Koninginnedag 1989 in Zuid-Holland

Halftien, 29 april 1989. Over een kwartiertje hopen koningin Beatrix en haar gevolg in Goedereede te arriveren. Desondanks geen muziekkorps dat zenuwachtig maar sfeermakend de vaderlandse deuntjes repeteert of schoolkinderen die nog eens hun aubade oefenen. Kennelijk is de voorbereiding hier grondig geweest. Het dorp is bescheiden versierd met oranje en roodwit-blauwe vlaggetjes, de bewoners zijn echter ruimschoots vari versierselen in deze kleuren voorzien. De grootte van sjerp of rozetstrik maakt bij sommige kinderen het jack welhaast onzichtbaar. Precies op tijd zetten het schoolkinderkoor en de leden van het muziekkorps in om het hoge gezelschap een hartelijk welkom toe te zingen en te spelen. Tijdens hef'vlaggelied" moet het de hoogheden wel rood, wit en blauw voor de ogen worden, zo enthousiast beeldt de jeugd met wapperende vlaggen zijn lied uit. Burgemeester Van Velzen spreekt voor een oranje microfoon eveneens woorden van welkom, waarna hij oproept tot een ,,driewerf hoera''. Vervolgens zingen publiek en koninklijke familie het eerste en het zesde couplet van het Wilhelmus. Dan gaat het in rap tempo naar de water- en kinderspelen. Diverse sprietlopers ondergaan de schande voor het oog van de Koningin een soms wanhopig uitgestelde duik in het kille — hetheeft'snachts gevroren— water te moeten nemen. Iemand maakt prins Claus attent op de klemmende vraag op een spandoek: ,,Bea, waarom heeft u geen dochters?" Verontschuldigend heft de prins zijn armen op en stoot zijn echtgenote aan. Die schiet hartelijk in de lach maar kan ook geen bevredigend antwoord geven. Het gezelschap loopt verder langs het water en doet onder andere een kraampje aan waar Claus zich met een oranje strik kan tooien. Terwijl de Koningin stilstaat om een aantal personen de hand te drukken, maken enkele anderen van deze gelegenheid gebruik om een flinke lading papiersnippers over Hare Majesteit uit te strooien. Gelukkig heeft haar hoed een brede rand. De voor te stellen personen missen zo'n hoofddeksel node. Als de stoet fotografen en journalisten zich in ijltempo door de smalle Goereese straatjes naar de auto's begeeft, roepen verwonderde toeschouwers:,,Hallo hee. En dat allemaal voor ene Koningin.'' Alsof er meer in ons land zouden bestaan. Die haast is nodig vanwege het feit dat de Koningin per helikopter, maar de pers per auto naar Oud-Beijerland vertrekt.

Historie
De wachtende Oudbeijerlanders moeten voorlopig nog even geduld oefenen: het programma is drie kwartier uitgelopen. Hier ^ worden wel programmaonderdelen gerepeteerd, zoals het zingen van vaderlandse liedjes en volksdansen. Oud-Beijerland is versierd met veel bloemen, rood-wit-blauw en oranje, waartegen de groene ballons van een middenstander vrolijk afsteken. Met gevoel voor detail zijn zelfs de oranje straatlantaarns ontstoken. Op een subtiel oranjegekleurd bordje staat de praktische wenk " Openbare toiletten". Een luid gejuich breekt los als de Koningin arriveert. Deze ontdoet zich eerst van haar jas, waareen hofdame de rest van de tijd mee mag sjouwen. Vervolgens wandelt ze in een uur door de 430 jaar oude historie van Oud-Beijeriand. Achter de dranghekken moppert men als altijd luid op de pers, die in het gezichtsveld staat, maar ook op het perspodium is het dringen: het publiek heeft zich hier eveneens geposteerd. De behoorlijke ruimte die de volksdansers tot hun beschikking hebben lijkt haast onredelijk. Toch heeft het publiek kennelijk wel iets meer dan een glimp van het hoge gezel- ,, schap opgevangen, want een meisje lucht haar gemoed met: ,, Knappe jongens, he!" Een ander verzucht: ,,Toch wel leuk hoor, als j e ze echt ziet", terwijl een derde constateert: ,,He, dat zijn flinke kerels geworden, die zonen van d'r. En allemaal in 't pakkie. Keurig hoor!"

Oranjelied
Na duidelijk hoorbare, maar onverstaanbare klanken van een Eritreese muziekgroep te hebben beluisterd, gaat het gezelschap de kerk in om daar een deel van het Oranjeconcert aan te horen. Ten slotte mogen kinderen het speciaal voor deze gelegenheid gecomponeerde Oranjelied laten horen. Daartoe bestijgen de hoogheden de trappen van het raadhuis. Als de Koningin door het lied is verzekerd dat het Oranjehuis bij Nederland hoort, mag ze andermaal het volkslied meezingen. De Koningin en haar gevolg begeven zich nu in het raadhuis voor een korte verpozing. Onderaan de raadhuistrappen staat een eenzaam meisje met een boven de middelmaat uitstekend boeket. Gelukkig wordt ze opgemerkt en mag ze binnen alsnog de bloemen overhandigen.

Dichte auto
In hoog tempo rukt het publiek nu op naar de raadhuistrappen, vanwaar de koningin zal afdalen naar haar open auto. Verontwaardigd gemor stijgt op als de chauffeur het dak van de auto dichtschuift. Dit is een complete ramp. , ,Nou zien we niets! Met dit mooie weer kan ze toch niet in een dichte auto rijden!" Gelukkig schuift het dak even later weer open. Als de koningin is ingestapt en haar auto wegrijdt, zet een moeder met een zucht van opluchting haar kind van haar schouders op de grond.,,'t Was niet voor niets: we zaten er met onze neus bovenop. Vreselijk leuk!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen