"Ik zal gaan in de kracht des Heeren"

Ds. Ramsbottom is geboren in Haslingden, een kleine stad in de heuvels van Lancashire ten noorden van Manchester. Hij komt uit een, zoals hij het noemt, "typische Strict Baptistfamilie." "Mijn voorouders hebben nog gekerkt bij de bekende John Kershaw", vertelt hij.

Na een studie geschiedenis aan de universiteit van Hull ging Ramsbottom aan de slag als leraar. Niet lang daarna preekte hij voor het eerst. "Daar ging een hele worsteling aan vooraf. Al op jonge leeftijd had ik veel vragen over mijn ziel en over de eeuwigheid. Ook ervoer ik iets van de ijdelheid van de wereld. Uiteindelijk ben ik op 24-jarige leeftijd door de Heilige Geest geleid naar de vrede die er te vinden is in de gekruisigde Zaligmaker."

Spoedig nadat de jonge schoolmeester de naam van de Heere openlijk had beleden, kreeg hij verschillende verzoeken van kleine Strict Baptistgemeenten om een stichtelijk woord te komen spreken. "Ik wist werkelijk niet hoe ik daarmee om moest gaan."

Drie jaar duurde deze "zware last."

Uiteindelijk sprak de Heere in 1956 tot hem door Jesaja 55:12: "Want in blijdschap zult gijlieden uittrekken en met vrede voortgeleid worden." De schoolmeester kon er niet meer onderuit. Ds. Ramsbottom: "Mijn hart antwoordde: Ik zal gaan in de kracht des Heeren."

In januari 1967 werd hij gevraagd door de gemeente van de Bethel Chapel te Luton om daar predikant te worden. "Na diep onderzoek van mijn ziel stemde ik toe. Met de hulp van God mag ik deze bediening tot vandaag toe voortzetten."

Mede dankzij zijn -ook in het Nederlands vertaalde- boeken en zijn werk voor het tijdschrift de Gospel Standard, ontwikkelde ds. Ramsbottom zich tot een van de boegbeelden van de Strict Baptists. De 120 meestal kleine "chapels", verspreid over Groot-Brittannië, onderscheiden zich door hun nadruk op de strikte scheiding van kerk en staat. "We geloven dat iedere kerk God als hoofd heeft en daarom echt onafhankelijk zou moeten zijn van de staat." Een ander punt waarin de Strict Baptists verschillen van bijvoorbeeld de Anglicaanse Kerk, is de visie op de doop. "Wij zijn van mening dat de volwassendoop een Bijbels gegeven is. Alleen zij worden gedoopt die getuigenis kunnen geven van het werk van de Heere in hun leven. Zij die kunnen spreken over een waar geloof in de Zoon van God. Met andere woorden: mensen die wedergeboren zijn.

Als iemand in de gemeente tot bekering komt, vindt er een gesprek plaats met de predikant, en vervolgens met de deacons. Wanneer predikant en kerkenraad de bekering kunnen overnemen, wordt er gedoopt door onderdompeling."

Als ds. Ramsbottom de positie van de kerken in Engeland op zich laat inwerken, wordt hij wel eens moedeloos. Over de situatie van de kerk in Nederland laat hij zich niet uit. "Daar weet ik te weinig over om een oordeel te kunnen geven. Maar wat Engeland betreft, zie ik dat veel kerken de waarheid de rug hebben toegekeerd. Christenen gaan geheel op in de wereld, terwijl ze de opdracht hebben gekregen om zich te gedragen als vreemdelingen en pelgrims: "Want dit land zal de rust niet zijn; omdat het verontreinigd is.""

De Engelse predikant weigert krachtig om op het punt van de prediking concessies te doen. "De beste preek is en blijft de verheerlijking van de genade van God. Zo'n preek laat de zondaar zijn hopeloze toestand zien en wijst hem op de eens gekruisigde en nu verheerlijkte Zaligmaker."

Levensloop

- Geboren op 18 april 1929 in Haslingden.

- Studeerde geschiedenis in Hull van 1948 tot 1952.

- Leraar te Rossendale en Haslingden van 1953 tot 1966.

- Vanaf 1967 predikant van de Bethel Chapel te Luton.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen