Leestafel

De „ G e s c h i e h t s b l a t t e r des D e u t s c h e n Hugenott e n - V e r e i n s " , Zehnt IV, Heft 3 en 4, bevatten de geschie' denis der W aal s c li-F r a n s c h e k o l o n i e te M a n n h e i m, van den meester op het gebied van de geschiedenis de Hugenoten in Duitschland, Dr. Lic. T o l l i n , predikant te Maagdenburg. !) Daar te Mannheim eenen tijd lang ook eene Nederlandsche of Vlaamsche Gemeente was, die in nauwe betrekking tot de Walen stond, zooals bladz. 7 en 23 aantoont, is dit geschrift van bijzonder belang voor ons. Over de geschiedenis der stad vóór het jaar 1652 heeft ook Dr. Tollin slechts schaars berichten gevonden. Des te rijker vloeien echter de bronnen van het jaar 1652 af. De in 1689 met zijne Gemeente naar Maagdenburg gevluchte Waalsche predikant Péricard nam de kerkeboeken en andere oorkonden zijner Gemeente meê. Dr. Tollin heeft van deze bescheiden vlijtig gebruik gemaakt. Hoogst belangrijke bijzonderheden, waaronder roerende berichten, deelt hij op de hem eigen meesterlijke wijze daaruit meê en weeft ze samen met de geschiedenis dezer Gemeenten. Treffend is de schildering van den grijzen predikant Lucasse (bladz. 24), die op eene ijsschol over den Rijn vaart, om den van alles ontblooten Walen Gods Woord te brengen en hun het Heilig Avondmaal te bedienen. Bladz. 41 en 42 wordt ons de merkwaardige getrouwheid in het geloof van den in de gevangenis smachtenden martelaar Jean Cardel voor oogen gesteld. — Bij de schier grenzenlooze vereering der predikanten van de zijde der leden van beide vreemdelingen-Gemeenten en bij de groote offers, welke de leeraars in den moeitevollen tijd hebben te brengen, daar zij zonder bezoldiging hun ambt waarnemen (bladz 20), moeten hunne weduwen evenwel ontbering lijden, dewijl de Gemeenten niets voor haar doen Ook in de geschiedenis van de predikanten en hunne familiebetrekkingen vergunt de schrijver ons herhaaldelijk eenen blik te slaan, zoo o. a. in die van Jacques Couet, den zwager van Daniël Toussain, hoogleeraar te Heidelberg.
Met de invoering van de Union hield de ten laatste vereenigde Fransch-Waalsche Gemeente op te bestaan.
Terloops merken wij op, dat wij al te veel zeggende uitdrukkingen, als: „ heilig en onschuldig in zijn leven", bij den mystieken Poiret, niet op hare plaats vinden; in het algemeen klinken zij zeer on-Protestantsch. Zeer vreemd vinden wij Gereformeerden verder het woord „ b i e c h t " (bladz 24) voor „voorber e i d i n g " . Ook zegent bij ons een Gereformeerd predikant de k i n d e r e n niet i n , maar wenscht hun bij het afleggen van de belijdenis des geloofs alleenlijk des Heereu zegen toe. Evenzoo kennen wij geene „1 e e k e n d i a k e n e n " (Laiendiakonen), maar wel „ d i a k e n e n " of armenverzorgers
Eene afbeelding naar Jan en Casper Luyken's „Oproer tot Tours, en gewelt aan de Gereformeerden nevens het mishandelen aan een dood lighaam, gepleegt op den 18. May 1621", veraanschouwelijkt, wat de arme Fransche vluchtelingen te voren in hun vaderland moesten verduren.
Wij bevelen de lezing van het geschrift ten zeerste aan.

1) Zie hierbij ook de Leestafel in Jaargang 1893, N». 13.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen