Een onbevattelijke belofte

De Heere liet Joël zien dat er nog een andere dag zou komen, het laatste gericht. Geloven wij dat? Er is een verband tussen de oordelen in deze wereld en het laatste oordeel. In de tijd daartussen zal de Heere nog grote wonderen werken. Hij zal de Leraar ter gerechtigheid zenden, dat is Christus (Joël 2:23). Deze zal het offer der gerechtigheid brengen. Op grond van Christus’ arbeid zal God daarna Zijn Geest uitgieten op alle vlees. Dwars door het rechtvaardige oordeel heen verheerlijkt God Zijn genade. Daarom is er verwachting, ook nu. Waarom? Omdat de Heere de Onveranderlijke is in Zijn verbondstrouw. Anders is er niet de minste verwachting. Aan onze zijde is het afgesneden. Want Gods oordeel is rechtvaardig. Leerden we dat hartelijk belijden?

Geest op vlees

‘En daarna zal het geschieden dat Ik Mijn Geest zal uitgieten op alle vlees’. Heel kort gezegd staat hier: Geest op vlees. Is dat geen eeuwig wonder? De Heilige Geest op zondig vlees. In de schepping was er een harmonie tussen Gods Geest en de mens. Maar in onze diepe zondeval hebben we ons vrijwillig en moedwillig losgescheurd van God. Wat is er overgebleven? Paulus schreef daarover: Daarom dat het bedenken des vleses vijandschap is tegen God.

Hebben we zo ons bestaan leren kennen en inleven? Zonder het ontdekkende werk van Gods Geest kennen we onszelf niet. Daardoor verstaan wij ook niet hoe groot het wonder is als Gods Geest wordt uitgegoten op vlees. Genade wordt dan bijna iets vanzelfsprekends, iets wat beredeneerd wordt.

Juist de ontdekking van ons bestaan geeft een worsteling aan Gods genadetroon. Gods Geest op vlees? Dat kan toch niet? God is zo heilig. Zo rechtvaardig. Ook als de Heere oefeningen in het genadeleven schenkt, wordt deze worsteling verstaan. Dieper moet worden ingeleefd wat het woord vlees inhoudt. Na zoveel genade te hebben ontvangen heeft Paulus het beleden: Ik ben vleselijk, verkocht onder de zonde. Geest op vlees? Dat kan toch niet?

De weg verklaard

Hoe groot is het wonder als de Heere de weg van zalig worden verklaart voor hen voor wie zalig worden onmogelijk is. De belofte over Gods Geest op vlees ligt verklaard in het Borgwerk van Christus. Het Woord is vlees geworden, zo lezen we in Johannes 1. De eeuwige Zoon van God wilde menselijk vlees aannemen, als een rijsje uit een afgehouwen tronk. Zo wilde Hij vlees worden, maar gezalfd met de Geest. God gaf Hem Zijn Geest niet met mate. Zo heeft Hij Zijn Borgwerk vervuld. Christus rustte niet voordat Hij Zijn geest had overgegeven aan Zijn Vader. Toen Hij dat laatste kruiswoord uitsprak, had Hij Zijn offer volbracht. Zijn vlees was gebroken, Zijn bloed vergoten. Plaatsbekledend onderwierp Hij Zich aan het strenge oordeel Gods, opdat veroordeelden door Hem het leven zouden ontvangen.

Om Christus’ wil wordt Gods Geest geschonken aan zondige, vleselijke mensen. Geschonken? Jawel, maar in de tekst staat een woord dat nog rijker is. Uitgieten, zo profeteerde Joël. Uitstorten, zo haalde Petrus deze tekst in Handelingen 2 aan. Dat is groot. Uitgieten en uitstorten zien op een overvloed. Als het heel hard regent, zeggen we wel dat het giet, of dat het stort. In die rijkdom heeft Gods Geest gewerkt op de Pinksterdag. Er werden er op één dag drieduizend bekeerd en na die tijd nog velen.

Is Gods hand verkort? Als we op onszelf zien, is het onmogelijk dat Gods Geest in rijke mate wordt uitgegoten. Maar, de kracht van Christus’ offer is niet verminderd. De gewilligheid om verloren zondaren zalig te maken is niet verminderd. Leg uw en jouw vleselijke bestaan maar aan de Heere voor. Vraag maar: U bent God, U weet er toch raad mee? Zie op mij in gunst van boven, wees mij toch genadig, Heere.

Het woord uitgieten ziet ook op het eenzijdige werk van Gods Geest. Wie kan het laten regenen? Geen mens. Dat hoeft ook niet, want de Heere laat het in de natuur regenen. Wie kan Gods Geest uitgieten? Totaal machteloos zijn we. En onwillig. Maar God gaat door met Zijn werk. Hij werkt soeverein en is dus niet afhankelijk van mensen. Dat is juist een reden om aan te houden om de werking van Zijn Geest af te smeken.

Allerlei vlees

Mijn Geest op alle vlees, zo lezen we in de tekst. Het zal duidelijk zijn dat het woordje alle geen ruimte biedt voor een algemene verzoeningsleer. Christus is niet voor alle mensen gestorven. Gods Geest wordt niet aan alle mensen geschonken. Uit het vervolg van de tekst blijkt wat het woordje alle betekent. De kanttekenaren wijzen daar ook op. Alle betekent, net zoals in andere Bijbelteksten, allerlei. Dat betekent het ook in de zo vaak verkeerd aangehaalde woorden: Welke (dat is God) wil dat alle mensen zalig worden (1 Tim. 2:4). God wil het wel, maar wij moeten nog willen, zo wordt vaak gezegd. Hoe slordig en vluchtig wordt de Bijbel vaak gelezen en aangehaald! Maar zo komen de grootste dwalingen de kerk binnen. Laten we toch waakzaam zijn.

Zonen, dochters, ouden, jongelingen, dienstknechten, dienstmaagden, zo vervolgt de tekst. Alle vlees betekent dus allerlei vlees. Christus stortte Zijn bloed voor de jongeling te Naïn, voor de oude Anna, voor de apostel der liefde en voor de hoofdman bij het kruis. Wereldwijd gaat Gods Geest uit, om zondaren zalig te maken. Wat is het kenmerk van al die mensen op wie Gods Geest wordt uitgegoten? Ze zijn allemaal vlees. Zo leren ze zichzelf ook kennen. Daarom zal het voor hen allemaal het wonder worden dat God Zijn Geest wilde uitgieten tot hun zaligheid. Daarmee zullen ze eindigen in het welbehagen van God drie-enig. Omdat Hij het heeft gedaan.

En daarna zal het geschieden dat Ik Mijn Geest zal uitgieten op alle vlees…

Joël 2:28

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen