Zijn naam is Boaz, de losser

Leeg en verbitterd kwam Naomi terug uit Moab. Ruth, die met haar mee was gegaan, werd door niemand opgemerkt. Tot ze ‘bij geval’ op de akker van Boaz kwam. Hij had oog voor haar en zijn naam bracht het eerste licht van hoop weer terug in het hart van Naomi.

Terwijl in Bethlehem de maaiers bezig zijn met de gersteoogst, komen Naomi en Ruth terug in Bethlehem. De verbitterde Naomi had er alles aan gedaan om Ruth net als Orpa terug te laten keren naar Moab. Hoe herkenbaar kan het zijn. In de gitzwarte momenten van ons leven hebben we geen oog (meer) voor (kleine) tekenen van geloof, hoop en liefde. Maar het besluit van Ruth stond vast. Daar waar het volk van God is, daar is God ook.

Toevallig

Naomi komt niet in beweging, maar haar schoondochter Ruth wel. Ze stelt de vraag of ze naar de akker mag gaan om aren te gaan rapen. Zou Naomi haar verteld hebben wat er in de Thora geschreven staat over de ‘randen’ of ‘hoeken’ van de akkers? Die mochten niet afgemaaid worden, want deze waren voor de armen en de vreemdelingen (Lev.19:9-10). Wat je niet terugleest, is hoe groot deze hoeken of randen moesten zijn.

Aren rapen is zwaar werk en niet zonder risico. Tel daarbij op dat Ruth een Moabitische jonge vrouw is. Daarom valt het op dat Naomi niet meegaat. Zonder een bemoedigend woord zegt ze: ‘Ga, mijn dochter.’ Opnieuw lijkt dit de vertwijfeling van de verbitterde Naomi te bevestigen. De verbittering ontneemt het zicht op Gods trouw. Pas als Naomi beseft dat Ruth bij Boaz aren raapt, krijgt ze weer hoop.

Toevallig komt Ruth op de akker van Boaz terecht. Er was geen sprake van een hemelse stem. Maar zeker ook niet van een vooropgezet plan van Naomi of Ruth. Het was de Heere Die haar voetstappen leidde (Spr.16:9). Hij verbindt Zijn heilsplan met de levens van Naomi en Ruth, zoals Hij ook nu nog doet. Toen Ruth Machlon voor de eerste keer ontmoette, had de Heere dit moment al op het oog.

Opvallend is het gesprek tussen Boaz en zijn maaiers. Hier licht in de donkere tijd van de Richteren het geloofsleven op. Direct daarna laat Boaz zien dat hij een man van de geloofsdaad is. Hij is de eerste Israëliet die oog heeft voor Ruth de Moabitische: ‘Wie behoort deze jonge vrouw toe?’ De voorman maakt duidelijk dat zij ‘de jonge Moabitische vrouw is’ en zij kwam hier om ‘aren te rapen en te verzamelen tussen de schoven’.

Gekend

Nu gebeurt er iets wat Ruth verwondert. Ze wordt voor de eerste keer door iemand gekend en erkend. Boaz spreekt haar liefdevol toe. Ruth moet op zijn akker blijven. Zijn knechten zullen haar niet aanraken. Heeft ze dorst, dan mag ze naar de watervaten gaan. Ruth roept met een woordspeling uit dat hij naar haar omziet (kent), terwijl ze een buitenlandse (ongekende) is. Niemand in Bethlehem sprak haar aan.

Boaz geeft haar als antwoord dat hem alles verteld is wat Ruth voor haar schoonmoeder gedaan heeft. Ze heeft haar ouders en haar geboorteland verlaten om toevlucht te nemen onder de vleugels van de Heere, de God van Israël. Boaz werpt geen bezwaren op, ook al is zij een Moabitische (zie Deut.23:3). Hij heeft gehoord en gezien dat zij zichzelf van harte openstelt voor en toevertrouwt aan de Heere, de God van Israël. Een ‘ongekende’ is door God ‘gekend’.

Overvloed

En dan is het tijd om te eten. Boaz nodigt Ruth uit om te eten van het brood en als traktatie geeft hij haar geroosterd koren. En als er weer gewerkt moet worden, geeft Boaz aan zijn knechten de opdracht om ongemerkt wat aren te laten vallen. Aan het einde van de dag slaat ze de aren uit en heeft ze een efa gerst. Haar omslagdoek weegt loodzwaar, het is ongeveer tussen de 15 en 20 kilo gerst.

Zo komt Ruth weer thuis. De omslagdoek met gerst gaat open. Ook geeft ze aan Naomi wat ze heeft overgehouden van het geroosterd koren. Naomi is één al verbazing. Waar en bij wie heeft Ruth die dag gewerkt? Ruth weet het wel, al zegt zijn naam haar niets: Boaz. Voor Naomi is deze naam veelzeggend: ‘Hij is een van onze lossers.’ Het zien van deze overvloed en het horen van de naam Boaz brengt licht in haar verbitterde hart. Ze heeft het nu over de verbondstrouw (chesed) van de Heere, die Hij bewees aan de doden en de levenden (Naomi en Ruth).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen