In Memoriam ds. H. Hofman (76)

"Het was alles voor Hem."En dan wees hij op zijn eigen karakteristieke wijze met zijn vinger naar boven. Het zijn zomaar enkele woorden van onze geliefde en onvergetelijke vader op zijn sterfbed, meer dan eens uitgesproken als het gesprek ging over het werk wat hij meer dan 35 jaar mocht doen in de wijngaard des Heeren. Aan dit werk is nu een einde gekomen. De Heere heeft Zijn dienstknecht na een kortstondige ernstige ziekte thuisgehaald. Het sterven van God's kinderen is een thuiskomen. Daar heeft vader naar verlangd. Het was ook zijn wens om dit thuiskomen zó op de rouwkaart te verwoorden. Hij wist waar hij naar toe ging. Intens diep is het gemis en verdriet van ons als kinderen.

Aan een werkzaam leven is een einde gekomen. Op Gods tijd en wijze. Nog maar enkele weken geleden werden we opgeschrikt met de mededeling dat vader was opgenomen in het ziekenhuis in Dordrecht. Al spoedig bleek dat hij leed aan een ernstige kwaal die niet meer te behandelen was. Vader wist dat hij zou gaan sterven. En hij was bereid. Daar komt het voor ons allen op aan. Maar de laatste vijand die teniet gedaan moet worden is de dood. En daar heeft vader mee geworsteld, zoals hij dat zelf zei, zijn hele leven lang. "Met Heman doodbrakende." Als kind diepe indrukken van dood en eeuwigheid. "Ik ben vele malen van kanker gestorven" zei hij. Echter, toen het zover kwam, mocht hij ruim getuigen van de hoop die in hem was. Door God in Christus betaald, gewerkt, en Uitgewerkt. Daar hebben wij als kinderen veel over gehoord. Ook voor de kleinkinderen, ja voor iedereen die het horen wilde had hij een positief woord. Altijd weer ernstig, maar liefdevol, gemeend en hartelijk. "Het is er en het kan voor iedereen" heeft hij menigmaal gezegd in persoonlijke gesprekken.

Vader had geen hoge gedachten van zichzelf. Had wel last van zichzelf. Sprak daar echter maar zelden over. Het was zijn diepe overtuiging om altijd goed van de Heere en Zijn dienst te spreken. Die liefdedienst des Heeren begeerde hij aan te prijzen. Daar zijn de kinderen mee opgevoed. Hij ging hierin ook in het voetspoor van zijn vader en moeder en onze onvergetelijke opa en oma M. Hofman. Op de preekstoel was dit ook vaak te merken. Pa wilde niet origineel doen of zijn, maar hij was het onbewmst toch wél. Aan clicheés en bombastisch taalgebruik (op de preekstoel) had hij een uitgesproken hekel. In het pastoraat was hij vaderlijk. Vader dacht ruim over de bediening der verzoening en het aanbod van de genade van Christus. Hij dacht verbondsmatig en putte hier voor zichzelf en ook voor zijn nageslacht en alle hoorders een vaste hoop, waarmee hij niet beschaamd is uitgekomen. De Heere is een Waarmaker van Zijn Woord. Daar kun je van op aan, zei hij dan. God gedenke het zaad dat gestrooid is en ontferme zich over het nageslacht. Daar was hij mee bezig. Bijzonder is hij bemoedigd uit Psalm 72 vers 17: 'Zijn naam zal zijn tot n eeuwigheid; zolang als er de zon is, zal Zijn naam van kind tot kind worden voortgeplant..'

Zeven gemeenten heeft hij mogen dienen. Het is recent geme­ moreerd in diverse publicaties n.a.v. zijn emeritaat in april van dit jaar. We gaan er daarom nu maar aan voorbij. In 1983 leidde de weg naar de Verenigde Staten van Amerika. Het was een ingrijpende beslissing die ons gezin voorgoed uit elkaar deed gaan. Maar we wisten dat in het ouderlijk huis gebeden werd... in de vroege morgen, want pa was een ochtend-mens. Dan zat hij te werken aan zijn preken, pastorale brieven aan Waarde, of gewoon gedachten aan het papier toevertrouwend. Veel werk heeft hij verzet, we kunnen het niet allemaal apart memoreren. "Maar het was allemaal voor Hem."

Het heeft mij persoonlijk gegrepen hoe vader aan het eind van zijn leven sprak over de verloren zoon die thuiskwam. Ontroerend was het hoe hij me vertelde wie hij in zichzelf zijn hele leven was geweest en nóg was. Nog ontroerender was het toen hij begon te spreken over de vader uit de gelijkenis. Want daar gaat het om zowel in de gelijkenis maar ook in hetgeen mijn vader hierover van de Heere had mogen zien. De toepassing was beleefd. Hoe groot het goed van God is dat Hij bereid heeft voor degenen die Hem vrezen. Hij is nu begonnen vrolijk te zijn. Zeer vrolijk in den Heere. Een kleinkind schreef: "We mogen nu zeggen: de verloren zoon is thuisgekomen en is inmiddels omhelsd." Wij staren hem aldus na, maar hij ziet niet meer achterom. Gode alleen de eer

Loma Alta, Bolivia,

ds. H. Hofman jr.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen