De "ouderwetse bakker" doet goede zaken

Hoe dat zich zo ontwikkeld heeft? „Ja, dat is een heel verhaal", zegt Evert, die ons op de vrije woensdagmiddag te woord staat. „Ons bedrijf bestaat al vanaf 1839. Misschien is het nog wel ouder, maar in dat jaar is onze zaak ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Het bedrijf is altijd overgegaan van vader op zoon en altijd was het een Evert of een Aart. Tot ongeveer 60 jaar geleden bakten wij alleen brood in opdracht. Dat was voornamelijk voor de vissers bestemd. Die lieten zelf rogge malen, kneedden dat in diverse vormen en lieten het door bakker Kluiver bakken. Dat was dan een voorraad voor een hele week. Een gedeelte werd door de vissers meegenomen naar zee, de rest was voor het gezin dat achterbleef. Maar zo'n zestig jaar geleden is mijn grootvader begonneii om zelf bepaalde soorten brood te bakken. Daar kwam steeds meer belangstelling voor en het assortiment werd uitgebreid. Later nam mijn vader ook de banketbakkerij ter hand en de zaken draaiden goed.

Het zou echter niet zo blijven want na de oorlog lag het allemaal veel moeilijker. De onkosten stegen enorm en vader Evert besloot in 1948 te stoppen met zelf te bakken en met vier bakkers samen een combinatie te vormen. Dat werd een fiasco en na veel ellende besloot mijn vader in 1958 uit deze combinatie te stappen. We moesten toen weer van de grond af beginnen. Na gestart te zijn met de verkoop van fabrieksbrcod gingen we al gauw weer zelf bakken. Daarbij heeft ons vanaf het begin voor ogen gestaan om produkten van hoge kwaliteit te maken. Het moest het beste van het beste zijn. Dat is eigenlijk direct al goed aangeslagen bij het publiek en we kregen steeds meer klanten."

„Werken jullie met oude recepten?", vragen we Aart Kluiver.

 „Nou, nee dat eigenlijk niet, maar wij gebruiken alleen de allerbeste grondstoffen. Daarbij is het jammer, dat de Amerikaanse bloem voor ons zo duur is geworden. In EEG-verband wordt de eigen produktie van de aangesloten landen beschermd, zodat we nu meestal Franse tarwe gebruiken. Verder moeten vakmanschap en ook een niet aflatende zorg voor het produkt voor de resultaten zorgen. U moet rekenen dat iedere zending bloem weer anders is. Vooral als er weer van de nieuwe oogst afgeleverd wordt vraagt dat extra aandacht.

„Veranderen de eetgewoonten en smaak van de afnemers ook?"

„Dat is inderdaad het geval", zegt Aart. „Momenteel is het Franse stokbrood erg in. We trachten steeds zo goed mogelijk met de smaak van het publiek mee te gaan. Wel hebben we een paar specialiteiten ontwikkeld. Dat zijn onze krentewiggen en het suikerbrood. 

„Waar komen uw klanten vandaan en zijn die misschien uit een bepaalde groep van de bevolking?" 

UIT VERRE OMTREK

„Onze klanten komen in de eerste plaats uit heel Harderwijk, maar ook van ver daar buiten. Dat konden we goed merken voor de kerstdagen. Dan werden we opgebeld door mensen die een bestelling opgaven voor de feestdagen. Daarbij bleek, dat onze klanten bijv. ook in Amsterdam, Utrecht en Zwolle zitten. We kunnen niet ' zeggen, dat onze afnemers uit een bepaalde laag van de bevolking komen, mensen die van lekker eten houden vind je van hoog tot laag."

Als men de winkel van Kluiver binnenstapt komt men helemaal in de sfeer van vroeger. Tegels op de vloer, oude bakkersgereedschappen en antieke weegschalen, broodplanken met oud-Hollandse spreuken erop bepalen de sfeer. Er staan ook een paar reclameborden, waarop men zich in rijmvorm tot de klanten richt.

Het ene bord doet een goed woordje voor de bakkers in het algemeen:

Wat ook opvalt in de winkel van Kluiver zijn een groot aantal bekers en medailles, die werden behaald in bakkerswedstrijden. De beste prestatie werd bereikt in 1970 toen de jury van oordeel was dat het beste tarwebrood van Nederland in Harderwijk was gebakken, Uit de toon valt eigenlijk zo'n modern apparaat waar men een nummertje uit moet trekken, zo­dat iedere klant precies wordt geholpen als hij aan de beurt is. „Overigens proberen we het wel zo gemoedelijk mogelijk te maken", zegt Aart, „we zijn erg gesteld op sfeer in de winkel". Dat die gemoedelijk­heid hier ver doorgevoerd wordt bleek toen een klant op deze vrije woensdagmid­dag aan de deur stond te rammelen. Of ze alstublieft nog wat brood kon krijgen. De bakker streek zijn hand over zijn hart, „maar betalen moest ze de andere dag maar doen. „Maar schrijft u het dan wel op", zei de dame. „Nee, u moet morgen maar even zeggen wat u heeft gehad", vond Aart. We bewaren prettige herinne­ringen aan het bezoek aan „De ouderwetse bakkerij ". Het is hartverwarmend, dat er ook in onze tijd nog mensen gevonden worden met liefde voor hun vak. Aart Kluiver zei het zo: „Wij zouden niet an­ders willen, want wij vinden het bak­ker - zijn een machtig mooi beroep." 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen