uit het heiligdom om het volk, dat alle zegeningen verzondigd had, te zegenen. Christus - de grote Hogepriester - heeft het offer gebracht en de gebeden opgezonden voor een doodschuldig volk. Hij is bevoegd en heeft de macht om de zegen te gebieden, want Hij heeft de vloek weggenomen en de zegen verworven. Het is een gegronde zegen waar de Kerk door het geloof houvast aan krijgt, want Hij riep: ‘Het is volbracht’. Het is een onmisbare zegen.

Vergeving en verzoening

Wat houdt die zegen in? Vergeving van zonden door Zijn offer, door de toepassing van Zijn dierbaar bloed. Het is ver- zoening met God door Zijn bitter lijden en sterven. Het is herstel in Gods gunst en gemeenschap, omdat Hij de Weg en de Waarheid en het Leven is. Het is de zegen van Zijn voorbede waarmee Hij steeds tussentreedt bij de Vader: ‘Die ook voor ons bidt’. Het is een heiligende en ver- troostende zegen in kruis en tegenspoed, in rouw en verdriet. Het is de zegen van het eeuwig genadeverbond: Ik zal u tot een God zijn en gij zult Mij tot een volk zijn. En dat is de zaligheid.

Ook als profeet zegent Hij: ‘Ik zal u onderwijzen, en u leren van den weg dien gij gaan zult; Ik zal raad geven, Mijn oog zal op u zijn’. Hij opent het hart, verlicht het verstand, opent de Schrift en heiligt het Woord aan het hart door Zijn Geest. Dan wordt waar: ‘Gij zijt veel schoner dan de mensenkinderen; genade is uitgestort in Uw lippen; daarom heeft U God geze- gend in eeuwigheid’.

Daarbij is het een Koninklijke zegen: Hij overwon over dood, hel en graf en verwierf de vrede met God. ‘Gij zijt opgeva- ren in de hoogte, Gij hebt de gevangenis gevankelijk gevoerd, Gij hebt gaven geno- men om uit te delen onder de mensen; ja, ook de wederhorigen, om bij U te wonen, o HEERE God’. Het is een grote zegen als deze verheerlijkte Koning arbeiders uitstoot in Zijn oogst. Door Zijn bediening maakt Hij vijanden tot vrienden. ‘Uw volk zal zeer gewillig zijn op den dag Uwer heirkracht’. Want Hij doet buigen alle krachten, o eeuwig God zeer sterk, wie is U gelijk t’ achten? ‘Dan zal Hij al Uw volk beheren, rechtvaardig, wijs en zacht, en Uw ellendigen regeren; hun recht doen op hun klacht’.

Niet ontroerd

Dat Hij van hen scheidde. De Kerk op aarde wilde Hem vasthouden. Ze wilden van de aarde een hemel maken, maar dat kan niet. Hij nam afscheid. Dat Hij heenging, is beter voor hen. ‘Uw hart worde niet ontroerd; gijlieden gelooft in God, gelooft ook in Mij. In het huis Mijns Vaders zijn vele woningen; anderszins zo zou Ik het u gezegd hebben; Ik ga heen om u plaats te bereiden. En zo wanneer Ik heen zal gegaan zijn en u plaats zal bereid hebben, zo kom Ik weder en zal u tot Mij nemen, opdat gij ook zijn moogt waar Ik ben’.

En werd opgenomen. Opnemen is het werk van God de Vader. Hij nam Jezus op in heerlijkheid. Het is het antwoord van de Vader op de arbeid van de Zoon; de kroon op Zijn middelaarswerk. In den hemel. Waarlijk, zichtbaar en plaatselijk voer de Zaligmaker op naar de derde hemel. Nadat Hij Zich vernederd had tot in de allerdiepste versmaadheid en angst der hel. We belijden immers dat Hij is nedergedaald ter helle. Aan de hemelvaart van de Middelaar ging een hellevaart vooraf. Hij vernederde Zich- zelf, gehoorzaam geworden zijnde tot de dood des kruises. Om Gods deugden te verheerlijken en genoeg te doen aan Zijn heilig recht. ‘De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem’. ‘Daarom heeft Hem ook God uitermate verhoogd en heeft Hem een Naam gegeven, welke boven allen naam is’.

Ladder Jakobs

Jezus bracht onze menselijke natuur in de hemel. Daarin nam Hij Zijn Kerk mee. Dat zijn zíj, die in Adam het verblijf in het Vaderhuis verzondigd hebben; de gemeenschap met God verbroken hebben; de hemel gesloten hebben; de eeuwige dood zich waardig gemaakt hebben; helwaardige zondaren geworden zijn.

Mag u iets verstaan van wat de dichter zegt: God heb ik lief, want die getrouwe HEER’ hoort mijne stem… Hij neigt Zijn oor…? Maar ook: ‘Ik lag gekneld in banden van de dood, daar d’ angst der hel mij allen troost deed missen; ik was benauwd, omringd door droefenissen, maar riep den HEER’ dus aan in al mijn nood: Och HEER’, och wierd mijn ziel door U gered! Toen hoorde God’?

Christus is de ware Ladder Jakobs. Nie- mand komt tot de Vader dan door Hem. Hij heeft de hel voor al de Zijnen geslo- ten en de poorten des hemels geopend. De deur is niet dichtgegaan achter Hem. Al de Zijnen komen thuis. Al die zielen, die hier naar God leren schreeuwen, gelijk een hert schreeuwt naar de waterstro- men. Allen die bij ogenblikken het levende heimwee van de dichter in hun zielen gevoelen: ‘O Heer’, wanneer komt die dag, dat ik toch bij U zal wezen, en zien Uw aanschijn geprezen?’

De Heidelberger zegt dat wij ons vlees in de hemel tot een zeker pand hebben, dat Hij, als het Hoofd, ons, Zijn lidmaten, ook tot Zich zal nemen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen