Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Bondscoach van Oranje op bezoek in Dirksland

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Bondscoach van Oranje op bezoek in Dirksland

Verenigingen van Goeree-Overflakkee (1)

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Voor de deur van de houten keet staat een groepje mannen te roken en te kletsen. De eerste vraag aan een nieuweling is natuurlijk: “Vis je zelf ook?” Want daar draait het allemaal om vanavond. Een mannetje of vijfentwintig gaat zitten en voorzitter Mario Nagtegaal kondigt de spreker aan: Jan van Schendel. Een ervaren wedstrijdvisser en de bondscoach van het Nederlandse team, zeg maar gerust de Louis van Gaal van de vissport. Het gros van de mannen - vrouwen zijn er niet - is van middelbare leeftijd. Vier jongeren vormen de uitzondering op de regel. Als Van Schendel zijn verhaal begint, schuift de man voor me naar het puntje van zijn stoel. De voorzitter fluistert in mijn oor: “Jij gaat vanavond nog veel leren.” Voor in de zaal liggen twee langgerekte tassen met hengelsportspullen. Als de diaprojector ratelend tot leven komt gaan de lampen uit.

Sportvisserij Goeree-Overflakkee (SGO)

Voor bondscoach Van Schendel kent de viswereld weinig geheimen. Hij begint zijn verhaal met feedervissen, een tak van sport waar veel van de aanwezige mannen actief mee bezig zijn. Bij het feedervissen zit er een korf met voer aan de vislijn. De bedoeling is om deze korf elke keer op dezelfde plek op de bodem van het water te leggen. Door het voer in de korf worden de vissen gelokt en is de kans groter dat ze in het aas bijten dat aan de haak zit. Maar bij de hengelsport is niets zo eenvoudig als het lijkt. De hoeveelheid lood aan de vislijn komt namelijk heel precies, tien gram te zwaar of te licht en het gaat mis. Is een metalen gaaskorf beter dan een afgesloten plastic korfje? En op welk soort voer komen de meeste vissen af? Dat is nog maar een kleine greep uit de vragen waar de vissers mee worstelen. Gelukkig weet Van Schendel raad. Onvermoeibaar praat hij over gevlochten lijnen die in sommige situaties beter zijn dan nylon lijnen, geeft advies over de ideale dikte van de vislijn en de optimale lengte van de hengel. En hij kan het weten, want hij stond aan de wieg van het feedervissen. Tijdens een viswedstrijd in Ierland 35 jaar geleden zag hij voor het eerst iemand zo vissen. “Er openbaarde zich een nieuwe vismanier.” Toen de bondscoach het zelf ging proberen, werd hij naar eigen zeggen helemaal weggevist. Tot een ervaren rot hem uitnodigde om samen te gaan oefenen. “Toen ik aankwam was hij zelf aan het oefenen met een werphengel. Met een vislijn met een loodje mikte hij op een colablikje op vijftien meter afstand en dat was negen van de tien keer raak. Die man dwong respect af binnen één seconde. Ik leerde in één dag waarvoor anderen jaren moeten oefenen.”

De weg naar de top is lang in hengelsportland. Van Schendel is begonnen met het vissen van verenigingswedstrijden. Daarna heeft hij zijn vleugels uitgespreid en is hij internationaal gaan vissen. Over de topstukken van de viswereld is hij duidelijk: “Wedstrijdvissers zijn egoïstisch, kan ik gerust zeggen. Het is een individuele sport.” Toen hij als eerste in Nederland ging vissen met een feederkorf, viste hij iedereen eruit. De man die de vangst kwam wegen na de wedstrijd zei: “Zo, wat is dit hier?” Tegelijk kan de ervaren visser zijn succes goed relativeren: “We idealiseren weleens de vangsten van vroeger.” En: “Vissen is niet heel moeilijk, vissers maken het moeilijk.”

In de zaal zitten de mannen ademloos te luisteren. Af en toe stelt iemand een vraag, maar de meesten zuigen als een spons alle informatie op. Na anderhalf uur vraagt iemand

om pauze, daar is iedereen wel voor. Terwijl de voorzitter rondgaat met koude gehaktballen en stroopwafels wordt er gepraat over de gure winter en de wedstrijden die eraan komen. Ook het ideale korfje voor feedervissen komt weer ter sprake. De jongste aanwezige vertelt dat hij naast zijn middelbare school ook nog tijd over heeft om vier keer per week te gaan vissen. “Meestal heb ik geluk en vang ik de grote.” Na de pauze praat Van Schendel

Na de pauze praat Van Schendel onvermoeibaar verder. Het vloeiend uitwerpen van de hengel is geen sinecure. Omdat het gebouw niet zo groot is, lukt het niet om een demonstratie te geven met een hengel. Daarom demonstreert de bondscoach het uitwerpen met een onzichtbare hengel. Tientallen ogen volgen de onzichtbare hengel die door de ruimte zweeft. Achter me merkt iemand op tegen zijn buurman: “’t Is wè een vakmannetje hé.” Na een vraag over het gebruik van verschillende vislijnen tegelijk volgt er een demonstratie met twee lijnen die aan elkaar geknoopt worden: veel gehannes met twee draadjes, met als doel een zo klein mogelijk knoopje. Langzaam maar zeker wordt het later en later en in de huizen aan de overkant van de straat zoeken de eer

sten hun bed op. In de keet blijft Van Schendel enthousiast zijn visgeheimen onthullen. Om half elf stappen twee mannen spontaan op en met een “Morgen gaat de wekker weer” trekken ze de deur dicht en verdwijnen in de donkere avond.

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 29 maart 2013

Eilanden-Nieuws | 22 Pagina's

Bondscoach van Oranje op bezoek in Dirksland

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 29 maart 2013

Eilanden-Nieuws | 22 Pagina's