“Ik bedacht dat de Bijbel me kon helpen”

Net als veel Limburgers groeide Jeroen Timmermans op in een rooms-katholiek gezin. Een warm gezin, waar veel liefde was. “Mijn moeder creëerde altijd veel gezelligheid”, zegt Timmermans. “Vriendjes wilden altijd bij ons spelen.” De familie was trouw in de kerkgang. Timmermans, zijn ouders, broers en zus bezochten elke zondag de mis. Zijn ouders gingen in hun jeugd zelfs bijna dagelijks naar de mis.

Kinderbijbel

Het geloof was een vanzelfsprekend onderdeel van het dagelijks leven. “Er was een vertrouwen op God, maar geen intieme relatie met Hem”, zegt Timmermans. Er werden bijvoorbeeld alleen liturgische gebeden opgezegd. “Persoonlijk tot God bidden, dat kenden we niet. Bij het eten baden we een weesgegroetje.” Bij hem thuis werd, zoals bij de meeste rooms-katholieken, nooit uit de Bijbel gelezen. Wel kreeg hij van zijn ouders een kinderbijbel toen hij de eerste communie deed. Hij was een van de weinigen in de klas die een dergelijk cadeau kreeg. “Dat was op zich wel bijzonder. Andere klasgenoten kregen bijvoorbeeld een fiets of een ander groot cadeau dat niets met het geloof te maken had. De communie was voor iedereen een groot feest, waar naar uit werd gezien. Het werd uitbundiger gevierd dan verjaardagen.”

Discotheek

Tot zijn zeventiende ging Timmermans trouw mee naar de mis, maar daarna stopte hij hiermee. Hij ging in die tijd vaak op zaterdag tot diep in de nacht uit. En dan kwam het er niet van om op zondagmorgen naar de kerk te gaan. Toen hij na de middelbare school ging studeren in Breda, stortte hij zich in het studentenleven. “Vanaf 2000 werkte ik een jaar in een grote discotheek in Breda. Ik deed dingen die het daglicht niet konden verdragen. Toch dacht ik wel bepaalde normen en waarden te hebben”, zegt Timmermans. “Later leerde ik dat Jezus ook kijkt naar wat je denkt, naar je hart, en niet alleen naar wat je doet.”

In april 2001 veranderde Timmermans’ leven. “Op een donderdagnacht kwam ik terug van de discotheek. Ik weet nog dat ik bij mezelf dacht dat ik het heel goed voor elkaar had. De zaak waar ik werkte, stond bekend als een van de beste discotheken van Breda. Op school was ik populair. Ik dacht dat ik alles kon krijgen wat ik wilde. Maar opeens overspoelde me een enorme leegte en een grote eenzaamheid. Op dat moment voelde ik dat het niet goed was waar ik me mee bezighield. Die nacht kon ik niet slapen. Ik bedacht dat ik de Bijbel moest lezen. Dat zou me helpen. De volgende morgen ging ik meteen naar de boekhandel om een Bijbel te kopen.”

Rechtvaardiging

Timmermans begon de Bijbel van voren af aan te lezen. “Dat kostte me geen moeite. Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in geschiedenis. In het Oude Testament zag ik de heiligheid van God. Toen ik het Nieuwe Testament las, viel me op dat God een universeel God is. Ik zag in dat het niet goed met me gesteld was.”

Een maand later stapte hij naar de decaan van zijn school om te vragen of er in de buurt een christelijke studentenvereniging was. De decaan verwees hem door naar studentenvereniging Alpha Breda. “Ik ben daar naartoe gegaan en heb veel van de bijeenkomsten geleerd. Al vrij snel wilde ik meer. En dus besloot ik op zoek te gaan naar een kerk in de plaats waar ik vandaan kom.” Timmermans kwam terecht bij de Christengemeente in Roermond, waar hij nog steeds naartoe gaat.

“Een jaar later zag ik in dat ik ten volle mag vertrouwen op het offer van Jezus aan het kruis. Ik zag in dat ik door mijn manier van leven nooit gerechtvaardigd kan worden, omdat mijn gedachten slecht zijn.”

Onder meer de passage in de Bijbel over de moordenaar aan het kruis kreeg voor Timmermans grote betekenis. “Als de moordenaar aan het kruis zelfs op het laatste moment nog door Jezus vergeven kon worden, zou Jezus ook mij niet afwijzen.”

Afscheid van oude vormen

De eerste tijd na zijn bekering had Timmermans vooral moeite om afscheid te nemen van “vormen en wetticisme.” Dat ligt deels aan zijn karakter, denkt hij zelf. “Waar ik wel gemakkelijk afstand van kon nemen, was de eucharistie. De transsubstantiatieleer vond ik vroeger al vreemd. En ook het celibaat heb ik nooit begrepen. Zelfs Petrus, die als voorganger van de paus wordt gezien, was getrouwd.”

Ook werd hem duidelijk dat het betalen van de pastoor, zodat er gebeden wordt voor overledenen tijdens de mis, een overblijfsel van het aflaatsysteem is. “Natuurlijk waren verschillende overledenen mij erg dierbaar. Ik denk nog met regelmaat aan ze terug. Maar zaken als het aflaatsysteem worden door de Bijbel afgekeurd.”

Familiewaarden

Timmermans keurt niet alles van zijn rooms-katholieke opvoeding af. Sommige waarden die zijn ouders hem meegaven, is hij juist meer gaan waarderen. Een voorbeeld is de wijze waarop de gezinsleden met elkaar omgingen.

“Toen ik tot geloof was gekomen, vroeg ik mij af wat de Bijbel daarvan zegt. Ik kwam erachter dat het gezin een instelling van God is en dat familiebanden belangrijk zijn. Dat zijn aspecten die ik ook van mijn ouders meekreeg. Ik ben in een geborgen gezin opgegroeid.”

Aan één voorval uit zijn jeugd denkt hij nog vaak terug. Als twaalfjarige maakte hij een moeilijke periode door. “Mijn ouders vroegen zich soms af wat er met me aan de hand was, want ik vertelde hun er niet veel over. Op een keer ging mijn moeder op de rand van mijn bed zitten en zei tegen me: “Als je niet tegen papa en mama wilt zeggen waarom je het zo moeilijk hebt, weet dan dat je het altijd aan Jezus kunt vertellen.”

Toen hij tot geloof kwam, kregen deze woorden van zijn moeder voor hem een diepere betekenis.

Traditie

Aan de goede intenties van zijn ouders om hem een rooms-katholieke opvoeding te geven, twijfelt Timmermans niet. “Ze hebben dit met de beste bedoelingen gedaan. Ze waren ervan overtuigd dat dit het beste voor ons als kinderen was.” Zoals dit volgens hem bij de meeste rooms-katholieken het geval is. Maar de kerk had beter moeten weten, vindt hij. “Dat er in de Rooms-Katholieke Kerk dingen anders gaan dan in de Bijbel staat, dáár werd in de kerk niet op gewezen. De traditie speelt een grote rol”, zegt Timmermans. Als voorbeeld noemt hij de verering van (Maria)beelden. “In Exodus 20 staat dat je geen afgodsbeelden mag maken. Toen ik daar later mijn familieleden op wees, was dat voor hen een verrassing. Ze wisten niet dat dit in de Bijbel staat.”

Timmermans hoopt van harte dat de mensen in zijn omgeving tot geloof zullen komen en dat ze de waarde van de Bijbel zullen inzien. “Het is mijn verlangen dat ze gaan zien hoe mooi het Evangelie is , dat ze iets van de blijdschap mogen ervaren die dat geeft. Het is heerlijk om een christen te zijn. Maar hier in Limburg denken mensen dat christen-zijn een vorm van wetticisme is. Ik wil hen ertoe oproepen om aan christenen van wie ze zien dat ze anders zijn, te vragen hoe het komt dat ze zo veel vrede uitstralen. Ik bid dat ze mogen zien wat wij nu zien.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen