Een dienstwillige leek

Voor mn vertrek overhandigt Piet Burggraaf vier pennevruchten van eigen hand: Jona de joodse zendeling, twee oorlogsboeken over de mariniers Ron en Fred en een werkje met de titel: Zijn trouw aan Isrel nooit gekrenkt. Op de cover prijkt een huwelijkspaar van Amerikaanse snit, staand in een weids landschap onder een regenboog.
De inhoud van het boekje is minder idyllisch. In het eerste gedeelte neemt de schrijver rigoureus afstand van de gewijzigde visie van de hervormde dominee W. Pieters op echtscheiding. Na een tussengelast verhaal over waarachtige liefde volgt een reactie op een artikel van ds. A. Moerkerken in De Saambinder, over de zekerheid des geloofs in de 18e eeuw. De toonaangevende predikant binnen de Gereformeerde Gemeenten zou mensen die nog buiten de kennis van Christus staan de handen opleggen.
Voor het saved sinner van Huntington, met wie hij zich nauw verwant voelt, bedacht de Harskamper publicist een eigen variant. Hij tekende het werkje met: Uw dienstwillige leek, G.P.P. Burggraaf, waarna nog een korte anekdote volgt. Over een bedelaar op de Wegwijsbeurs. De clou komt aan het eind: „Aha, riep de bedelaar. Nu begrijp ik het! De WEGWIJS is een broodgodsdienst voor een vette beurs! Nu, ja, dan houd ik het maar bij de afvalbak van ALBERT HEIJN.

Ommekeer
De schrijver erkent dat hij er niet van houdt om ergens doekjes om te winden. „Ik heb altijd in de techniek gezeten, eerst in de vrachtwagens, de laatste jaren in de heftrucks, als servicemonteur. Dan zeg je de dingen wat anders dan een nette dominee.
In 84 had de grote ommekeer in zijn leven plaats. „Met déze slag, dat Christus te Zijner tijd voor de goddelozen is gestorven. Voor het eerst las ik mn eigen naam. Goddeloze! Burggraaf is in wezen een schuilnaam. Ik heb een godsdienstige opvoeding gehad, maar ik leefde er niet naar. Ik was gewoon werelds. Dat ben ik nog, naar de inleving, maar toentertijd deed ik als de verloren zoon alles wat niet mag. Totdat God eraan te pas kwam. Dan ga je de dingen zien, zoals God ze ziet. Hij had geen onrecht gedaan als Hij me voor eeuwig had weggeworpen, maar Hij heeft me van de rampzaligheid gered. Toen werd het radicaal anders.
Als Christus aan je ziel geopenbaard is, moét je erover vertellen. Tot in de havens van Rotterdam, waar allerlei spul loopt, zelfs criminelen. Daar had ik geen problemen mee, want ik was het zelf, dus ik kon me goed met die mensen verenigen. Een wereldling heeft geen godsdienst, die drempel hoef je al niet te nemen. Een aanleiding is eenvoudig te vinden. Bij zulke jongens zit in elke regel wel een soort vloek. Dan zei ik: „Joh, luister nou s effe, je vloekt toch ook de hele dag je vrouw niet uit. Het doet me zeer in mn ziel als je mn God lastert. Daar kwamen soms hele gesprekken uit voort. Een jongen zei tegen me: „Ik wist niet eens dat ik een ziel had. Het was me zó aangenaam om het Evangelie van vrije genade aan die goddelozen te verkondigen, ik wilde wel dat ik daar nog eens wat van had. Als de liefde van Christus in je hart is, gun je het de hele wereld. Begrijp je?

Zendingsdag
Op een Harskamper zendingsdag werd de heftruckmonteur ervan overtuigd dat hij geroepen was heen te gaan en de volken te onderwijzen. „Ik dacht dat ik met mn stoel door de grond zakte, zon kracht had dat woord. Maar hoe het in te vullen, daar had ik geen verstand van. En ik heb er nog geen verstand van.
Het idee dat hij voor stichting Stephanos naar Afrika moest, werd afgebroken. „Stephanos had een maïsmolenproject. Ik dacht: Dat zal het wel wezen, dan heb je een groep van die zwarte mensen bij mekaar, die kan ik mooi aanspreken. Maar ja, dat was allemaal van Piet. Wij willen Gods beloften zelf vervullen. Daar moet een mens van afgebracht worden. De belofte krijg je in de nood, maar de vervulling geschiedt in de dood. Petrus wilde ook op de kansel staan, maar de Heere zei: „Ga achter mij satanas. We moeten niet op de dingen vooruit lopen.
De gestaag weerkerende vermaning van zijn baas om bij opdrachtgevers niet te vrijmoedig van zijn geloof te getuigen, legde de servicemonteur naast zich neer. „Op een gegeven moment belde hij op dat de maat vol was. Ik moest eruit. Ik heb gezegd: Dag Bos, het beste ermee. Je mag wel vertellen wat voor stacaravan je hebt, maar niet hoe goed God is voor een slecht mens. Daar stond ik dan. Ik heb gezegd: Heere, wat nou? Naar de bijstand ga ik niet, want ik kan niet bij de duivel mn hand ophouden. Hoe een ander daarover denkt laat ik in het midden, ík kon het niet.

Rokende Vlaswiek
Onder een preek van voorganger en vriend Padmos werd Burggraaf geopenbaard welke kant hij uit moest. „Die preekte over: Schrijf aan de engel der gemeente. Dat schrijf kwam wel zó op mn hart te leggen, ik kon er niet onderuit. Terwijl ik amper Nederlands kon. Een onderwerp dat ik voor de mannenvereniging van Doornspijk had gehouden, heb ik in druk uitgegeven. Korte tijd later hoorde ik dat die brochure tot zegen was geworden voor een vrouw in Kampen, op haar sterfbedje. Toen kreeg ik toch zon vrijmoedigheid om dat werk voort te zetten. De Heere heeft beloofd me de pen eens vaardigen schrijvers te geven.
Per 30 november 92 stond de gewezen heftruckmonteur op straat, een dag later liet hij zich bij de Kamer van Koophandel inschrijven als zelfstandig ondernemer. Eigenaar van een uitgeverij in Nunspeet. „Ik zeg: Heere, hoe moet die gaan heten? Toen kwam zo in mn hart: De Rokende Vlaswiek. Dat duidt erop dat wij maar nooit niks van onszelf moeten denken. Een bijkomend element was de verbondenheid van de uitgever met ds. K. Veldman, voorman van Het Gekrookte Riet. „Zijn preken hebben heel veel in mijn leven betekend. Nog! Hij brengt soms op de kansel wat ik geschreven heb, en wat ik wil gaan schrijven. In wezen is ds. Veldman de vader van Het Gekrookte Riet, al zegt die organisatie me op zich niks. Ik ben gewoon hervormd. Kerkistisch ben ik absoluut niet, maar ik houd van míjn Nederlandse Hervormde Kerk. Als je moeder afhoereert, blijft het toch je moeder.

Huntingtoniaan
Aanvankelijk gaf Burggraaf vooral werk van derden uit: Huntington, Bunyan, Spurgeon, Van der Groe, ds. K. Veldman, ds. W. Roos. Geleidelijk ging hij zelf meer publiceren. „Ik werd steeds weer teruggedrongen naar het feit dat de Heere me opgeraapt had met Romeinen 5 vers 6: de rechtvaardiging van de goddelóze. Toen ik me in kerkelijke kringen ging begeven, ontdekte ik hoezeer die leer verzwakt is door een scholastische manier van theologiseren, die in de Nadere Reformatie is ontstaan. De weerslag daarvan vind je in de huidige kerken. Je komt overal de leer van de bekommerde tegen, van de wedergeboorte, van de kenmerken. Terwijl het om Chrístus gaat. Vroeger boog het ouwe volk voor het Woord, onvoorwaardelijk. Dat zijn we tótaal kwijt. Men heeft een visie, men heeft een filosofie, Comrie is de paus geworden en Kersten een oudvader.
Elk boekje van me is min of meer geboren. Als ik ergens mee loop, komt het er op een gegeven moment als een golf uit. Ik lees er ook geen verklaring op na. Als ik ga schrijven, heb ik alleen de Bijbel met de kanttekeningen naast me. Meer durf ik niet. Ik kan niet met andermans kalf ploegen. Ik ben ooit bepaald bij de woorden: Put water uit uw bornput en laat het de uwe zijn, de uwe alleen.
Wel wil ik nog de biografie en de preken van William Gadsby uitgeven. Die vertolkt zo mn eigen beleving, als hij met Paulus verklaart hoe hij door de wet aan de wet gestorven is. De volmaakte wet der vrijheid, daar is in onze dagen zon verwarring over. Men zit maar met de wet te hannesen, en die te vermengen met het Evangelie. Alleen voor zover we vléés zijn, blijft de wet claimen, maar voor het geloof is het Evangélie richtsnoer. Die waarheid staat in m'n ziel gegrift. Ik ben een Huntingtoniaan. Ze verwijten mij ook hetzelfde als ze hem verweten hebben.

Boeken
Sinds vier jaar is De Rokende Vlaswiek in Harskamp gevestigd, waar Burggraaf zijn onderneming in een deel van het voormalig Katholiek Militair Tehuis onderbracht. De uitrusting is aanmerkelijk verbeterd. Omringd door een batterij computers, scan- en kopieerapparatuur schrijft de uitgever gestaag voort. Het gezin bewoont de ernaast gelegen beheerderswoning van weleer. De verhuizing betekende tegelijk een nieuwe fase in Burggraafs loopbaan als auteur. Naast brochures ging hij boeken schrijven, deels in preekvorm. Als eerste verscheen Jona de joodse zendeling, waarvan inmiddels een Engelse vertaling beschikbaar is, onder de titel Jonah, the first Israeli Missionary, uitgegeven door Publishing House The smoking Flax.
Het jongste werk, dat binnenkort op de markt komt, belicht de figuur van Jeftha. „Net als dat boek over Jona is het een soort geestelijke biografie, met verwijzingen naar de praktijk van alledag, ook in het leven van Gods volk en kerk. De vorm van Christus kerk is een theocratische, wij hebben een democratische: de meerderheid van stemmen telt. Zo was het in de Bijbel niet! Als de minderheid een goddelijke waarheid heeft, moet de meerderheid naar de minderheid luisteren. Waar vind je dat nog? De oorzaak moet ik bij mezelf zoeken, maar dat betekent niet dat ik mn mond maar moet houden. Als Elia zich schuldig weet aan de zonde van land en volk, zegt hij niet tegen Achab: Ik ben de grootste der zondaren, nog groter dan jij. Nee, hij zegt: Gij beroerder Israëls.

Stichting
Naast het terugroepen van de gereformeerde gezindte tot de boodschap van de Reformatie weet Piet Burggraaf zich nog steeds gedrongen tot evangelisatie. Daarvoor richtte hij de Stichting Reformatorische Wereld Evangelisatie en Educatieve Opleidingen (RWE) op, waarin aanvankelijk ook ds. K. Veldman zitting had. „Het is een wat zwaar geladen benaming, dat geef ik toe. Aanvankelijk hadden we grote plannen die in de toekomst misschien nog s in ontwikkeling komen. Je kunt de dingen niet zelf in gang zetten. We hebben de stichtingskar tijdelijk in de garage gezet.
Als gezin verspreiden we wel evangelisatielectuur. Pas hebben we heel Otterlo nog gedaan. Het vertaalde werk van Jona is door ons in Engeland en Schotland verspreid. De Heere heeft me ooit bepaald bij deze waarheid: Werpt uw brood uit op het water en gij zult het vinden na vele dagen. Dat is wel eens waar geworden. Op een gegeven moment werd ik opgebeld door een jongeman uit Groningen. Die had mn boekje Hoe denkt God over u? gelezen. Of ik nog meer had. Ik zeg: Natuurlijk, maar waar heb je het vandaan?
Uit een bushokje in Voorthuizen.
Dat zijn toch geweldige bemoedigingen. Onlangs zijn we naar Canada geweest, toen hebben we ook een karrevracht meegenomen.

Gezegend
De vraag van zijn kinderen wat voor hen te maken, bracht de Harskamper auteur tot het schrijven van de Wybe Weversserie. „In de geest van Sybe van Aangium. De uitgave werd een ongedacht succes. Inmiddels zijn zon 18.000 exemplaren over de toonbank gegaan. Naar Mariniers achter de frontlinie en Mariniers bij de Royal Air Force is zo veel vraag, dat de auteur overweegt een derde deel toe te voegen. „Ik zie wel wat het wordt. Als ik ga schrijven weet ik aan het begin van een pagina nog niet wat halverwege komt te staan.
Een commercieel doel zegt de uitgever niet na te streven. „De mensen kijken er soms zo tegenaan, maar er is niks commercieels bij. Alles wat hier staat, is van den Heere. Ik ben begonnen met een stencilmachine die ik kocht met geld van de spaarboekies van mn jongens. Van stap tot stap heeft de Heere voor ons gezorgd. Een enkele keer word ik gebeld door mensen die een boek te duur vinden. Dan zeg ik: Je kunt het boek houden en hou je geld ook maar. Kijk, waar God werkt, werkt de duivel ook. Dat ondervinden we.
Laten we nuchter zijn, als je rijk wilt worden, moet je geen schrijver worden. Dan kan ik beter heftrucks gaan verkopen. Ik doe dit werk omdat de Heere me ertoe geroepen heeft. En de Heere heeft het gezegend, uitermate gezegend. We krijgen zelfs brieven uit Australië. De andere kant is er ook. Er zijn vele tegenstanders. De radicale boodschap van het Evangelie, enkel de gerechtigheid van Christus, roept altijd weerstand op. Daarmee trap je de vrome godsdienst op de tenen.

Verbond
De vormgeving van de boeken is opvallend hedendaags. „Ik ben geen man voor een zwarte kaft met gouden letters. Het moet er aantrekkelijk uitzien, voor iedereen. Ik heb een boodschap voor heel Nederland. Daarom adverteer ik niet alleen in het RD, maar ook in De Telegraaf.
Over de toekomst van land en volk is de eigenaar van De Rokende Vlaswiek optimistisch gestemd. „Nederland heeft een verbond met God. Prins Willem van Oranje: Ik heb een verbond gemaakt met de Potentaat de potentaten. Oké, Willem van Oranje is Nederland niet, maar hij was wel de vertegenwoordiger en net als Jeftha herder en redder van zijn volk. In het geloof heeft hij zich de toestand van Nederland geëigend.
Ik zie een drieslag Israël, Nederland en Schotland. Niet alleen in Israël, maar ook in Nederland zullen we nog grote dingen gaan zien. Over de weg die eraan voorafgaat, hoef ik niet te profeteren. De Heere zegt: Gerechtigheid gaat voor Mijn aangezicht. Hij zal er plaats voor maken, door de Geest der uitbranding. Maar soms zie ik wel eens een wolkje als een mans hand. Pas heb ik nog twee uitverkoren vaten zien komen. Door goddelijk licht geleid. Dat is zo vast als wat. Niet vanwege de kurken waar we zogenaamd op drijven, want wíj zakken naar de diepte. Het gaat om Góds verbond. Z'n trouwverbond, tot in het late nageslacht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen