Grafrust

Ontluistering

Op aarde is het de laatste ontluistering die elk mens - tenzij we de wederkomst mee- maken - te wachten staat: het terugkeren tot stof. Wat leven we er vaak makkelijk aan voorbij... Op onderstaande foto is (het grootste deel van) het opschrift bij de toegang van een begraafplaats zo veel- zeggend: ‘De wandelaar die deze plaats betreedt, herinnere zich zijn sterfelijkheid’. We denken meestal aan anderen, maar ge- loven we nog dat wij maar voorbijgangers zijn, op weg naar het graf?

Christenen hebben vanouds, in lijn met Gods heilig Woord, hun gestorvenen begraven. Dat in tegenstelling met bijvoor- beeld de heidense Grieken, die hun doden verbrandden. Daardoor meende men dat de ziel bevrijd werd van het lichaam. Ook Joden en Mohammedanen hebben vastgehouden aan begraven. Nu is het altijd een heel aangrijpend moment als een begrafe- nisondernemer de woorden bij het graf spreekt dat we ‘overgaan tot de teraardebestelling van een geliefde, die daar zal zijn tot de dag van de wederopstanding’. Maar een ieder weet dat waar- schijnlijk de overblijfselen niet op de plaats van begraven zullen blijven. Steeds meer burgerlijke gemeenten hebben besloten de graven na verloop van tijd te ruimen en de beenderen van deze ge- ruimde graven bijeen te leggen in een massagraf. In de wet wordt gesproken over een grafrust van tien jaar of langer. Afhankelijk van de gemeentelijke verordening is het dus mogelijk dat men voor de bovenstaande vragen komt te staan die de beide vraagstellers ons deden toekomen.

Nu moet ons allereerst van het hart, dat we de term ‘eeuwige’ grafrust niet willen overnemen. Met Guido de Brès (1522-1567) belijden we vanuit onze Nederlandse Geloofsbelijdenis, artikel 37: ‘Want al degenen die gestorven zullen wezen, zullen uit de aarde verrijzen, de zielen samengevoegd en verenigd zijnde met haar eigen lichaam, in hetwelk zij zullen geleefd hebben’.

De grafrust is niet eeuwig maar eindig! Daarbij beeft ons hart als we denken aan allen die wel in het stof gelegd zijn, maar waarvan de Schrift zegt in Openbaring 14 vers 11a: ‘En de rook van hun pijniging gaat op in alle eeuwigheid, en zij hebben geen rust dag en nacht (...)’. Dat in tegenstelling tot ‘de doden die in de Heere sterven’ en waarvan we in vers 13b lezen: ‘Ja, zegt de Geest, opdat zij rusten mogen van hun arbeid; en hun werken volgen met hen’.

Het is belangrijk dat men (indien mogelijk) kiest voor een (veel duurder) particulier graf in plaats van een algemeen graf. In het laatste geval is verlengen van de grafrust meestal niet mogelijk. Voor een particulier graf kunnen de grafrech- ten voor een ‘bepaalde’ tijd (steeds) verlengd worden als aan de financiële verplichting wordt voldaan. Het is ook mogelijk om een graf te laten ‘schudden’. Daarbij wordt het familie- graf geopend, de overblijfselen van de kist verwijderd en de beenderen onderin hetzelfde graf begraven. Vervolgens kunnen andere familiebetrekkingen weer in dít graf worden begraven.

Juist de laatste jaren zijn er ook meerdere pogingen onder- nomen om een begraafplaats in privaat eigendom te gaan beheren en daarmee weer te kunnen begraven voor onbe- paalde tijd.

Afsterving

In het licht van het ‘tijdelijk’ zijn in de aarde, moeten we maar niet te lang over deze dingen tobben. Zeker, het is een verdrietig signaal als de gestorvenen binnen tien jaar (of nog eerder) geheel vergeten zijn en ‘geruisloos’ hun graven geruimd worden. Maar onuitsprekelijk veel voornamer is het om Zondag 16, antwoord 42 uit onze Heidelbergse Catechis- mus te kunnen naspreken: ‘Onze dood is geen betaling voor onze zonden, maar alleen een afsterving van de zonden en een doorgang tot het eeuwige leven’. Dan rust ons lichaam met recht tot de morgen van de wederopstanding ergens op deze aarde. Dan is Christus opstanding ‘een zeker pand van onze zalige opstanding’.

VRAAG?

Heb jij/hebt u ook een vraag? Mogelijke vragen over onderwerpen binnen de doelstelling van De Saambinder kun jij/kunt u mailen naar ds. B. Labee of hem per post toezenden (zie colofon). Er volgt -zo mogelijk- altijd een reactie.

Echter alleen als de redactie het waardevol acht voor de lezers, volgt een antwoord op jouw/uw vraag in een nummer van De Saambinder.

Graag wel wat geduld. Er liggen nog tientallen vragen op een reactie te wachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen