Een jaar later …
Voor de vierde keer na het uitbreken van de oorlog bezoeken we Israël; nu tijdens het Loofhuttenfeest. In de tunnels in Gaza zitten nog ruim 100 gegijzelden. Hoeveel daar nog van in leven zijn weet niemand. Onvermoeibaar vragen familie en vrienden aandacht voor hen op het ‘Hostage Square’ in Tel Aviv en na de sabbat bij de woning van premier Netanyahu. In de hotels zitten nog duizenden evacués uit het noorden en het zuiden, zonder te weten wanneer ze weer veilig terug kunnen. We spraken ze toen en spraken ze nu weer. Intussen waren er enkele ouderen overleden. Zij konden niet worden begraven in hun eigen woonplaats; dit moest op een tijdelijke plek in den vreemde. En niet te vergeten de soldaten die al ruim een jaar in Gaza vechten tegen Hamas en nu ook in Libanon tegen Hezbollah.
In het noorden hebben we deze week regelmatig in de schuilkelder moeten zitten en zagen en hoorden we hoe de raketten uit Libanon uit de lucht werden geplukt door het Israëlische afweersysteem. Maar helaas kan niet alles worden afgevangen of zorgen de brokstukken voor enorme schade. Het gebouw van de Messiasbelijdende gemeente in Kirjat Sjmona was zojuist opgeleverd toen het totaal werd vernield door een raket. Het Nederlandse bejaardenhuis Beit Juliana in Herzliya werd ernstig beschadigd door brokstukken van een raket.
We bezochten het Rambam ziekenhuis in Haifa en luisterden naar de verhalen van het personeel. Bijna dagelijks worden zij geconfronteerd met raketaanvallen uit Libanon en moeten vaak de schuilkelder in. Ook de militairen die in Libanon gewond raken, worden hier verpleegd. Aangezien het onmogelijk is om tijdens een operatie naar de schuilkelder te rennen, de operatie te stoppen of in 90 seconden IC-patiënten te verplaatsen, is de parkeergarage onder het ziekenhuis deels als ziekenhuis ingericht. Vier parkeerlagen zijn in 72 uur omgebouwd tot ziekenhuis en worden nu continue gebruikt. De IC-patiënten liggen hier, er worden operaties uitgevoerd en er is hier een permanent commandocentrum ingericht waar minutieus wordt bijgehouden wat er binnen en buiten het ziekenhuis plaatsvindt dat invloed kan hebben op het functioneren. Er werd ons door een psychologe verteld dat er in Rambam ook plek was voor ruim 750 militairen die niet alleen fysiek gewond zijn geraakt, maar ook mentaal. Door alles wat ze gezien, gehoord en meegemaakt hebben zijn deze jonge mensen niet meer in staat te functioneren. Ze vertelde ook over het enorme tekort aan psychologen en traumadeskundigen vanwege de grote aantallen patiënten; burgers en militairen. We ontmoetten bij het ziekenhuis een vrijwilligster die met haar speciaal opgeleide ‘troost-Labrador-honden’ militairen bezocht. De honden voelen feilloos aan hoe de patiënt zich voelt en door deze aandacht komen emoties en verhalen los. Dat de honden door het ziekenhuis serieus genomen worden bleek wel uit het feit dat de honden een eigen personeelspas met naam en foto hebben.
Dat er veel militairen getraumatiseerd thuiskomen en het moeite kost om hun plek in gezin en maatschappij in te nemen, is een groot probleem. Er is tekort aan alles om hen te ondersteunen. Dankbaar zijn we dan ook met de ondersteuning die we kunnen bieden via het project Makom Margoa Center. Deze naam betekent toevluchtsoord en is een kleinschalig project waarbij een grote woning beschikbaar gesteld is waarin militairen tot rust kunnen komen en behandeld kunnen worden voor hun trauma. Het huis met prachtige tuin ligt in Poriya, met uitzicht op het Meer van Galilea. Het geheel wordt nu verbouwd en gereedgemaakt door vrijwilligers (o.a. uit Nederland) onder de bezielende leiding van initiatiefnemers Mariska en David Bueno de Mesquita. Beiden zijn Joods en Messiasbelijdend. Zij hebben zelf twee zoons die dienst doen aan het front. De verbouwing, het onderhoud en de verzorging van de militairen kost uiteraard het nodige, maar we zijn ervan overtuigd dat de middelen hiervoor binnenkomen.
Ook de bezoeken aan de andere projecten waren waardevol en het wordt gewaardeerd dat er in deze periode, waarin bijna niemand naar Israël kan reizen, bezoek komt. We hebben het Ebenezer Home in Haifa bezocht. Een verzorgingstehuis voor Messiasbelijdende Joden, waar veel Holocaust-overlevenden verblijven. Heftig voor hen om in deze laatste levensfase dagelijks te worden geconfronteerd met het geluid van sirenes en raketten en in 90 seconden naar een schuilkelder te moeten vluchten, als zij daartoe al in staat zijn.
Als laatste hebben we Albert en Esther Knoester in Dimona bezocht. Zij mogen ook in deze moeilijke tijd de Messiasbelijdende gemeente van Dimona en het inloophuis dienen, door er te zijn, gesprekken te voeren en te wijzen op de Messias. Ook praktisch mogen zij veel hulp bieden. De enorme tegenstand die er was is veranderd in meer dan acceptatie door burgers en overheid. Ze zijn onderdeel geworden van Dimona en hebben veel ingangen gekregen. Het is ons ook tijdens deze reis opgevallen dat, ondanks alle trauma’s van 7 oktober en de gevolgen van de oorlog, veel mensen naar Boven wijzen en overtuigd zijn dat hun Bewaarder niet slaapt of sluimert.
Wilt u deze projecten financieel steunen? Van harte aanbevolen! Scan de QR-code of maak een gift over naar NL91 RABO 0191 9482 25 t.n.v. Kerkelijk Bureau Herst. Herv. Kerk o.v.v. Noodhulp Israël.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 14 november 2024
Zicht op de kerk | 32 Pagina's

Bekijk de hele uitgave van donderdag 14 november 2024
Zicht op de kerk | 32 Pagina's