Een nieuwe president

Ik kan er niets aan doen. Toen ik naar de tv-uitzending van de beëdiging van George W. Bush tot 43e president van de Verenigde Staten zat te kijken, zag ik de voormalige vice-president Al Gore op de achtergrond fijntjes glimlachen. Het was een schrijnende herinnering aan de opschudding die werd veroorzaakt door het hertellen van de stemmen in de staat Florida - beslissend voor de uitslag van de verkiezingen. Het is nu allemaal achter de rug: de presidentsverkiezingen in de States en alles wat daarbij hoorde. Het was wel een tijd van verwarring, maar er worden ons ook grote kansen geboden.

Het was bemoedigend om te horen hoe beide presidentskandidaten het hadden over hun christelijk geloof. Het was bemoedigend om de eerste verkiezingstoespraak van Gores "running mate" Joseph Lieberman in Nashville aan te horen: tot dertien keer noemde hij de naam van God. Later zei hij het Amerikaanse volk er in toenemende mate van te willen overtuigen "dat er in het openbare leven van Amerika plaats moet zijn voor geloof."

Het is inderdaad een prachtige kans voor ons christenen om nu van ons te laten horen en getuigenis af te leggen van onze diepgewortelde overtuiging dat Christus ook Heer is over het publieke leven. Ook een prachtige en historische kans om ons getuigenis te laten horen op een fatsoenlijke manier, met overtuiging en tact, vooral met het oog op het pluralisme van deze eeuw. Dat betekent overigens niet dat wij onze belijdenis moeten afzwakken door een religieus relativisme dat iedereen het recht geeft om zijn of haar eigen pakketje religie samen te stellen. Neen, het is onze roeping om Christus behoedzaam, maar ook vrijmoedig te volgen.

Anderzijds beleven wij nu ook een tijd van verwarring. Hoe je het ook bekijkt, en of je het nu hebt over het gedrag van de brede massa's, over de corruptie in de politiek of over het intellectuele relativisme op de universiteiten, in dit land gaat een allesdoordringende stank van immoraliteit op, die bij de wieg begint en doortrekt tot het hoogste politieke ambt.

Orde in ons persoonlijk leven en in het maatschappelijk leven is alleen mogelijk als die van God komt en wortelt in Zijn systeem van normen en waarden, dat voor alle mensen geldt. Voordat er kosmische orde kan zijn, moet er orde binnen de kosmos zijn. Als schepselen in Gods wereld moeten wij er altijd maar naar uitzien welke orde Hij in ons leven wil scheppen. Dat geldt bijzonder in tijden die ons in verwarring dreigen te brengen. Want laten we wel bedenken: in de perfecte orde van de Heere is geen plaats voor verwarring, voor wanorde.

De auteur is president van het Geneva College in Beaver Falls, Pennsylvania, VS.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen