"De duivel"

De vader en moeder van Els Eilers hebben hun kind geen godsdienstige opvoeding gegeven. Over het klimaat waarin ze opgroeide, zei ze in 1995: "Eerlijkheid was daarin belangrijk, evenals rechtvaardigheid en fatsoen. Ik ben enig kind. Ik denk dat ik een paar heel goede ouders had, met een groot gevoel voor tolerantie. Ze zagen het leven breed. Mijn vader was gedoopt en belijdend lid van de Hervormde Kerk. Hij heeft dat kerkgenootschap verlaten, heeft nog enkele andere geprobeerd, maar kwam tot de conclusie: Waar meer dan drie mensen bij elkaar zitten en hetzelfde geloven, daar begint de onverdraagzaamheid. Ik ben opgevoed met de stelregel: Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. Vooral geen kapsones."

Toen Els thuiskwam met achten en negens op haar rapport, wees pa Eilers erop dat ze zich daarop niet mocht laten voorstaan. Dat maakte diepe indruk op haar.

Over de kerk merkte ze in 1997 op: "Ik heb de kerk, zoals die vroeger opereerde, toch wel vaak gezien als een strenge vader: de kerk gaf regels, dus bevelen, en tegelijk bescherming. Dat maakt toch kinderen van mensen. Ik zou mensen liever op hun verantwoordelijkheden aanspreken. Ik vind naastenliefde dan ook geen verouderd begrip, hoor. Sterker nog: opvoeders moeten naar kinderen uitstralen dat alleen als je iets voor elkaar wilt betekenen, het leven de moeite waard is. Dat weten we heel goed, ook zonder de kerk. Want zodra een ander iets voor jou betekent, voel je: dit is goed, zo hoort het."

Kerstfeest

Over het kerstfeest: "Ik zie Kerst als een feest met een dubbele afkomst. De heidense afkomst -het is het feest van de kortste dag, we gaan weer naar het licht toe, de boom met die lichtjes zal daar veel mee te maken hebben- en de christelijke traditie: de kerstboodschap, de boodschap van liefde en gerechtigheid. Ik vind die boodschap zinvol, ook als buitenkerkelijke. Het is goed om stil te staan bij de vraag: Hoe gaat het nu in de wereld, hoe zit het met die liefde en die gerechtigheid?"

Het kerkbezoek van Borst is beperkt. Toen haar zoon bij de plaatselijke harmonie zat en de kerstzang in de kerk begeleidde, was Borst regelmatig aanwezig. Ook slaat ze de uitvoeringen van de Matthäuspassion van Bach in Naarden -samen met de andere leden van het kabinet- bijna nooit over. Borst is geen lid van een kerkgenootschap, maar beschouwt zichzelf niet als areligieus.

Toen de periode van het eerste kabinet-Kok bijna voorbij was, werkte Borst in een interview het thema tolerantie verder uit. Daaruit blijkt dat ze niets wil weten van mensen die vinden dat hun visie de juiste is: "Verdraagzaamheid is mijn leidraad. Als ik ergens een hekel aan heb, dan is het wel aan fanatisme. Je moet je nooit beter of wijzer wanen dan een ander."

Mede door deze instelling botert het niet zo tussen de gereformeerde gezindte en Borst. Ze weigerde tot nu toe stelselmatig interviews met deze krant. Afgelopen zaterdag stelde ze in het geruchtmakende interview in NRC Handelsblad ronduit dat ze niets meer heeft met het christelijk volksdeel dat vorige week met ruim 10.000 mensen een stil protest hield tegen de nieuwe euthanasiewet. "Daar ben ik ieder contact helaas mee kwijt, met mensen die zo denken."

Zonde

Dat euthanasie zonde zou zijn, wil er bij Borst niet in: "Waarom zou je denken dat dit tegen Gods wil is? Ik vind dat je dan formalistisch omgaat met de interpretatie van wat mensen wel en niet mogen, van God. Mensen mogen dus wel het leven eindeloos verlengen en allerlei geneesmiddelen maken. Je kunt toch moeilijk in een God geloven die wel zegt: Je mag iemand een week later laten sterven. En niet: Je mag hem een week eerder laten sterven. Dat kán ik niet begrijpen."

Ronduit blasfemisch en kwetsend was de opmerking in het NRC-artikel waarmee ze tot uitdrukking bracht dat D66 met de aanvaarding van de euthanasiewet een missie heeft voltooid: "Het is volbracht." Op de dag dat het interview verscheen, was het stille zaterdag.

In het jongste nummer van het D66-partijblad staat dat Borst trots is op haar partijprofiel. "Individuele autonomie en keuzevrijheid, daar gaat het haar om", zo schrijft mevrouw Andriessen, redacteur van Idee. Tijdens het vraaggesprek komen ook de bezwaren van de gereformeerde gezindte tegen haar beleid aan de orde. Het artikel begint zo: "Interview met de duivel, zet dat er maar boven", zegt minister Els Borst ironisch, als ik haar vertel dat zij vanwege haar medisch-ethisch beleid in streng gereformeerde kring als de duivel zelf wordt gezien."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen