High Tea in een woonwinkel

Op het moment dat Inge Dähne viel voor de vergane glorie van Villa Belriguardo in Kleef, runde ze zowel een mode- als een meubelzaak. Het kostte niet veel fantasie om beide verwezenlijkt te zien in het felbegeerde pand uit 1845. "Ik reed hier elke dag langs en werd verliefd op het huis, kun je wel zeggen." Maar de zo gunstig naast het Kurhaus gelegen villa aan de oude Via Romana, was in gebruik. En wel in de breedste zin van het woord. De ene helft bestond uit een viswinkel, de andere helft uit een bordeel.

"Om te beginnen moest ik weten wie de eigenaar was en ging ik regelmatig de viswinkel binnen om visvoer te kopen voor vrienden met een tropisch aquarium. Toen ik eenmaal wist van wie het huis was, had ik het pand binnen acht dagen gekocht. Maar toen begon het natuurlijk pas."

Lelijk eendje

Vies, vochtig en verwaarloosd zijn de adjectieven die op Villa Belriguardo van toepassing waren. Wat Inge tot haar vreugde ondanks het roodfluwelen behang, de stank en de kitscherige rommel wel zag, waren de originele glas-in-loodramen, de oude vloeren en de gebeeldhouwde plafonds. Ze was de restauratie misschien nog niet heelhuids doorgekomen als haar zoon Christian, die onlangs de titel meesterschrijnwerker haalde, niet met verve de scepter zwaaide over de werkploeg. "Eigenlijk zijn de meeste ideeën geboren tijdens de bouwfase, dankzij het enthousiasme van al die jonge mensen."

Met behulp van Werner van Ackeren, architect en specialist in het restaureren van oude gebouwen, groeide Belriguardo binnen een jaar uit van lelijk eendje tot beeldschone zwaan. De villa is een ontwerp van Anton Weinhagen, die als architect ook zijn handtekening zette onder het Kurhaus en het verderop gelegen Museum Koekoek.

"Het was aanvankelijk een ontzettende puinhoop, maar we ontdekten behalve rotte en verbrande balken die we vervingen, zo veel mooie dingen. Onder dikke lagen verf vonden we pointillistische wandschilderingen van rond 1860 en zelfs de originele vloeren bleken volledig intact. Het idee om in de stijl van de villa antiek te combineren met moderne stoffen en design, was een logisch gevolg." Inge, van huis uit ontwerpster, laat antieke kasten en canapés, vooral van Franse origine, moeiteloos harmoniëren met de heldere kleuren van Designers Guild en de prachtige gordijnstoffen van Blanc D'Ivoire en Leitner. "Wat ik het liefst doe, is mensen adviseren, ook bij hen thuis."

High tea

Tegelijk met het restaureren, ontkiemden de ideeën. Een aantal is intussen verwezenlijkt. Op de muren door het hele pand lijken de grote, kleurige schilderijen van de Limburgse kunstenaar Frans Smeets in bloei te staan. Een knap staaltje om dit aandacht opeisende werk naadloos aan te laten sluiten bij zowel het antiek als de stoffen; maar daar ben je dan ook specialist voor. Inge glimlacht bescheiden. "Fingerspitzengefühl", legt ze uit.

Een modegedeelte, een woonwinkel en een galerie waren niet nog niet genoeg. Belriguardo is ook bistro. "Het is voor Duitsers heel ongebruikelijk om met vreemden in gesprek te gaan. Hier, in de woonwinkel, gebeurt het sinds ik drankjes en kleine, seizoensgebonden gerechten serveer. Het leek me namelijk leuk om klanten in een huiselijke sfeer te laten genieten van een glas wijn of een kop soep. Bovendien is het praktisch. Vrouwen kunnen hier uren zoet zijn met passen of stoffen uitzoeken. Vaak zitten echtgenoten hier lekker achter de koffie en de krant of raken in gesprek."

Zelfs de "high tea" (die je wel van tevoren moet bestellen) nuttig je op een antieke bank waaraan een prijskaartje hangt. Je eet van een tafel die te koop is. Alleen het speciale servies dat Inge voor de high tea gebruikt, is niet te koop.

Jawel, Inge Dähne wordt wel eens moe van haar eigen ideeën, maar in deze inspirerende omgeving ontstaan ze vanzelf. Gedeelten van de villa zijn intussen te huur voor gelegenheden, al dan niet met gebruik van een cateringbedrijf. Bovendien denkt ze aan culturele avonden. "Literatuur, muziek", mijmert Inge. De muziek wordt gedeeltelijk al ten gehore gebracht door de huispianist of door een klassiek spelende accordeonist.

Via Romana

Het is waar, de helft van de winkelbezoekers komt uit Nederland. Het is dan ook minder dan een halfuur de grens over om Kleef te bereiken. Een verleidelijk uitstapje, dat behalve met de high tea gecombineerd kan worden met een bezoek aan het Kurhaus-museum, waar moderne kunst te zien is. Het verderop aan de oude Romeinse straatweg gelegen Schloss Moyland is volgens Inge eveneens de moeite waard. Binnen bereik ligt ook Museum Koekoek, wiens naam we kennen van oude schoolplaten.

Wie niet van ophouden weet, kan de Via Romana blijven volgen tot Xanten, waar nog een Romeins amfitheater te bezichtigen is.

N.a.v. Villa Belriguardo, Tiergartenstrasse 39, 47533 Kleef. Tel. 0049-2282126362.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen